Donderdag 30 juni Brenzone-Pai-Torri del Benaco-Garda-Bardolino 22 km.

Gisteravond nog een hevige onweersbui en uiteraard een fikse regenbui hoort er dan ook bij. Ik heb daar geen last van gehad want ik lag lekker in mijn mandje. Vanmorgen is het wel heerlijk fris dus goed weer om te lopen. Bewolkt is het nog wel maar er komt niets uit vandaan. Het is jammer dat er maar kleine stukjes fietspad zijn dus wordt het over de hoofdweg lopen. Het blijft een hardstikke mooi gezicht naar en over het water te kijken. Je ziet elke keer weer wat anders. Net voor Torri del Benaco mag ik een klein beetje klimmen. In deze plaats heb ik de sleutel die ik nog steeds bij me heb van het hotel uit Grumo op gestuurd. Alleen ik moest eerst een enveloppe halen bij een tabakswinkel want het postkantoor heeft die niet. De mensen van de winkel vragen waar ik vandaan kom. Ik vertel dat ik uit Nederland kom. Te voet vragen ze, ja zeg ik. Bravo bravo en ze staan in hun handen te klappen. Heel veel plezier nog. Als ik door Garda loop wemelt het van de vakantiegangers. Maar ik loop stug door op zoek naar een camping. Tussen Garda en Bardolino kom ik een camping tegen en stop er. Het is al behoorlijk op temperatuur. Ik meld me aan en zet mijn tent neer. Even uitrusten op mijn kar. De buurvrouw komt met een fles ijskoud water aan . Omdat het zo koud is zegt ze. Vanavond vraag ik of ik mijn laptop mag opladen, dat mag. Ik krijg een stoel en een kopje koffie. Hele leuke mensen uit het oosten van het land.

Woensdag 29 juni Nago-Malcesine-Brenzone 25 km

Nago is een grote toeristenplaats. Hotels,restaurants en souvenierswinkels. Het kan ook niet anders want waar een groot meer is heeft aantrekkingskracht op het publiek. Ik loop eerst een stukje langs de hoofdweg. Al snel is er een fietspad wat een stuk rustiger loopt. Mooi langs het water waar kleine golfjes tegen de oever kabbelen. Hier en daar moet ik toch de hoofdweg nemen. Maar de drukte van het bverkeer valt erg mee. Dan komt er en tunnel war ik doorheen moet. Ik zet mijn kar aan de kant en haal mijn achterlicht er uit. Die bind ik vast aan de snelbinder zodat ie goed te zien is en zet hem aan. Zo nu kan ik weer verder. Als het goed is word ik zo gezien. Op deze weg overkomt me dit zes keer. Bij de laatste tunnel is er een voetgangersloopbrug. Alleen de doorgang is te smal voor mijn kar.Als ik over het meer kijk is het druk met surfers en zeilbootjes. Het water ziet helder. Aan de overkant van het meer kijkn ik naar hoge bergen. Het is alleen jammer dat het wat heiig is. Anders zie je zo mooi de weerspiegeling van de bergen in het water. Als ik op de camping kom heb ik eerst maar een biertje gedronken. Het is hier 30 graden. Vanmiddag heb ik in ht meer gezwommen. Dat is heel lekker. Daar fris je erg van op!

Dinsdag 28 juni Villa Lagarina-Rovereto-Mori-Nago Torbole 25 km

Vandaag ga ik richting Lago di Garde (Gardameer) Tot een paar km voorbij Roverto volg ik rivier de Etsch (Adige). Daarna ga ik naar Mori waar ik eerst over het industriegebied kom. Dan loop ik dwars door dit mooie dorp. Smalle heuvelachtige straatjes. Soms moet ik met treden omhoog en omlaag wat heel goed te doen is. De klimmetjes zijn niet zo steil maar wel erg lang. Ook dat kost heel veel energie. Maar als dan naar de omgeving kijk geniet en gaat de rest eigenlijk vanzelf. Hier staan heel veel mooie planten en struiken met besjes. Bij Torbole loop ik door het bos en klim ik wat omhoog. Als ik bijna boven ben en naar beneden kijk zie ik de bomen in het water staan. Hier staat ongeveer een halve meter water in het dal. Verder volg ik de route Lago di Garda alleen het gaat niet zo snel met al die haarspeldbochten. Dan kom ik Nago binnen en sta stil bij een klein kerkje. Even op de stoep kijken hoe het er binnen uit ziet. Deze kerk is heel eenvoudig een paar beelden staan er. Niet zo uitbundig beschilderd met fresco's. Wel een heel mooi altaar met veel houtsnijwerk. Ik loop verder op zoek naar een camping. Even bij toerist info kijken. Alleen ik ben te vroeg of te laat en ik had het kunnen weten om 15.00 uur zijn ze weer open. Even informeren bij een hotel. Daar krijg ik alle informatie. In het hotel mocht ik ook blijven. Zij hebben een aanbieding. Een nacht voor 79 euro i.p.v 119 euro per nacht. Ik ga wel naar een camping zei ik. De dame begreep mij.

Maandag 27 juni St. Cristoforo-Mattarello-Besenello-Villa Lagarina 32,5 km

Het is nog stil als ik de camping verlaat. Alleen de vogels zijn lekker vroeg. Het verkeer komt langzaam op gang, want iedereen moet weer naar het werk. Ik ga richting Bosentino en dat is best wel een aardige klim. Als ik bijna boven ben komt er opeens een slang uit een muur tevoorschijn. Maar met dezelfde vaart schiet het beestje weer terug. Ik weet niet wat voor slang dit is , in ieder geval geen Boa, maar ook geen tuinslang, want die herken ik wel. Daarna daal ik langzaam af naar Matterello. Ongeveer vijf km voor Matterello ga ik koffie drinken. Ik bestel een koffie americano, er zijn mensen die mij aanspreken. Alleen ik versta er geen barst van. Een man begint in het Duits en vertaald het voor de andere aanwezigen. Het is gelijk een gejoel door de hele tent. Bravo bravo. De koffie wordt voor mij betaald. Dat ik wilde opstappen moest ik eerst handen schudden. Wel leuk zulke reakties. Om negen uur kom ik aan in Materello ik ben door gelopen richting Roverto via de Reitsma route. Loop ik ter hoogte van Besenello hoor ik opeens Hela hela. Ik schrik ervan, twee wielrenners komen langs met de duim om. Dat was hun groet. De Etsch (Adige) komt toch weer op mijn pad. Het water begint weer wat helderder te zien. Ook zie ik hier bomen door de kracht van het water bijna horizontaal liggen. Uiteindelijk bereik ik Villa Lagarina en besluit om hier te stoppen. Het is kwar over twee en het wordt heel erg warm. Een B en B is mijn onderkomen .

Zondag 26 juni Rustdag St. Cristoforo

Deze nacht heb ik heel goed geslapen alhoewel ik om half vijf wakker ben. Dus nog maar een paar keer omdraaien en om half zeven het bed maar uit. Om half acht eerst even naar de bakker om brood en wat beleg te halen. Ik voel me al een stuk beter en alles begint weer te smaken. Gelukkig maar want ik wil morgen weer aan de wandel. Vanmiddag heb ik een klein wandelingetje gemaakt. Ik sta bij een klein kerkje uit 1236 dat boven op een heuvel staat. Dan volg ik een voetpad richting Canale. Daar vandaan maak ik een klimmetje door het bos. Als ik boven ben kijk ik over Lago di Galdonazzo. Een heel mooi uitzicht. Dan loop ik door de fruitvelden met appels en kersen. Er staan zelf nog jonge kersenbomen in bloei. Langzaam daal ik af en kom ik bij het stand weer uit en loop ik door naar de camping. Deze route duurde ongeveer een uur en tien minuten. Na deze wandeling heb ik koffie gezet en een lekker tukkie gedaan. Vanavond heb ik bij Patricia en Collin spaggetti gegeten. Heel erg lekker. Deze mensen hebben dit weekend heel goed voor me gezorgd.

Zaterdag 25 juni St Cristoforo Rustdag

Je moet af en toe wat rust nemen. Maar vandaag lig ik in de ziekenboeg. Een groot deel van de dag maar ook de nacht heb ik doorgebracht op het toilet. Ik ben vandaag wel drie keer bij de bakker geweest om brood te halen. Mijn maag blijft maar leeg. Deze dag is geheel aan mij voorbij gegaan. Wel jammer want de omgeving is best heel mooi. Morgen hoop ik op een betere dag.

Vrijdag 24 juni Grumo-Zambane-Lavis-Trento-St. Cristoforo 30 km

Om zes uur ben ik klaar voor vertrek. Maar om half acht is er pas ontbijt. Ik kan ook niet bij mijn kar komen want die staat in een ander vertrek wat op slot is. Uiteindelijk vertrek ik om half negen uit het hotel. Vanaf Grumo loop ik een kein stukje door het bos. Daarna neem ik het fietspad omdat het pad in het bos steeds smaller wordt. Als ik bij Zambana ben zie ik daar een nieuwe tuibrug en hier ga zig zag door het land. Dit moet wel want er zijn wegwerkzaamheden aan het fietspad en is dus afgesloten. Ruim een uur kijk ik naar de zelfde berg. Dan opeens ben ik die berg uit het oog verlioren. Twee km verder loop ik langs Lavis. Het wordt steeds warmer. Na de wegomleiding kom ik uit bij rivier de Etsch en volg deze tot in Trento.Deze rivier mond uit in de Adriatische zee.In Trento ga ik op zoek naar toerist info en volg de bordjes. Opeens zijn de bordjes op. Dan maar vragen waar het is. Ik probeer mensen aan te houden, maar helaas ze doen net alsof ze je niet horen. Sommige mensen schudden met hun hoofd. Na ruim een uur is zoeken sta ik voor een toerisinfo kantoor, maar deze staat leeg. Ik loop naar de volgende straat waar ik een piep klein bordje zie met de letter I. De vraag of hier een camping of hier een camping is krijg ik als antwoord, nee hier in deze omgeving zijn geen campings. Een kaart met diverse campings krijg ik mee. Ik stap op de trein naar St Cristoforo. Daar vlakbij het station is een camping. Op deze camping werkt Collin met zijn vrouw uit Winkel die een plaatsje voor mijn tent hebben geregeld. Ik word heel goed verzorgd. na een dag wandelen zonder te eten is niet zo goed. Maar ik voelde me de hele dag al niet zo lekker. Er worden broodjes voor me klaargemaakt met lekkere dingen. Daarna heb ik toch maar een biertje gedronken met deze vriendelijke mensen. De tocht is vandaag niet zo spectaculair.

Egna(Neumarkt)-Lagetti-Salorno-Mezzocorona-Grumo 30 km

Vanaf Egna (Neumarkt) tot aan Salorno loop ik langs rivier de Etsch (F.Adige) dat is ongeveer 15 km. Dit is een rechte weg met aan de ene kant de rivier en de andere kant fruitbomen. Bij de brug van Salorno heb ik koffie gedronken. En wat voor koffie, je maag komt gelijk in opstand. Het is maar goed dat je er een glas water bij krijgt. Hier begint ook de taalgrens van Duits naar het Italiaans. Dat is wel even wennen. Maar ook dat zal wel lukken. Ik steek de brug over en loop richting Mezzocorona. Eerst een paar km langs de hoofdweg daarna door de fruitbomen. Wel kijk ik naar de vreselijke hoge bergen. Hele stukken berg zijn recht met hier en daar wat begroeiing. Verder zijn de bergen erg kaal. Zo nu en dan verdijnen deze bulten tot halverwege in de wolken. Als ik een tijd naar zo'n kale berg kijk zie ik er diverse tekeningen in van gezichten tot diersoorten.Dat is best wel grappig. Als ik aan kom in Mezzocorona zijn alle ogen op een terras gericht op dat mannetje met kar. Dat is nek verrekken voor de mensen. Ik loop door en even verder wilde ik aan iemand vragen waar de toeristeninfo is. Deze man vraagt allerlei dingen aan mij wel in het Duits.Er is geen speld meer tussen te krijgen.Een camping vraag ik. Nee die is hier niet. Dan een heel goedkoop overnachtingsadres. In Grumo zegt ie daar moet je zijn twee km verder. Hij legt uit hoe ik moet lopen en maakt ook nog een schets hiervan. De afstanden die men hier geeft moet je maar niets van aantrekken. Het is bijna altijd langer dan ze zeggen. Dus als men zegt twee km doe ik er nog twee bij dan zit ik aardig in de richting. Zo ook vandaag.

Gretl am See-Termeno- Egna 17 km

Vanaf de Kaldersee zijn de eerste km vlak. Daarna mag ik klimmen omdat ik de route neem. Over dit pad past netaan mijn kar. Het is weer keienstappen en boomstronkstruikelen en alles wat ik nog meer tegen kom. Door het bos klimmen en klauteren is best heel mooi maar erg zwaar. Van hieruit kijki ik van boven af naar de fruitbomen. Wat een prachtig uitzicht heb je hier. Soms gaat het erg steil naar beneden en dus ook steil omhoog. Een paar keer moest ik mijn kas voor me houden uit veiligheid. Anders zou ik voorover vallen zo steil is het. Een stap en dan een meter glijden zo ga ik naar beneden. Dit gaat goed als je hget maar rustig aan doet.Na het klimmen en afdalen ben ik drijfnat. Het is erg warm vandaag.Vijf km voor Egna steek ik rivier de Etsch over en loop tot aan Egna langs de rivier. Het water is nog niet veel veranderd. Nog steeds ziet het water erg troebel van de modder. In Egna zit ik in een gasthaus van een fruitteler.Vanmiddag ben ik met de trein naar Bolzano geweest. Op zoek naar een sportwinkel. Daar zijn mijn stokken gerepareerd. O zegt de man alleen een nieuw stuk ertussen dat is alles.Ondertussen is het beginnen te regenen, een buitje van 'n uur.

Dinsdag 21 juni Nalles-Adriano-Appiano-Caldaro-Gretl am See 25 km

Lekker als je alles droog in de tas kan inpakken. Direkt mag ik klimmen van 300 meter naar 550 meter over 2 km. Zo'n heuveltje krijg ik nog een keer achteraan. Hier zie ik ook alleen maar appelbomen. Langzamerhand komen er wat druivenvelden. Als ik door Adriano loop kijk ik tegen een enorme krijtberg aan.Wat een imposant gezicht is dat. Verder loop ik een paar km door het bos wat heerlijk rustig loopt.Het ruisen van de bomen en al die mooie bosgeluiden. Geritsel hier en getjilp daar lekker om daarnaar te luisteren. Als ik richting Appiano ga loop ik weer tussen de fruitbomen.Nu zie ik steeds meer druivenranken, het krijgt hier zelfs de overhand. Bij Appiano sla ik de verkeerde weg in. Hier kom ik na een km achter omdat ik hier moet klimmen . Maar volgens mijn route moet ik dalen en dan wordt het vlak. Dus dat stukje terug lopen en de goeie weg nemen. Het uitzicht over de fruitbomen en de druiven vind ik heel mooi. Twee km voor Caldaro loopt een Ned. echtpaar en vragen waar ik naar toe ga. Na uitleg geef ik een folder en een flyer mee. Ze wijzen mij de weg naar de camping. Ondertussen is het erg warm geworden. Dus ik ben blij dat ik mijn tent kan opzetten. Vanavond komt er een Duitser naar me toe en vraagt of ik bij hem en zijn vriendin een biertje wil komen drinken. Dat heb ik gedaan. deze mensen komen uit Dusseldorf. Hij is student in de elektronica en zij is tandartsassistente. Zij zijn met een caravan die is beschilderd met diverse hoofden. Dit is een erg leuk gezicht en lekker appart. Na een fles bier ben ik in mijn mandje gekropen want het is morgen weer vroeg dag. Ik moet wel wat improviseren want de fiberstokken breken stukje bij beetje af. Al een paar dagen ben ik op zoek naar stokken of een nieuwe tent. Tot nog toe zonder resultaat. Morgen misschien.

Maandag 20 juni Merano-Marlengo-Cermes-Lana-Tesimo-Nalles. 20 km

Het is al warm als ik vertrek. De lucht ziet stakblauw en de vogels fluiten er lustig op los. Vandaag is de route weer over een fietspad. Het is wel lekker lopen en ook hier loop ik gedeeltelijk langs een kunstroute. Marmeren sculpturen en houten personages. Dit staat op plaatsen waar je het eigenlijk niet verwacht. Van rivier de Etsch heb ik afscheid genomen. Het water lijukt wat helderder te worden. Wel loopt deze rivier evenwijdig met de route. Er zit maar een paar honderd meter tussen. Tot Lana is het redelijk vlak met hier en daar een heuveltje. Net voor Lana daal ik zo'n 150 meter. Dan ben ik op klein 300 meter. Waarna ik na drie km naar 650 meter mag klimmen over drie km.Lana is een uitgestrekte plaats met 10000 inwoners. In de 19e eeuw verdienden ze hier hun levensonderhoud met de wijnbouw. Later ging men hier over op de appelteelt. Door deze boomgaarden heb ik bijna de hele route gelopen. Net voorbij Lana loop ik langs Ruine Brandis. Dit was een Slot uit de 12e eeuw. Het is bewoond geweest tot 1807 waarna het in verval is geraakt. Dan loop ik door naar Nalles. Dit is een klein dorpje met heel veel hotels en gasthauses, maar ook een kleine camping.

Zondag 19 juni Laces-Ciardes-Naturno-Lagundo-Pacines-Merano 26 km

Gelukkig het is droog en mijn tent ook. Lekker op tijd starten en nog steeds langs de rivier Etsch. Nog steeds ziet de rivier als een modderstroom. Met geweld stroomt het water naar beneden. Het is een oorverdovend lawaai. De vogels kemen met hun gefluit en getjilp niet boven dit lawaai uit. Maar wat een prachtig gezicht is dit. Als het water naar beneden valt is het net of het weer terug wil. En wat een kracht maar enorm gevaarlijk. Langs de hele weg staan dan ook waarschuwingsborden met ''NIET IN DE RIVIER'' . Als ik bij Naturno ben wordt het water wat kalmer omdat het hier wat vlakker is. Er schieten hier regelmatig hagedissen de weg over. Als je geluk hebt kan je er een op de foto zetten. In Naturno wilde ik eerst naar een camping. Dat vind ik nog wat vroeg ik ben hier om half negenal en 13 km gelopen. Dus ik heb maar besloten er nog 13 km aanvast te plakken en stop ik in Merano.Bij Lagundo daal ik zeer snel waardoor de rivier ook al wilder wordt. Ik loop hier de hele weg al door en langs fruitboomgaarden. De boeren zijn druk bezig met het uitdunnen van te veel appels aan de boom. Zodat de anderen de kans krijgen om groter te groeien.Rond tien uur belt Marian mij om mij te feliciteren met mijn verjaardag. maak er een leuke dag van zegt ze. Ook in deze streek vanaf Mals wordt er wit marmer gewonnen. Met regelmaat zie ik brokstukken waar een gezicht of ander tafereel is uitgehakt. Dit is ontzettend mooi. Maar met hout zijn het hier ook kunstenaars. De huizen met houten veranda's zijn mooie sierlijke kunstwerken. Bij Parcines koop ik wat fruit bij een stalletje en wil weer verder lopen. Ik word terug geroepen door de fruitman.Daar kan je niet lopen en ook niet fietsen, veel te gevaarlijk daar. Je moet naar de overkant van de weg dat loopt ook nog mooier. Zo gezegd zo gedaan. Ik volg die weg en als ik een klein klimmetje maak en boven kom is het net of ik naar de tv of film kijk. Wat een mooi panoramisch gezicht is dit. Na tien minuten rond kijken ga ik berg afwaards. Met groot geweld zie ik de rivier de berg afklotsen. dit moet je zien , dit kan ik allemaal niet verwoorden.Vanavond ben ik nog een paar keer gebeld. allemaal met de felicitaties.

Zaterdag 18 juni Lasa-Silandro-Vezano-Coldrano-Laces. 18 km

Vanmorgen werd ik wakker geschoten. Grote knallen als of ze een onweersbui aan het weg schieten zijn. Misschien was het wel in de marmergroeve waar ze met dynamiet weer wat opblazen. Maar ik ben in iedergeval wakker. Vanaf de Rechensee loop ik langs rivier de Etsch. Daar vandaan is het water glashelder tot Lasa aan toe. Vanmorgen loop ik weer langs deze rivier richting Laces en als ik naar het water kijk lijkt het wel een modderstroom. Het zal wel met de regenval te maken hebben. Al die kleine en grotere bergstroompjes nemen heel wat mee naar beneden. Het fietspad is ook een heel groot gedeelte van de route. Dus ik blijf het fietspad volgen. Als ik rond de middag in Laces aankom begint het te regenen. Dat wordt dus de tent opzetten in de regen, natte boel hoor. Om half acht is het droog. Snel even soep koken en de nassie. Als ik mijn eten op heb begint het weer te regenen. Vroeg naar bed dan maar.

Vrijdag 17 juni Mals-Schluderns-Oris-Lasa 18 km

Gisteravond was ik mijn laptop aan het afsluiten staat er een man voor mijn tent. Of ik Duits spreek vraagt ie, een beetje zeg ik. O u bent een Hollander en vraagt hoe of die kar nou werkt. Ik vertel het een en ander. Mag ik u een kop koffie aanbieden. Deze man en zijn vrouw komen uit Abbekerk.Hij, Klaas heet ie heeft nog geprobeerd om foto's naar huis te sturenmaar helaas dat lukte niet. Na de koffie nog een biertje, erg lekker maar het wordt gelijk weer zo laat. Nou ja het wqas wel gezellig. Mijn kleren mocht ik aan de waslijn hangen achter de caravan oder een luifel. Als ik dat maar niet vergeet. Vanmorgen vroeg op, eten en de boel inpakken. Om kwart voor zes heeft Klaas al thee gezet en twee plakken ontbijtkoek voor me neergelegd. Wat een heerlijke mensen. Bij vertrek heeft Klaas nog enkele foto's gemaakt. Die stuurd hij per email naar huis. Vandaag heb ik het fietspad gevolgd richting Merano. Dan loop ik langs een klein riviertje de Etsch. Het is een heel stuk vlakker dan de route die ik eigenlijk zou moeten volgen. maar het loopt wel lekker.Het is een heel gek gevoel en gezicht als ik naar het water kijk. Meestal loop ik stroomopwaards. Maar nu loop ik net als het water stroomafwaards. Eerst dacht ik dat ik verkeerd liep. De kaart erbij gepakt en het klopt. Want ik ga van 1300 meter naar de 900 meter. Als ik bij Oris ben komt er een Duitser op de fiets aan en zegt ik heb de regen afbesteld hoor. En lachend fiets hij door. Heel veel mensen op de fiets gaan mij voorbij. En meestal krijg ik te horen''Goeie reis''. Somige mensen maken een foto van mij met kar. Ik stop in Lasa. Hier wordt heel veel wit marmer bewerkt. Op heel veel hoeken van de straat en op pleinen staan marmeren kunstwerken. Zelfs de straat is geplaveid met marmer. De berg waar ik vanuit mijn tent naar kijk is 3375 meter hoog. Hier ligt nog sneeuw op. Soms verdwijnd de top van deze berg in de wolken wat een prachtig gezicht is.

Donderdag 16 juni St. Valentin-Dorfl-Alsack-Planeil-Mals 17 km

Gisteravond komt er een jonge vrouw naar me toe en vraagt hoe haar brander werkt. Hij gaat aldoor uit zegt ze. Na een paar keer proberen lukt het ook mij niet. Neem die van mij maar mee zeg ik. Een half uur later komt ze hem weer terug brengen en bedankt me. Het is mooi weer als ik vertrek. Maar een kwartier later wordt het zo mistig dat je nog geen 20 meter ver kan kijken. Dat is heel jammer want over twaalf km ga ik over het hoogste punt van de Rechenpass. En het schijnt dat je daar vandaan een heel mooi uitzicht hebt. Hier ligt nog heel veel sneeuw op de bergen en vanaf de camping is dat een heel mooi gezicht. Als ik door Dorfl loop is de weg afgesloten dus moet ik van de route af. Wel loop ik hier aan de rand van het bos. Ik zie hier de kleine bonte specht te hameren tegen een boom. Een prachtig gezicht is dat. Dan loop ik door naar Alsack nog steeds klimmend. Door Planeil lopen is ook heel leuk. Als ik bijna boven ben aan de rand van het dorp komen er een aantal boeren met melkbussen op een steekwagen aanlopen. De melkbussen worden op een verzamelplek neergezet. Dat is lang geleden dat dat bij ons nog zo was. De huizen waarin de boeren wonen staan onderaan de koeien en boven wordt gewoond. Mestplaatsen op een hoek van de straat is heel gewoon. Bij Planeil ben ik op het hoogste punt ruim 1600 meter maar het is nog steeds mistig. Hiervandaan daal ik zeer snel naar de 1200 meter en kom ik aan in Mals waar ik blijf. Want na 1310 meter klimmen en 760 meter dalen vind ik het voor vandaag welletjes. Rond een uur of elf begint de zon door te breken. vanmiddag af en toe nog een buitje maar verder wel goed weer. Mals is een klein dorpje met heel veel hotels en gasthauses dus helemaal geent op de toeristen. Zowel in de zomer als in de winter.

Woensdag 15 juni Hochfinstermunz-Nauders-Rechen-St.Valentin. 31 km 7 km per bus

Als ik wegga van de camping in Kajetanbrucke ben ik na een km in Zwitserland. Hier loop ik nog steeds langs rivier Inn. Na vier km verlaat ik Zwitserland en ben ik weer in Oostenrijk. Na een behoorlijke klim over los grind ben ik boven bij Hochfinsterminz. Dan zie ik net de bus voor m'n neus wegrijden. Een uur wachten op de volgende bus. Ik mag niet verder lopen omdat het te gevaarlijk is door een tunnel te lopen. En er wordt geadviseerd om de bus te nemen naar Lauders. Deze zes km die ik heb gelopen is ontzettend mooi. De rivier wordt smaller en ruiger, welgoed om te raften. Halverwege steek ik de rivier over via een houten brug waar nog resten van een fort is te zie en een kleine kapel. Hierna mag ik naar boven klimmen wat zwaar loopt door de prut en dan weer grind. Na een uur wachten stap ik in de bus , dit is wel ontspannend. In Nauders ga ik eerst naar het postkantoor om wat ballast naar huis te sturen. Dan wil ik naar een camping net voor de Italiaanse grens. Geen camping te vinden. Nou dan loop ik maar door naar Rechen. Ik loop nu aan het begin van de Rechenpass en kom uit bij de Rechensee. Wat een prachtig uitzicht heb je hier. Nog twaalf km en ik ben in St. Valentin. Bij Graun staat er een kerktoren in het water. In 1355 was hier een overstroming waarbij het hel dorp ten onder ging. Nu staat alleen de kerktoren er nog. Tenslotte arriveer ik in St Valerin waar ik bij toeval langs een camping loop, waar nu mijn tent staat.

Dinsdag 14 juni Prutz-Ried-Tosens-Lafairs-Pfunds/Stuben-Vorderrauth 20 km

Het is droog, de tent is nog nat maar het is niet anders inpakken maar. Eerst mijn poezelige voetjes insmeren en dan in de beentjes na twee rustdagen. Het is wel lekker wat rust maar mijn voetjes worden er wel wat onrustig van. Als ik start ga ik heel gelijdelijk omhoog dat is wel lekker niet gelijk zo'n grote bult voor je neus. Vijf km voor Lafairs wordt het meer heuvelachtig en een keer een stevige klim. Drie km verder mag ik twee keer achter elkaar behoorlijk klimmen. Hierna wordt het weer wat vlakker. Het is vandaag jasje aan en jasje uit. Dat is niet zoprettig het stagneerd het tempo. Al een paar dagen loop ik langs rivier Inn. Aan het begin is het een rustige rivier met af en toe een stroomvcersnelling. Maar nu ik regelmatig van 900 meter naar 1200 meter loop wordt de rivier steeds wilder. Al meer zijriviertjes komen er hier op uit. Wat een heel mooi gezicht is. Vogels die vlak over het water scheren en op rotsen in het water landen. Bij Kajetenbrucke is een camping waar ik bivakkeer.

Maandag 13 juni Rustdag

Als ik vanmorgen mijn tent uit wil om mij te wassen moet ik wel eerst mijn regenjas aantrekken.Door de stromende regen naar de douche. Daarna ontbijt en maar wachten tot het droog wordt. Helaas vandaag zit ik opgesloten in mijn tent. Ik kan zelfs geen bakkie zetten zo hard regent het. Om tien uur belt Marian en feliciteerd mij met onze trouwdag. Van te voren had ik bloemen geregeld. Het is elf uur en heb toch wel trek in een kop koffie. Dus door de regen naar de kantine. Daar komt ook een duits echtpaar die met hun camper tegenover mij staan. Achter de camper hebben zij een paardentrailer en ik vraag of ze ook een paard mee hebben. De man moet er hartelijk om lachen. Nee zegt ie daar staan twee motoren in. O zeg ik, ik dacht al. Om vier uur is het eindelijk droog. Wel jammer zo laat want ik wilde eigenlijk de bergen in om naar de gletjers te kijken. Later in de middag maak ik een praatje met een echtpaar uit Drente. Hier word ik uitgenodigd om wat te drinken. Zo, snel eten koken want het begint wer te regenen. Ik hoop maar dat het morgen droog is.

Zondag 12 juni Prutz Rustdag

Vandaag heb ik lekker uit geslapen. Eerst ben ik mijn normale tijd wakker om half vijf. Nog een keer omdraaien en het is half negen. Dan mijn broodjes ophalen bij de receptie en opeten uiteraard. Daarna even lekeer douchen. Zo dan kan ik vandaag ook mijn kleren welwassen. Dus even een een muntje halen bij de receptie maar daar is geen zeep bij. Ja daar moet u zelf voor zorgen. Maar dat heb ik niet bij me zeg ik tegen de dame. Een moment zegt ze. twee minuten later komt ze met een beker met wat waspoeier erin. Dit krijg je van mij zegt ze. Dus de kleren in de wasmachine en als het klaar is buiten drogen . Dat kan vandaag want het is droog en een lekker windje. Vanmiddag heb ik de tas van mijn kar weer dicht genaaid. De naaden zijn los gegaan omdat hem ook gebruik als stoel. Al metal een klusjesdag vandaag. Ik plak er nog een rustdag aanvast.

Zaterdag 11 juni Landeck-FlieB-Prutz 15 km

Het regent als ik uit mijn tent kom. Nou dan de tent maar nat in de tas hij droogt wel weer op de volgende plek. Bij de start mag ik direkt 350 meter omhoog klimmen over twee km. In het begin loop ik over een smal weggetje wat naar Slot Landeck gaat. Dit Slot is een museum en is nog dicht als ik daar ben. De weg gaat over in een bospad en is wat rul wat zwaarder loopt. Als ik ruim een uur heb gelopen kijk ik nog steeds uit op Landeck. Nu moet ik ook de regenbroek aantrekken want het gaat steeds harder regenen. Na drie en een half uur ben ik eindelijk op het hoogste punt. En zit ik op 1100 meter na acht haarspeldbochten en twee km verder. Vanaf dit punt maag ik slalommend om de koeienvlaaien door het weiland. Na een km zit ik weer op de weg.Na vier km kom ik aan in FlieB. Niemand op straat te zien met al die regen. Hier moet ik over een drukke hoofdweg. Ik ben weer blij dat ik op het fietspad kanlopen. Als ik de rivier Inn via een Pontlezbrug oversteek loopt dat heerlijk rustig aan de rand van het bos. Zo loop ik Prutz binnen en kom ik uit bij een camping. Eerst een kop koffie en dan de tent opzetten. Het vermoeide lichaam is aan rust toe na al het klimmen en in de regen lopen. Allemaal prettige Pinster dagen

Vrijdag 10 juni Imst-Mils bei Imst-Schonwies-Landeck 23 km

Mijn buren op de camping komen uit de Oekraiene. Dit kwam hij gisteravond vertellen en is op doorreis naar Frankrijk. Daarna Italie en dan weer naar huis. Wat ik hier veel zie zij grote bruin witte slakken die een enorm groot huis met zich mee nemen. Ik heb ze nog nooit zo groot gezien. Gisteravond loppt er een Nederlands echtpaar op de camping richting mijn tent. We maken een praatje en ik werd uitgenodigd voor de koffie in hun caravan. Deze mensen komen uit Krommenie. De man is leraar schilderenen handenarbeid geweest en geniet nu van zijn AOW.Een donatie werd in mijn handen gedrukt. We hebben nog een glaasje rose' gedronken, wel heel gezellig. De jas kan uitblijven en loop Imst uit de berg af. Net buiten Imst loop ik langs rivier Inn tot aan Schonwies. Daar ga ik het bos in maar ik hoor het ruissen van de rivier wel. In Schonwies ga ik koffie drinken in een cafe'. De eigenaar is van Turkse afkomst. Deze man vraagt zich af waarom de moslims op vrijdag bidden en de katholieken op zondag. Er is niemand die daar antwoord op heeft. Verderop zie ik aan een schuur stokken met soms een en soms twee stokjes erdoor. Ik vraag het aan een man wat dat voor dingen zijn. O zegt ie daar wordt hooi opgedroogd, net als vroeger bij ons de ruiters. Tevreden met dit antwoord loop ik verder richting Zams en kijk naar de bergen. Daar zie ik regelmatig weer guelen waar het smeltsneeuw naar beneden komt, maar ook wat het allemaal meeneemt. Zoals grote keien en heel fijn grind. Soms denk ik is hier een soort aardverschuiving geweest. Bij Zams word ik door een oud militair de weg gewezen en hij loopt zelfs een stulje mee. In Landeck sta ik op een kleine camping. Zit ik net te eten komt er een invasie Tjechen aan die in Frankrijk aan het raften zijn geweest. Dit gaan ze nu ook nog een dag in Landeck doen. Het eerste wat ik krijg is een origineel Tjechisch blikje bier.

Donderdag 9 juni Nassereith-Strad-Tarrenz-Imst 17 km

Als ik het Gasthaus Maria verlaat komt er af en toe een spatje regen uit de lucht vallen. Ik loop richting Dormitz en maag gelijk een beetje omhoog. Na Dormitz neem ik de route en loop ik aan de rand van het bos. Soms loop ik door het bos dat is wel lekker want dan hoor ik het verkeer niet zo erg.Opeens heb ik een heel stel meiden achter me aan. Allemaal met een bel om hun nek tot ik door een hek moet en daar mogen zij niet door. In het bos zie ik een zwarte eekhoorn die razend snel de boom in klimt. Niet meer te vinden. Dan al die prachtige varens van 60 cm tot wel 1 mter hoog. En al die verschillende mossen. Wat een pracht allemaal. Het plaatsje Strad telt ongeveer vijftien huizen. Hier vandaan loop ik naar Kneippenlage waar een rekonstruktie is gebouwd van een waterbron. Door lopen langs Tarrenz naar Imst. Ik zoek eigenlijk naar een Gasthaus maar kom een camping tegen. Ga ik de camping op of loop ik door omdat het net begint te regenen. Uiteidelijk ben ik de camping opgegaan.

Woensdag 8 juni Biberwier-Fernpaas-Fernstein-Wendelin-Nassereith 18 km

Mijntent is helemaal nog droog dus de boel snel inpakken want het dreigt wel naar regen. Als ik een uur wandel moet ik de jas toch aan doen. Ik loop langs een paar postedende politieagenten die erg geinteresserd zijn in mijn kar en vragen waar ik naar toe ga. Ik vertel het ze en vraag gelijk of ik de goeie kant opga. Ja wel zegt een agent maar je mag je regenbroek ook wel aantrekken want het gaat de hele dag regenen en de rest van de week ook. Even later trek ik toch de regenbroek maar aan want het wordt toch wel erg nat. Voordat ik de Fernpass beklim loop ik eerst langs de WeiBensee. Als ik daar naar kijk van boven af ziet het water hemelsblauw.Dit zelfde zie ik ook bij de Blindsee net voor de Fernpass. In het begin loop ik de route. Maar een km voorbij de Fernpass neem ik toch de weg. Dit is niet zo leuk lopen als door het bos. De Fernpass is 1215 meter hoog. Het afdalen gaat als een speer. Ik er zelfs omdenken dat ik niet te snel loop, anders zou ik nog kunnen vallen.Een paar km voor Wendelin loop ik langs een water kletterend riviertje Rossbach. Dit riviertje is niet breder dan hooguit 1 1/2 a' 2 meter breed met glashelder water. Je zou er zo van kunnen drinken. Als ik Nassereith binnen loop zie ik aan mijn linkerkant een Gasthaus Maria. Hier overnacht ik vandaag.

Dinsdag 7 juni Reutte-Heiterwang-Bichlbach-Lahn-Lermoos-Biberwier 24 km

In alle vroegte vertrek ik van de camping. Het weer is goed wel een beetje fris maar dat vind ik niet zo erg. Het wordt een klimdag vandaag. Al na een km ligt er een bult voor me en mag ik naar 1050 m klimmen. Dit klimmen mag ik over een los grindpad doen. Af en toe glij ik naar beneden. Op dit pad kom ik zwarte hagedissen tegen. Eerst dacht ik dat ze opgedroogd waren, opeens begint er een te bewegen. Ik lop toch weer door het bos waar ik veel mooie bloemen en planten zie. Richting Heiterwang daal ik een klein beetje. Maar de volgende zeven km ga ik wee omhoog naar 1150 meter. Halverwege ga ik op een bankje zitten een broodje eten. komt er een trekker langs met die een enorme rookwolk produceerd. Nou lekker dacht ik. De laatste twee km gaat het van heuveltj op en af. Hier heb ik me vergist want de laatste km moet ik eigenlijk steil naar beneden over een heel smal pad om in Lermoos te komen. Dit heb ik niet gedaan en ben terug gelopen. Ik heb het pad naast de hoofdweg genomen en zo naar Lermoos gegaan. Hier nog wat boodschappen doen en op naar de camping in Biberwier waar ik om twee uur ben. Tot 15.00 uur pauze staat er op een briefje maar zoek zelf maar een plaats. Dat heb ik gedaan.

Mandag 6 juni Osterreinen-Flussen-Pinswang-Pflach-Reutte 23 km

Dat ik vanmorgenvertrok was het maar net aan droog. Eerst dacht bik nog om het regenpak aan te trekken. Maar al gauw veranderd het weer. Na een uur lopen kom ik aan in Flussen en heb wel trek in een bakkie. Ik stop bij een cafe' waar twee naderlanders ook aan komen lopen. We begroeten elkaar en ik ga op een stoel zitten. Dus u komt ook uit Nederland zegt de man, ja zeg ik. Mogen wij erbij komen zitten, van mij wel neem plaats. De man dacht eerst dat ik de straatveger was van Flussen omdat ik met een karretje loop. Het zou kunnen zeg ik maar ik ben onderweg naar Rome. Toch nit te voet zegt de ma. Hij besteld koffie en rekend ook mijn koffie af. Heel interessant vind ie het.Zij wensen mij een goeie reis en nemen afscheid. Nog een beetje rond dwalen door de stad kom ik bij een kloosterkerk. Hier ben ik even binnen wezen kijken. Marmeren pilaren aan de zijkant. De rosetten in het bgotischplafond zijn schilderingen van diverse figuren en heiligen. Boven het altaar hangt een kruis van glas net als de tafel op het altaar. Op het koor staat een heel groot orgel. Biechtstoelen zijn ook nog aanwezig en bij een ervan hangt een kaartje wie er dienst heeft. Op de een of andere manier tekt de kerk me wel. DE stilte en het misterieuze is wat mij toch wel rust geeft. Het komt misschien ook wel omdat ik alleen ben. Na het verlaten van de kerk loop ik langs de Lech en kom ik uit bij een waterval . Dit is wel een heel mooi gezicht. Alleen om er te komen moet ik 35 treden naar beneden. Omhoog wordt straks moeilijker, maar een man komt te hulp. Hij pakt de achterkant vast en zo klimmen we naar omhoog. Langs de Lech lopen is best heel mooi maar het water staat erg laag. Op sommige plekken is het net een klein stroompje dan kan je zo naar de overkant lopen. Als ik bij Pinswang loop en ik kijk naar de bergen zie ik diepe groeven waar het smeltwater van de sneeuw doorheen gaat. Kom ik aan op de camping in Reutte en zet mijn tent neer. Het lijkt wel een dagelijks ritueel want om vier uur begint het te onweren en heel hard te regenen. Na een uur lijkt het wel wat te regenen. Ik doe mijn tent open staat er een man de poten van zijn caravan naar beneden te draaien. Dit echtpaar komt uit Heerhugowaard en is op weg naar Italie zegt de man. Ik ook zeg ik. Ben je met de fiets. Nee lopend. Loop je dan ergens voor. Ja zeg ik en geef wat informatie mee. Als ik terug kom zal ik gelijk wat overmaken zegt de man. Maar eet je wel goed want je verbrand nogal wat. Dat zit wel goed zeg ik

zondag 5 juni Lechbruck-RoBhaupten-Dietringen-Osterreinen 18 km

Als ik uit mijn tent kom staat er een Duitse man en maakt een praatje met me. Hij had gehoord dat ik vanuit Nederland naar Rome loop Hij nvind dit super en hij wenst me een hele goeie reis. Het weer is prachtig, geen wolkje meer aade lucht. Ik loop richting RoBhaupten door het heuvelachtige landschap. In de verte zie ik hoge bergen met hier en daar nog wat sneeuw. Vanaf RoBhaupten loop ik langs de Foggensee. Dit is een heel groot meer waar de Lech op uitkomt en bij Fussen weer als rivier verder gaat. Hier zijn wel grote veeteeldbedrijven. Diverse koeien hebben een bel om hun hals. Als ik langs deze beesten loop springen ze weg en hoor je de bellen op grote afstand. Heel veel weide vogels zie hier net als de valken. In dit mooielandschap zie ik ook wat grotere salamanders.Razen snel verdwijnen ze. Vandaag heb ik een groot deel van de Via Claudia Augusta route gelopen. Dit is een grindwandelweg. Het loopt wel wat zwaar maar heel goed te doen.Ik ben al vroeg op de camping en geniet van de zon . Maar om vijf uur begint het weer te onweren en spoelen van de regen. Omdat ik mijn luchtrooster open heb gezet zit ik nu met een plasticzak over mijn laptop mijn verhaal te typen.

Zaterdag 4 juni Burggen- Bernbeuren-Lechbruck 18 km

Om half negen verlaat ik het gasthaus in Burggen. Het begint goed met een lekker zonnetje en niet al te warm. Na een uur kan ik mijn trui uittrekken en de pijpen van mijn broek ritsen. Ik loop door kleine dorpjes die bij mij neit op de kaart staan. Dit zijn dorpjes waar meer de rijkeren wonen. Dat kan je wel zien aan de prachtige huizen en de auto's die er bij staan en keurig verzorgde tuinen. Er is hier veel veeteeld maar als ik de koeien in het land tel kom ik niet verder dan hooguit dertig koeien. Daar zou je bij ons niet van kunnen leven. Maar ik denk dat de boeren er hier nog een brandhouthandel bij hebben. Ik zie steeds trekkers met een kloofmachine in werking. Dit hout wordt verpakt per m3 gestapeld op pallets. Soms zit er ook nog een netje omheen. Bij Haslach zie ik een meer aan de bosrand. Dit plaatsje bestaat uit vijf huizen. Doorlopen naar Bernbeuren moet ik toch nog wat omhoog maar het valt mee. Zo nog vijf km dan ben ik in Lechbruck. Maar dan ben ik nog niet op de camping. Die ligt net als andere campings een paar km buiten de plaats zelf. Mijn tent opgezet, zit ik net goed en wel in de zon begint het te regenen. Dit duurd een uur dan is het weer droog. Maar om vijf uur begint het te onweren en heel hard te regenen..

Vrijdag 3 juni Epfach-Kinsau-Hohenturch-Schogau-Burggen 24 km

Ik kom uit mijn bed met een toch wel zere en stijve schouder. Waarschijnlijk van het Tarzan spelen en onderuit glijden gistermorgen. Maar het zal wel weer overgaan, hoop ik. In iedergeval met de benen gaat het wel goed en daar moet ik tenslotte mee vooruit zien te komen. Als ik buiten kom en van start ga is het nog erg bewolkt en af en toe een spatje regen. Het is meer een beetje natte wind. Bij Epfach is een stuwdam. Het verval is hier zeker acht meter. Van Epfach naar Kinsau is redelijk vlak maar dan mag ik van 600 meter naar 750 meter klimmen op 2 km. Findlingen zijn grote bruin gijze zandstenkeien die zijn meegevoerd door de Lech in de ijstijd. Regelmatig kom ik deze keien tegen langs de kant van de weg bij Hohenturch. Naar Schongau lopen mag ik weer kleinere pasjes maken omdat ik nu naar de 850 meter moet klimmen. Voor de veiligheid heb ik vandaag maar gekozen voor het fietspad en niet voor het bos. Want eenkeer onderuit vind ik wel genoeg. Als ik dan door Schogau loop, loop ik richting de Altstadt. Hier staat nog een grote lange stadsmuur met een toren erop. De doorgang is onder de toren en loop ik Altstadt binnen. Hier staat een raadhuis met een trapgevel. Verder loop ik door naar Burggen en komt er een man naar me toe net buiten Schongau. Deze man vraagt waar ik naar toe ga en hij vind mijn kar zo praktisch. Zelf heeft hij een keer de camino gelopen vanuit Duitsland. En een keer vanaf St. J P de Port. Hij wil wel weer een pelgrimstocht maken maar heeft wat rugklachten. Hij noteerd de website die op mijn wheelie staat. Hij zegt in Lechbruck is een camping. Dat weet ik maar dat is me vandaag te ver. Of ik bier lust vraagt ie, ja zeg ik. Dan kom ik dat zo langs brengen. Twee km verder stopt er een auto, de man stapt uit. Kijk zegt ie hier twee flessen bier (2 x 0,5 ltr en een fles rode wijn voor op de camping. Als ik niet uitkijk kom ik staks terug als alcoholist. ( ha ha ) Met regelmaat krijg ik een biertje aangeboden. Aangekomen in Burggen zie ik een gasthuis boven op een berg met een heel mooi uitzicht.

Landsberg am Lech-Pitzling-Mundraching-Epfach 20 km

De regn lijkt niet op te houden. De spullen zo snel mogelijk in de kar en tas. Vandaag begin ik aan de route van Via Claudia Augusta. De eerste zeven km gaat uitsrekend. Lopend langs de rivier de Lech. Intussen is het droog geworden dus de regenbroek kan uit. Alleen hier was ik wat te vroeg mee. Een km later loop ik door het hogr gras en wordt mijn broek drijfnat. Na het gras mag ik wat klimmen over een smal bospad hier past net mijn wheelie op. Dit klimmen wordt meer klauteren ofwel boomstonk struikelen. De paden worden steeds smaller en steiler. Het is glad en glij ik soms weer met dezelfde vaart naar beneden als dat ik omhoog ga. Ik moet over bruggetjes lopen die met losse plankjes op boomstammen liggen. Het klimmen duurd voort tot een hoogte van 700 meter. Nu moet ik ongeveer acht meter steil naar beneden en dat valt niet mee. Ik lijk nu wel wat op Tarzan. Met een hand een boomtak vasthouden en de andere hand mijn kar inbedwang houden. Zo ga ik van tak naar tak naar beneden. Eigenlijk is dit levens gevaarlijk om dit alleen te doen. De laatste paar meter ben ik naar beneden gegleden. Ik zie er niet uit en lijk meer op een moddermannetje. Verder lopen richting Mundraching gaat het weer beter . Het pad is nu weer breed en komt uit op een weg. Hier vandaan heb de weg gevolgd. Vier km voor Eplach kom ik weer een bordje tegen van Via Cl Aug.. Dit bord heb ik gevold en kom ik aan in deze plaats.

Wo3nsdag 1 juni Snipperdag Landsberg

Om vijf uur werd ik wakker. Het regende zo hard dat ik besloten heb om nog maar een dag te blijven. Dus neem ik vandaag maar een snipperdag. Na gisteravond zeven uur is het niet meer dr4oog geweest. Ik heb geen zin om de boel in te pakken met dit natte weer. Om elf uur wordt het weer wat beter, het is nog niet droog maar het is goed te doen om naar de stad te lopen. Regenpak aan en daar even rond hobbelen. Het eerste wat mij opvalt is het klooster der Urselinen. Dit klooster is aan de buitenkant beschilderd met diverse figuren. Verderop in de stad staat een grote kerk. Deze kerk is gebouwd in de 15e eeuw als een pilarenbaseliek van Matthaus von Ensingen in barok steil. De mooi gotische glas in lood ramen zijn van Hans Multcher(1430/1440). Het houtsnijwerk is van de beeldhouwers Lorenz en Johann Luidl. Als ik naar het plafond kijk zie ik diverse fresco's. Het is allemaal pracht en praal. Heel indrukwekkend om er naar te kijken. Een restaurateur is hier bezig een tafereelte herstellen met penseel. Ik heb hier zeker wel een uur rond gekeken, en het is zeker de moeite waard. Deze stad heeft diverse stadspoorten. Sommige staan boven op de berg aan de stadsmuur. Verder in Landsberg am Lech zijn er heel veel terrasjes op leuke pleintjes. Ook is hier een waterval waar het water ongeveer vier a vijf meter in etappes naar beneden kletterd. Het geeft ontzettend veel lawaai maar wel een heel mooigezicht. Als ik om half vijf terug kom op de camping regent het nog steeds. Nou dan ga ik eerst maar een biertje halen. Volgens de eigenaar wordt het morgen mooi weer. Ik hoop het maar.