Woensdag 17 maart Leffe/Dinant naar Givet 25 km

Vanmorgen vroeg opgestaan omdat er toch wat druk op mijn kleine teen was, even kijken en jawel hoor, een fikse blaar. Nou prikken maar weer en tapen. Verder denk ik dat mijn lichaam er al aardig aan gewend is geraakt alle dagen wandelen, af en toe voel ik mijn linker heup, mar na wat rust gaat het weer. Daar maak ik me geen zorgen over. Onderweg doe ik nog wat oefeningetjes om de spieren wat op te rekken, dt is toch wel prettig. Zo, ontbijten en dan weg. Alleen je moet wel geduld hebben want in het klooster van de orde van Norbertinus hebben ze de tijd. Hier zijn 18 man aanwezig. Ik vroeg wat het kost deze overnachting. Als ge onderweg uw schoenen moet gaan verkopen dan kost het niets en anders geeft u wat u kunt betalen zei een broeder. Dat laatste hebben we maar gedaan. Een stempel kregen we nog in ons Santiago paspoort. Wel een mmoie. Om 9.00 uur vertrokken we. Wel laat maar het is niet anders. Net buiten Dinant kwamen we het voorjaar tegen, een gans met 10 kuikens een heel leuk gezicht. We volgden de Maas en daar was een klimmertje van 9% ongeveer 2 km lang, door het bos en over de keien. Dat was een tegenvaller maar we kwamen er wel. Hierna hebben we de weg weer opgezocht wat toch wel prettiger loopt alhoewel we nog een paar klimmertjes van 9% en 11% tegen kwamen. Daar valt niet aan te ontkomen. Een paar km voor Givet kwam er een groep fietsers ons voorbij (een grijze golf) een ervan hadden we dindagmiddag ontmoet in een café. Hé riep hij, succes en good luck. In Givet een hotel gezoch, op de kam er aangekomen plofte ik op bed, ik was moe en een uur later werd ik weer wakker. Voor Jo van de VRO is het vandaag zijn laatste dag. Hij heeft er erg van genoten. Ik zal de reis verder alleen ondernemen, waar ik niet tegenop zie. Dan kom ik nog weer eens andere mensen tegen en heb je weer andere praat. Het weer: stralende dag, weinoig tot geen wind. Om 10.00 uur ging de jas uit en is niet meer aan geweest. Om half 4 was het in Givet nog 17 graden. Nog even douchen en een restaurant zoeken waar je tegen een redelijke prijs kan eten. Na het eten ging Jo betalen en ik vroeg wat ik hem schuldig was. "Dat weet ik niet meer, er kwam net een windvlaag die de nota wegblies..."
Het is wel een aardige vent....