La Storta Rome 16 km

Ik vertrek niet zo vroeg vandaag omdat het een korte afstand is. Ook hier moet ik langs de weg. Hoedichter ik bij Rome kom hoe drukker het wordt. Na tien km lopen ben ik de weg kwijt. Terug lopen en een aanwijzing zoeken. Gevonden en ik zit weer op de delfde weg. Vragen aan mensen leverd niets op. Die laatste vijf km ben ik met de bus gegaan, ook omdat ik erg veel last heb van mijn knie. Als je geen plattegrond heb van deze stad vind je het nooit. Ik ben naar het St. Pieterplein gelopen. Hier is heel veel politie op de been. Als je naar binnen wil moet je een scanapparaat. Ik moet zelfs mijn kar gedeeltelijk uitpakken. Het is hier zo druk , je kan bijna over de hoofden lopen.Het overnachtingadres watik heb is vol . Het volgende adres kan ik niet vinden en als ik het vraag weet niemand waar het is. Zo heb ik drie uur rond gelopen. Het regent pijpenstelen dus ook het regenpak moet ik aantrekken. Ik had me juist een zonnig einde beloofd.

Dinsdag 26 juli Sutri-Monterosi-Campagno di Roma-Formello-Isola Farnese -La Storta 43 km

Weer vertrek ik in het donker. Het achterlicht aan dan kunnen ze me goed zien hoop ik. Eerst een heel stuk langs de weg . De auto's rijden hier erg hard. Als ik zo langs de weg kijk wat er aan onderdelen ligt dat is ongelofelijk. Opruimen daar hebben ze hier niet van gehoord. Uiteindelijk sla ik een bospad in. Het is wel weer klimmen met 9 % en dalen met 15 %. Dat dalen is erg steil. Mijn knie begint alweer aardig in opspraak te komen. Hier in het bos hoor ik weer vogelgeluiden al is het maar heel sumier. De krekels die hoor je goed. Soms wil je wel eens dat dat stopt. Ik loop hier over grindpaden. het is weer grindglijden vandaag. Voorbij Formello lijken de heuvels hoger te worden.Een lange weg omhoog en dan weer steil naar beneden. De aanwijzingen vind ik vandaag op sommige plaatsen erg slecht. Dus loop je weleens verkeerd. Ongeveer vijf km voor Isola Farnese zet ik de kar aan de kant om wat te rusten en wat drinken. Zit ik net vijf minuten komt er een trekker aan en stopt. De man probeerd me uit te leggen dat ik niet over de brug kan omdat die stuk is. Er liggen alleen een paar keien in het water. Toch heb ik de gok genomen om over die keien te hobbelen. Dat gaat allemaal maar net goed. Maar ik ben aan de overkant. Anders moet ik acht km omlopen. Ik vraag aan de man waar de camping is.Er is daar geen camping. Hij geeft mij een adres van een klooster in La Storta . Dit plaatje ligt drie km verder. Als ik daar aan kom is er nog plaats voor mij . Om half negen lig ik in mijn bed.

Maandag 25 juli Viterbo-Vetralla-Capranica-Sutri 30 km

Vanmorgen vertrek ik als het nog donker is. Mijn achterlicht op mijn tas bevestigen en gaan. Ik heb de weg genomen omdat het pad door het bos en langs het meer Lago di Vico nogal rotsachtig is volgens ingezetene. Dat is wat moeilijk begaanbaar met mijn kar. Als ik in Vertella aankom begint het al aardig warm te worden. Hier even een kop koffie drinken en weer verder lopen. Ik loop nu richting Capranica en hoor de vogels fluiten. Daar wordje vrolijk van en geeft je energie. Even buiten Capranica heb ik het klooster gebeld voor overnachting. Hoe laat bent u er. Tussen 12.30 uur en 13.00 uur zeg ik. Dat is goed wij wachten u op. Sutri ligt boven op een berg op 275 meter. Dus de laatste 200 meter is het nog flink klimmen door de smalle met basalt en porfier geplaveide straatjes. Ik bel aan bij het klooster, en er wordt open gedaan. Een non staat achter een houten raster. De non vraagt om mijn credential. Ik leg het in het draaiplateau en draai eraan. Ze legt de sleutel en een papiertje op het plateau. Of ik mijn naam en nationaliteit wil opschrijven. De kamer die ik kijg heeft vroeger een Nederlandse pater gezeten B Tito Brandsma 1881-1941. De non verteld dat hij hier de universiteit heeft gevolgd.

Zondag 24 juli Montefiascone- Viterbo 18 km

Zonnestralen schijnen al vroeg naar de aarde. Terug lopend door de smalle straten komen de walmen van vers gezette koffie je al tegemoed. Dat ruikt best wel lekker, je zou zo een kop kop koffie gaan halen. Eerst maar een paar uur lopen en dan maar koffie. Na een uur begint de lucht te betrekken en de zon is verdwenen. Vanmorgen hoor ik zelf weer wat vogels fluiten. Rond elf uur ben ik bij het bordje Viterbo. Maar nog niet bij de kerk San Andrea. Dat is even zoeken. UIteindelijk ben ik bij de kerk waar ook het parochiehuis staat. In de kerk is een trouwerij , dus het duurt even voor ik naar binnen mag. Vanmiddag loop ik nog een rondje door de straat en kom ik twee echtparen tegen uit Nederland met hun kinderen. Even een praatje maken en ik geef mijn weblog adres. Dit leverde nog een leuke donatie op. Zij wensten mij een goeie aankomst in Rome en een gezellig samenzijn met mijn vrouw Marian. Vanavond heb ik een kijkje genomen in de kerk San Andrea. De wanden zijn licht van kleur. Aan het plafond enkele fresco's. Het altaar is tientreden hoog. Naast het altaar is een trap naar beneden. Als dan naar beneden ga kom ik in een kleine kapel maar wel heel somber.

Zaterdag 23 juli Bolsena-Montefiascone 16 km

Gisteravond wilde ik naar het meer lopen. Alleen ik werd opgehouden door het belgisch echtpaar die aan dit pad staan. Of ik wat wil eten. Nou, nee dank u ik heb net mijn eten op. Kom zitten dan krijg je een wijntje. De man die zeer slecht loopt heeft er zoveel bewondering voor dat ik deze pelgrimstocht loop. Ik wou dat ik dat kon zegt ie. Ik wilde opstappen maar hij had mijn glas alweer volgeschonken. Om tien uur ben ik opgestapt. Vannacht begon het te regenen. Vanmorgen ben ik in de regen vertrokken. Rond tien uur wordt het droog en kan ik mijn regepak uittrekken. Als ik bijna in Montefiascone ben stopt er een auto naast me. Goeiemorge klinkt het uit de auto. Het zijn de mensen waar ik achter stond op de camping. Het lopen gaat voortreffelijk, van mijn knie heb ik vandaag geen last gehad. Op zoek naar het onderkomen Convento de Capucini is niet moeilijk te vinden. Als ik aankom bel ik het nummer wat op de deur staat. Ik zit achter een pilaar en de persoon staat aan de andere kant van de pilaar. Hoelaat bent u er. Ik ben er al. Ze kijkt achter de pilaar en begint te lachen. Vanmiddag een klein rondje gelopen door dit stadje. Als ik helemaal boven ben kijk ik naar de kathedraal Santa Margherita. Omdat deze kathedraal boven op de berg staat zie het al in de verte. Hij domineerd nogal met zijn grote koepel. Het is wel heel bijzonder zo'n koepel. Als ik naar binnen ga en naar de koepel kijk heb je een prachtig uitzicht. In de gotische vormen van de koepel zie je fresco's. Heel mooi. Achter het altaar is het bekleed met donker houtwerk. De buitenkant van de kathedraal is heel somber en grauw. Als ik een klein stukje naar beneden loop staat er een groot fontein. Dit fontein komt uit de 18e eeuw. Het aftellen is nu echt begonnen, nog 95 km ongeveer.

Vrijdag 22 juli Bolsena 2 km

Niet zo vroeg opstaan is ook best lekker.Mijn knie begint al aardig te herstellen. Tijdens het ontbijt krijgen we allemaal een kalender mee van een zuster. Na het ontbijt heb ik afscheid genomen van Peter. Mijn tocht is vandaag niet zo lang. Ik verhuis van klooster naar camping voor een nacht. Anders ben ik te vroeg in Rome. Op de camping zoek ik naar mijn aangewezen plaats, maar kan het niet zo snel vinden. Een praatje met een belgisch echtpaar die zeggen misschien achter ons.Dat klopt een smalle strook achter de caravans is voor trekkers tenten. Bij de Belgen krijg ik een kop koffie en een croisant. Ook krijg ik nog een donatie, super he'. Vanmiddag word ik gevraagd voor de koffie bij de buren en daarna nog een biertje. Lekker hoor. Heb ik vanavond bijna mijn eten op komt er een andere buurman vragen of ik nog patat wil. O zegt ie ik zie dat je je eten al bijna op heb. Verder heb ik vandaag niet zoveel gedaan. Morgen ga ik weer aan de wandel.

Donderdag 21 juli Bolsena

Om vijf uur staan de eerste pelgrims op. De tassen weer inpakken en de bedden opruimen. Als het zes uur is vertrekken ze. Ik probeer nog wat te slapen. Als om half zeven de twee anderebopstaan ben ik klaar wakker. Dan ga ik er ook maar uit. Ik doe rustig aan omdat ik hier nog een nacht mag blijven. Vandaag loop ik richting het meer. In deze straat naar het meer staan aan beide zijden van de weg hele dikke plantanen met een doorsnee van ruim een meter. Aan het meer kan men zeiboten huren. Verder staan hier kleine pizzeria's en heel veel kiosken. Als ik het meer volg loop ik over een lavazandpad. Dit geeft aan dat hier vroeger een vulkaan moet zijn geweest. Aan dit pad staat heel veel bamboe dat als een boog over het pad hangt. Het geeft wel bescherming tegen de zon, lekker koel. Terug ga ik over de weg weer naar het klooster. Dan ga ik een broodje eten. Als ik aan mijn tweede broodje zit komt een zuster met een bord pasta en geeft het aan mij. Eet maar lekker op gebaard ze. Rond drie uur komt er een pelgrim binnen. Ook hji wil drie dagen blijven, maar dat mag niet. Omdat de zaal waarin we slapen gebruikt gaat worden voor het 24 juli feest van San Christina. Deze pelgrim komt uit Duitsland uit de plaats Wurtsberg. Vanavond hebben we samen pizza gegeten.

Woensdag 20 juli Bolsena

Om zes uur heb ik afscheid genomen van David en Alicia die over een paar dagen in Rome zijn. Gisteravond zijn hier nog twee Nederlanders een man en een vrouw aan gekomen op de fiets. De man komt uit Groet en de vrouw uit Utrecht. Samen ontbijten met een leuk gesprek. Ook zij vinden de Toscane erg zwaar. Dat vind ik ook. Dus of je nu loopt of op de fiets ben het blijft een zware tocht. Vandaag ben ik naar boven gelopen waar nog een gedeelte van en kasteel staat. Nu is dit een museum. Hiervandaan heb je wel een ontzettend mooi uitzicht over de stad en het meer. Het dwalen door de kleine smalle straten is ook heel leuk. Zo kom ik in een atelier met schilderijen. Er hangen landschapschilderijen maar ook een aatal stillevens. Het is best de moeite waard om dit te zien. Overal in deze straatjes staan zowel groen als bloeiende planten. Dat fleurt de grauwe omgeving wel op. In deze stad worden op diverse plaatsen bordessen gebouwd waar 24 juli muziek en theater optredens zijn. Op dez dag is in de 4e eeuw de 11 jarige Christina op misterieuze wijze gestorven in de catacombe van de baseliek. Deze baseliek is door de jaren heen uitgebouwd tot kathedraal. Het bestaat dan ook uit diverse kapellen In 1263 tijden s het H Sacrament druipt er bloed uit de hostie. Het bloed valt op drie van de vier stenen. Dit is het mirakel van Bolsena. Diverse keramische altaar omlijstingen zijn gemaakt door Benedetto Bulioni. Alles in de kleuren wit groen, geel en blauw, wel heel bijzonder. Verder zijn er fresco's te zien en diverse altaars van verschillende ontwerpers. De catacombe is alleen op op verzoek tegen betaling. De buitenkant van de kathedraal ziet er wat somber uit. Dit is in grote lijnen het misterie van Bolsena. Vandaag zijn er negen pelgrims aangekomen. Waaronder een Colombiaan,Italianen,Fransen en een Zuid Afrikaan (een Witman)

Dinsdag 19 juli Aquuapendente-San Lorenco-Bolsena 21 km.

Vandaag is de tocht naar Bolsena. Eerst loop ik een klein stukje over de hoofdweg. Daarna wijk ik af naar een rustig grindpad. Mijn voeten rollen alle kanten op op dat ronde grind. Het loopt erg zwaar. De boeren zijn druk bezig met het ploegen van het land met een bulldozer. Ergens anders wordt er flink beregend in de maisvelden. In deze streek staan ook veel kiwibomen. Aan deze bomen hangen heel veel vruchten. Bij San Lorenzo neem ik even een rustpauze. De schoentjes uit en even de voeten wat ruimte geven en luchten. Nog acht km te gaan. Vanaf San Lorenzo boven op de berg kijk ik naar het kratermeer Lago di Bolsena. Maar dan moet het bordje wel de juiste richting aangeven. Ik loop richting het meer en kan niet verder omdat er een hek staat. Als ik omkeer staat een vrouw van een restaurant mij al op te wachten. Ze vraagt of ik water wil. Nee dat heb ik genoeg bij me. Koffie dan. Nou lekker. Spreekt u Duits, ja een beetje. Loop maar naar achter daar kan je zitten. Hier krijg ik koffie en een cake. Ik vraag wat ik moet betalen. Dat krijg je van mij zegt ze. Er zijn zoveel mensen die verkeerd lopen. we hebben al aan de gemeente gevraagt of dat bord niet verplaats kan worden. Je moet over de hoofdweg naar Bolsena. Nou goeie reis. Eerst wilde ik naar een camping gaan, maar er is hier ook een klooster. Dat ga ik proberen. Ja wel dat lukt. Na twee uur komen David en Alicia ook hier. Alicia die Italiaanse is heeft voor mij gevraagd of ik drie nachten mag blijven. Ook dat mag. Zo dan kan mijn knie weer even tot rust komen.

Maandag 18 juli Radicofani-Aquuapendente 24 km.

Eigenlijk is het ontbijt om half zeven. Omdat ik voor de warmte vroeg wil starten zijn de hospitalero's ook vroeg uit de veren. Om half zes staat het ontbijt op tafel. Deze mensen doen er alles aan om de pelgrims het naar de zin te maken. Dit is heel bijzonder want meestal moet je zelf overal voor zorgen. De eerste zes km is een grindpad met de nodige bulten. Je loop hier door de graanvelden. Althans deze graanvelden zijn bijna allemaal geschoren. De rollen met stro worden opgeladen en afgevoerd. Ik denk dat 85 % al van het land is. Combines zijn overal nog druk het land te scheren. Als je dan over de velden kijk ziet het er erg dor uit. Aan het einde van dit pad ga ik even een kwartier pauzeren. Danvervolg ikmijnweg naar Aquapendente. Nog steeds mis ik de vogels en het geluid wat erbij hoort. Een enkele vlaamse gaai zie ik vliegen. In de berm is het druk van het geritsel van de hagedissen. Dan kom ik aan in het 12e eeuwse stadje. Aan de voordeur van het pelgrimshuis hangt een A4 met telefoon nummers. Een ervan heb ik gebeld en gevraagd of er nog ruimte is voor een pelgrim. Met tien minuten ben ik er zegt de vrouw aan de andere kant van de lijn. Even later komt er een vrouw aan. We stappen naar binnen en ze wijst een kamer aan. Ze kijkt verder in de ruimte en ziet een heleboel rommel van pelgrims die vanmorgen zijn vertrokken. Dit is niet normaal zegt ze. Ik bied aan om te helpen schoonmaken maar daar wil ze niets van weten. Een half uur later staan David en Alicia voor de deur. Deze pelgrims ontmoed ik al een paar dagen.

Zondag 17 juli San Quiro d' Oreia-Castegeone d' Oreia-Radicofani 30 km

Lekker op tijd vertrekken en deze keer wel de sleutel in de brievenbus gedaan. Het beloofd vandaag weer een warme dag te worden. Het eerste stuk gaat uitstekend. Gelijdelijk klim ik omhoog. Als ik na vier km boven op de bult ben, staat daar een driehoekbord met afdaling 15 %. Nou ik kan vertellen dat het regelmatig grindglijden is. Op dit pad kom ik heel veel mooie vlinders tegen. Je moet ook van goeie huizen komen om er een foto van te maken. Gisteren werd me nog verteld dat Castegeone de laatste plaats is waar ik nog drinken kan kopen. Dertig km is best wel lang en zeker met al die bulten en kuilen. Dan moet je zeker voldoende vocht meenemen. Nog steeds op het grindpad lopen zie ik grote hagedissen in het niets verdwijnen. Dit beestje is ongeveer 15 a' 20 cm lang. Razend snel schietten ze weg. Dan loop ik nog een paar km over de weg. Vlak voor dat ik van de weg een ander pad in wil slaan stopt er een auto. Dit is de hospitalero en vraagt om de sleutel want hij mist er een. Ik heb hem in de brievenbus gedaan zoals was afgesproken. O k zegt de man dan zijn het de anderen. Ik sla het pad in wat nog een klein stukje langs de weg loopt. Na 400 meter ben ik omgekeerd en heb ik toch de weg maar genomen. Het pad wat ik zou moeten lopen is een rivierbedding. Acht km over keien en boomstronken lopen zag ik niet zitten. Na 30 km kom ik aan in Radicofani na een aantal keer rusten en wat vocht en fruit naar binnen te hebben gewerkt. In deze plaats kom ik bij een huis voor pelgrims. Hier word ik heel vriendelijk onvangen. Een lekker glas koud water en daarna een grote kom thee. Vanavond heb ik een mis bijgewoond. Daarna gezamelijk eten met nog twee pelgrims. Voor het eten worden onze voeten gewassen. Dit is een ritueel voor reinheid.

Zaterdag 16 juli Buonconvento- San Quiro d' Oreia 22 km.

Vandaag neem ik de weg want van al dat stof haapen heb ik wel genoeg. De heuvels blijven gelijk. Glooiend,lang en hoog. Soms denk ik dat ik er ben. Maar elke keer word ik verrast dan moet je nog een paar km klimmen. Gelukkig is het vandaag niet zo warm, 35 graden maar. Op dit pad ben ik niemand tegen gekomen. Behalve de auto's die met volle snelheid voorbij gieren. Enkele auto's of motoren toeteren en steken hun hand op. Een aantal keer op dit pad zet ik de kar aan de kant. Even wat eten en drinken. Dan kom ik aan in San Quiro d' Oreia wat uiteraard boven op zo'n bult ligt. Op zoek naar Don Gianni, Dat is niet niet moeilijk te vinden. Alleen er is niemand. Iemand van de bibliotheek heeft voor mij gebeld. O, met een paar minuten ben ik er. Een half uur later komt er een man aan. U mag er om half drie in dus u moet u nog even vermaken. Als ik om die tijd terug kom staat de deur open en mag ik naar binnen. Daarna nog even boodschappen doen. Als ik terug kom staan er nog twintig pelgrims voor de deur.

Vrijdag 15 juli Siena-Murlo-Buonconvento 33 km

Omdat ik vijf km van de route Via Francigena af zit wordt de afstand groter. Even was ik van de route af. Maar meneer agent helpt mij weer op de juiste weg. Van het asfalt ga ik een grindpad op. Deze weg is maar twintig km lang. Ook hier ga ik heuvel op en heuvel af. De heuvels beginnen aardig op bergen te lijken. Het is heel veel klimmen al gaat het wel gelijdelijk aan. Met regelmaat komt er een stofwolk voorbij. O nee het is een auto of een vrachtwagen. Ik doe mijn hand voor mijn mond want aan al die stof heb ik geen gebrek. Na dit pad moet ik nog negen km in de brandende zon. Het is hier 41 graden. Dus nog even doorbijten. Als ik dan aankom in Buonconvento zoek ik het parochiehuis op. Hier kan ik overnachten op donativo. Een uur later komen er nog twee oelgrims aan. Deze zijn opweg naar Santiago de Compastella. Een ervan heeft twee hel grote blaren onder zijn voeten. Van de ander krijg ik een aantal overnachtingsadressen met tel. nr. Hier ben ik heel blij mee. Dit zijn adressen voor pelgrims net als in Spanje. Om negen uur kruip ik in mijn mandje want morgen is het weer vroeg dag.

Donderdag 14 juli Monterggioni-San martino-Siena 18 km

Gisteravond maakte ik een praatje met meneer Burger die hier op vakantie is met zijn gezin. Zijn zoontje Lucca Burger wilde weten waarom ik niet met de auto naar Rome ga. Nou omdat ik lopen wel leuk vind zei ik. Het jochie was zo onder de indruk van het verhaal dat hij even later terug kwam met vijf eurovoor de sponsering.Uit mijn eigen spaarpot zegt ie heel trots. Ik heb hem hiervoor bedankt. Geweldig toch. Als ik wegga moet ik eerst vier km terug lopen over het grindpad waar af en toe een auto langs komt. Daarna loop ik op het asfalt richting Siena. Vanaf de camping tot aan de camping in Siena blijf ik klimmen. Er lijkt geen eind aan te komen. Soms een kleine afdaling. Siena ligt op een hoogte van 322 meter. Vanaf de camping ben ik met de bus naar de stad gegaan om informatie te verkrijgen voor pelgrims. Wel te verstaan overnachtingsadressen, bijv. klosters. enz. Op de camping in Monterggioni had ik een folder met het adres gekregen. Intussen is dit bureau verplaatst naar de andere kant van de stad. Dus ga ik met lege handen weg.Even een vluchtige blik in de kathedraal en de binnenplaats van Convento di San Franesco. Diet is ook een gedeelte van de universiteit. Verder nog wat rond gekeken en weer met de bus terug.

Woensdag 13 juli Barberinoval d'Elsa-San Martino-Poggibonsi-Bellavista-Monterggioni 28 km

Gisteravond heb ik mijn wekker op half vier gezet. Zodat ik om vijf uur kan lopen. Dit doe ik om de warmte voor te blijven. Om vijf uur is het al of nog 22 graden. Gelukkig komt er wat wind opzetten. Als ik dan om half zeven in San Martino aankom roept een man naar me "even koffie drinken".O k zeg ik. Ik ga zitten en de man haaldkoffie en een croissant. Van mij zegt de man. Er komt een discussie op gang onder de aanwezige Italianen. Een ervan wilde wel van Rome naar Holland lopen. Hier moet de rest hartelijk om lachen. Ik schud de hand en bedank de man voor het aangebodene. Dan ga ik verder naar Poggibonsi en zie ik onderweg velden met zonnebloemen en natuurlijk ook olijven. Vandaag zie ik wat groenlingen vliegen. Wat zijn dat mooie vigels. Verder mis ik het gefluit en getjilp van andere vogels. Dus zal ik zelf moeten fluiten en zingen. Wel de cascades hoor ik de hele dag. Dit is een kever van zo'n 3 a 4 cm groot een enkele keer zie ik er een in de bomen. Als ik in Monterggioni aankom volg ik het bordje camping. Maar dat valt een beetje tegen. Het pad is vier km en als er een auto aankomt is het stofhappen. Bij de receptie krijg ik wat informatie waar ik verdere overnachtingen kan vinden. Vanmiddag heb ik nog even gezwommen. Daar fris je lekker van op

Dinsdag 12 juli Canciano val di Pesa-Bargino-Tavarnelle-Barberino val d' Elsa 20 kml

Heel stilletjes verlaat ik het hotel. Buiten is het een beetje hijig dus lekker fris. Het is alleen van korte duur want al snel komt de zon. Als ik bij Bargino ben en de kaart pak stopt er een fietser. Problemen vraagt ie. Nou nee ik wil naar Tevarnelle. Dat is die kant op en hij wijst naar links. Jekan ook door naar San Gimignano dat is nog 20 km. Dat moet ik maar niet doen want het wordt al aardig warm. Bij Tavernelle loop ik recht in de zon richting Tavernelle val di Pesa. In deze plaats zoek ik wat verkoeling in een winkel. Even kopje koffie en dan weer verder. Al zoekend naar toerist info loop ik door naar het volgende dorp. Ik kom aan in Barberino waar ik een bordje met camping zie. Dan moet ik wel nog even omhoog. Het landschap is hier wel heuvelachtig maar sommige heuvels zijn nog aardig hoog. In deze omgeving is de wijnbouw weer sterk aanwezig. Net als de olijven. Aangekomen op de camping word ik aangesproken door een Nederlander. Volgens mij heb ik u meer gezien zegt de man. Een leuk praatje volgt waarna ik mijn tent ga opzetten. Vandaag is het ook weer 38 graden. Uitgeput en lusteloos zitten de mensen voor hun tent , net als ik.

Maandag 11 juli Firenze-Casciano val di Pesa 20 km

Het was nogal rumoerig gisteravond op de camping. Voor ik in slaap viel was het zeker twee uur. Ja en dan ben je smorgens ook wat later. Vandaag ga ik richting Siena. De Toscane waar ik nu loop is ook wat heuvelachtig. Hier loop ik gedeeltelijk door bos. Dat geeft wat bescherming tegen de zon. Ook in dit gebied kom ik hagedissen, salamanders en egels tegen. Ontzettend veel dieren worden hier dood gereden. Als ik om twaalf uur in Casciano aan kom is het hier 38 graden. Dus ik ben blij dat ik er ben. Daardoor is het tempo om te lopen niet erg hoog. Hier staat een drinkwaterautomaat waar dankbaar gebruik van wordt gemaakt. Constant staan er mensen met fkessen of jerrycans om die te vullen met water. Mijn knie gaat redelijk na twee dagen rust. Hopelijk blijft dat ook zo. Vandaag heb ik niet veel meegemaakt. morgen misschien wel je weet maar nooit hoe het balletje rolt.

Zondag 10 juli Firenze Rustdag

Vanmorgen heb ik even een rondje gelopen door de stad. Dit moet je wel vroeg doen anders is het te warm. Rond tien uur ben ik alweer terug dan is het hier al bijna 30 graden dus de schaduw opzoeken. Florance is gesticht door Julius Ceasar. De stad lag heel gunstig aan de Via Cassia van Rome naar het noorden. Banken, wol en zijdehandel begonnen te floreren. In de twaalfde eeuw werd florance een vrije commune.De gilden vormden een belangrijken macht. In de dertiende en de veertiende eeuw werd het wat chaotisch waardoor er diverse groepen gevormd werden. Dan in 1348 sterft de helft van de bevolking door een pestepidemie. Vanaf 1434 komt de bankiersfamilie de de'Medici aan de macht. De jonge Michelangelo wordt in huis genomen opdat hij een goeie opleiding zou krijgen. Nu staat zijn evenbeeld boven op de berg naast de camping en kijkt over de hele stad. Duomo is een van de grootste kathedraal van de wereld met zijn mooie koepel. De bouw van deze kathedraal begint in 1296. De kerk is in 1436 gewijd, maar de voorgevel is in 1875 gereed. Verder is er in deze stad nog veel meer te zien, o a musea en Ponte Vecchio kan je haast niet omheen. Een brug met diverse winkeltjes. Ook hier moet je entree betalen om een kerk te bezichtigen.

Zaterdag 9 juli La Cicogna-Firenze (Florance) 6 km

Gisteravond heb ik toch maar besloten om mijn knie te ontzien van het kimwerk. De etappe van La Cocogna naar Monte di Fo zou ik moeten klimmen van acht meter naar bijna duizend meter. Dus ik heb de trein naar Firenze genomen. Ik weet dat het niet zo sportief is. Zonder mankementen thuis aankomen is ook heel belangrijk. Als ik de trein instap ga ik op de verkeerde plaats zitten. Op je ticket staat nl een stoel nummer. Twee plaatsen verder is mijn stoel. In Firenze aangekomen loop je zo het perron af de stad in. Eerst zoek ik rivier Arno op en loop dan richting camping. Deze camping staat boven op een berg. Ik moet dus toch nog klimmen vandaag. Hier is het 35 graden dus te warm om nog wat te ondernemen. In de schaduw is de beste plek.

Vrijdag 8 juli Molineller-S.Martino-Vedrana-Budrio-Castenaso-La Cicogna 28 km

Eerst loop ik richting Budrio om weer op de route te komen. Op deze route is niet veel te zien. Maisvelden een klein beetje wijnbouw en waqt fruitteelt. Erzijn hier van die ontzettend kleine vliegjes die maar al te graag bij je willen zitten. Als je ze wegjaagd ben je al te laat want ze steken direkt. Ondanks het insmeren met antispul. Zo rondom de kraag van mijn sokken is een heerlijke plaats. Vandaag ben ik dus helemaal lek gestoken. Mijn knie wordt er ook niet beter op en zeker met dit warme weer. Dit weer een beetje een saaie dag.

Ferrara-Torre della Fosse-S. Egido-Marrara-Bova-S,Maria-Alberino-Molinella 28 km

Vandaag vertrek ik wat later. Mijn schoenen zijn toe aan nieuwe hakken. Dus rustig aan naar de stad lopen. Deze stad wordt voor het eerst genoemd in 753 jaar . Vanaf de 13e eeuw tot 1598 wordt deze stad geregeerd door familie d Este. In 1391 sticht Nicolo de 2e een universiteit. Toen in 1598 Alfonso 2e kinderloos stierf annexeerde de paus het hertogdom. De familie d Este is daarom uitgeweken naar Modena. Dan sta ik in de straat waar het kasteel Palazzo dei Diamati staat. Hier staat een agente waaraan ik vraag of zij een schoenmaker weet. Zij begint uit teleggen en zegt wacht maar ik loop wel even mee. Deze lieftallige agente brengt me bij een schoenmaker. Sorry zegt de man ik ga met vakantie en repareer niets meer. De agente vraagt naar een andere schoenmaker. Tweehonderd meter verder is er nog een. Kom ik daar is de duer nog vast. Dan eerst maar een rondje lopen. Een half uur later ben ik er weer, ja hij is open.Ik vraag of hij mijn schoenen wil maken. Ja ga maar op de bank zitten. Om half elf verlaat ik de schoenmaker. Hij zegt nog dat ik hele goeie schoenen heb. Bij Marrara begin ik naar onderdak te zoeken, maar helaas. Dan loop ik door en vraag regelmatig voor onderdak of mijn tent in de tuin. Bij Bova vraag ik aan een fruitteler of mijn tent in de tuin mag staan. Nee zegt de man, maar wil je wat fruit en wat drinken. Ik krijg een tas vol met appels,perziken pruimen en abrikozen. Uiteindelijk na nog tien km te hebben gelopen beland ik in een hotel. Vanavond moet ik blaren prikken op mijn hiel en mijn rechter knie wordt wat dikker, en dat is niet zo prettig.

Woensdag 6 juli Lendinara-Fratta-Pincara-Ospitaletten-Occiobello-Ferrara 38 km

Het vroeg opstaan is voor mij geen probleem daar ben ik nu wel aangewend. Als ik beneden kom om mijn ontbijt te nuttigen staat er een verrassing. Op tafel staan twee flessen drinken voor me klaar. Een met water en een met limonade. Na drie uur lopen ga ik even koffie zetten en wat eten. De temperatuur loopt zeer snel op naar ruim 30 Graden. Het valt me al een paar dagen op dat hier geen zonnepanelen op de daken liggen. Je zou toch zeggen dat je dat hier best kan doen met al die zon. Het vogel geluid mis ik hier ook, af en toe hoor ik wat fluiten, maar dat is nihil. Wel heel veel salamanders en hagedissen. Als je door deze streekloop is het net of je door een polder van Nederland loopt. Alleen is het hier een beetje warmer. Bij Ferrara steek ik rivier de Po over. En loop ik richting camping. Daar kom ik gelijk met twee mannen uit Friesland aan. Zij gaan via Rome door naar Albanie op de fiets voor een kerkelijk projekt. Vanavond heb ik mijn tweede meloen gedeeld met deze mensen. Anno Pot en Bouke Deelstra zoals ze heten wisselen hun weblog uit . Zo kunnen we elkaar volgen.

Dinsdag 5 juli Montagnana-Casale-Minotte-Masi-Badia-Rasa-Lendinare 32 km

Het regent pijpenstelen als ik weg wil. Dan moet ik eerst van schoenen wisselen. Omdat ik mijn oude schoenen aangetrokken heb. Die zijn verre van waterdicht. De temperatuur is om zeven uur 19 graden wel lekker om te lopen. In Casele ga ik koffie drinken. Dan kan ik mijn regenpak uittrekken want het is droog geworden. Als ik wil vertrekken komt er een maan naar me toe en vraagt waar ik naar toe ga. Ik leg hem de route voor en zeg waar ik naar toe wil. Wacht even zegt ie dan pak ik mijn fiets en wijs ik je de weg. Hij fiets vijf km mee dan zegt ie aldoor maar rechtdoor en aan het eind links de brug over. Het graan is hier al van het land De balen stro liggen er nog maar wordt hier en daar opgeladen. Wat hier ook een belanrijke teelt is , is soya. Bij Masi steek iuk voor de laatste keer rivier de Adige over. In deze plaats ga ik nog een keer koffie drinken. Ik wordt geroepen door twee vrouwen die willen weten waar ik naar toe ga. Uitgelegd en ik laat mijn papiertje zien waarop staat of ze nog een slaapplaats weten. Er wordt een tekening gemaakt hoe ik moet lopen met een naam erop. Vraag maar in Lendinare naar Chiesa Frati Neri. Daar kan je wel overnachten. Als ik in Lendinare aankom ga ik opzoek nar het klooster. Aangebeld en zeg in het Italiaans dat ik de taal niet goed sprek. Een pater doet open en we proberen te communiceren wat niet echt lukt. Er wordt een ander geroepen die mij verteld dat ik vanavond om half acht naar binnen mag voor de overnachting. Wel eerst bellen

Maandag 4 juli Casotton- Presina-Miega-Caselle-Gazulo-Montagnana 22 km

Stijf en met rugpijn kruip ik uit mijn mandje. Eerst maar wat rek en strek oefeningen doen dan zal het wel weer gaan.Destart is wat traag de eerste paar km. De omgeving is hier vlak en meer landbouw. Alhoewel ik toch ook regelmatig wijnbouw en andere fruitsoorten tegen kom. Verder zie ik hier zonnebloemen, aardappelen en heel vel mais. In de bermen en greppels staan heel veel rietsigaren. Daartussen zie ik met regelmaat ratten wegschieten en ook net als gisteren bevers. Als ik in Gazulo ben zet ik mijn kar aan de kant en ga ik koffie zetten. Even wat rust voor de voetjes. Want het is erg warm tussen de maisvelden lopen. Dan loop ik verder naar Montagnana. Het eerste wat mij opvalt is de Enorme stadsmuur. Binnen deze muur staat het oude Montagnana. Op de binnenplaats is een groot plein met daar om heen allemaal wikels en restaurants. Het is best een aardig gezicht, deze winkels hebben allemaal een muur met bogen. Aan de buitenkant staan diverse uitkijktorens.

Zondag 3 juli Verona-Zevio-Albaro-Ronco all Adige-Albaredo d' Adige-Casotton 33 km

Ik verlaat dez bijzondere camping met overal hele kleine terrasjes. Aan de bomen hangen geplastificeerde A4tjes met de benaming en de oorsprong van de bomen en planten. Dit is wel heel interessant.Het uit de stad lopen verloopt voorspoedig. Toch ben ik een keer verkeerd gelopen maar de afstand valt mee. Als ik bijna de stad uit ben stopt er een auto naast me en blijft miden op de weg staan in een bocht. Deze man zag mij door de stad lopen en vroeg zich af wat ik nou ging doen. Aan deze man leg ik uit wat mijn doel is. Hij kan het bijna niet geloven dat ik vanuit Nederland naar Rome loop. Veel bewondering heeft hij hiervoor. Hij schut mij de hand en wenst me heel veel succes. Het is zondag en erg stil op straat in de dorpen waar ik doorheen loop. De warmte vertraagd het tempo. De temperatuur loop hier op tot ruim 30 graden. Als ik bij Albaro loop kijk ik in de berm en zie ik daar een bever zitten knagen aan wat groene stengels. Even blijft hij zitten maar dan neemt ie de spurt het water in. Dan ben ik bijna in Ronco all Adige stopt er een auto . De man draaid zijn raam open en geeft mij een enorme meloen. Voor onderweg zegt ie en hij vertrekt. Nou daar sta ik dan met twee kilo meloen waar moet ik die bewaren. Eerst loop ik een paar km met dat ding in mijn handen. Uiteindelijk leg ik hem tussen de rugtas op mijn kar. Dan kom ik aan in Albaredo. Geen camping maar ook geen hotels of B en B. Doorlopen dan maar. In Casotton sta ik stil voor een klein kapelletje die je in heel Italie overal langs de kant van de weg ziet staan. Er loopt een man op zijn erf en ik ga er op af. Mag mijn tent bij u in de tuin staan. De man fronst zijn wenkbrouwen en zegt is deze plaats goed. Perfect zeg ik, ik dacht als ik maar ergens kan overnachten. Dus mijn tent opzetten en de spullen er in. Bijna ben ik klaar komt de vrouw of ik aqua kom drinken. Daarna mijn potje gekookt. Wilde ik vanavond koffie zetten komt de man langs of ik bij hun koffie kom drinken of een wijntje. Ik krijg alletwee. De hele familie zit bij elkaar. Alleen versta ik er geen woord van. Dan zit je echt met een taalbariere. Toch met handen en voeten communiceren we. En wat ze wilden weten komt er ook wel uit. Om tien uur zeg ik dat ik wil gaan slapen. En wat denk je. Krijg ik nog zo'n grote meloen. Nu heb ik er twee.

Zaterdag 2 juli Verona Rustdag

De Nederlanders vertrekken vandaag weer na eenrustdag. De fiets van de vrouw heb ik nog helpen omhoog duwen want het is erg steil hier. Vanmorgen ben ik naar de stad gelopen om daar wat rond te kijken. Als ik naar de muren en de bestrating kijk is het een en al Rosso Verona natuursteen afgewisseld met Italiaans porfier. Maar hoe kan het ook anders je zit hier tenslotte in Verona. Rosso Verona is een oranje kleurig marmersoort dat hier gewonnen wordt. Vrachtwagens vol rijden hier met hele grote brokken. Hier staan een aantal kerken en een grote kathedraal. Het is alleen jammer dat je entree moet betalen om de kerken of kathedraal te bezoeken, Wat ik niet doe. Verder is hier nog een arena waar elke avond een opera wordt opgevoerd. De kleine smalle straatjes vind ik nog het leukst. Met de heerlijke kleine cafeetjes met dezelfde prijzen. De bebouwing in deze straatjes buigt wat voorover wat een heel apart effect geeft aan zo'n straat. En dan al die kleuren die de gebouwen hebben, geweldig. De stad op zich is wel de moeite waard om te bezichtigen. Maar ik loop liever in het bos of ergen anders in de natuur. Om een uur ben ik weer bij mijn tent om wat te rusten. Mijn knie moet ik wat ontzien. Die is wat overbelast waarschijnlijk toch door het vele klimmen en dalen.

Vrijdag 1 juli Bardolino-Lazine-Verona 35 km.

Wat een heerlijk weer is het als ik opsta.Als ik een half uur onderweg ben komt er een spatje regn. Ik kijk naar de lucht en het ziet ernaar uit dat ik in zeer korte tijd het regenpak aan moet. Nou vijf minuten duurt het en het begint te gieten. De retauranthouders zijn al druk bezig met de tafels en stoelen weer in orde te maken om half zeven. Ik loop verder richting Verona over het fietspad. Later wordt het weer hoofdweg. Na drie uur in de regen lopen stop ik even om koffie te drinken. Na een kwartier stap ik op en vervolg mijn weg. Het regent nog steeds, maar het begint wat op te klaren. Om elf uur is het droog en de zon doet een poging om door te breken. Al gaat dat nog wat moeizaam. Uiteindelijk kan het regenpak uit. Gelukkig, want het is toch wel warm en benauwd met zo'n pak aan. Rond een uur loop ik het bord Verona voorbij. Mooi dacht ik nog even en dan ben ik er. Helaas ik heb nog ruim twee uur werk. Het wachten bij stoplichten en de langzaam lopende voetgangers stagneerd nogal. Maar ik kom weer uit bij rivier de Adige die nog steeds erg troebel ziet. Als ik hier ben mag ik als afsluiting nog even klimmen. Het zijn maar vier haarspeldbochten. Ik sta hier op een camping boven op een berg en kijk uit over de stad. Een camping met heel veel verdiepingen met allemaal kleine plaatsen voor een paar tenten. Naast mij staan Nederlanders uit het oosten van het land. Vanavond hebben we samen koffie gedronken.