La Storta Rome 16 km

Ik vertrek niet zo vroeg vandaag omdat het een korte afstand is. Ook hier moet ik langs de weg. Hoedichter ik bij Rome kom hoe drukker het wordt. Na tien km lopen ben ik de weg kwijt. Terug lopen en een aanwijzing zoeken. Gevonden en ik zit weer op de delfde weg. Vragen aan mensen leverd niets op. Die laatste vijf km ben ik met de bus gegaan, ook omdat ik erg veel last heb van mijn knie. Als je geen plattegrond heb van deze stad vind je het nooit. Ik ben naar het St. Pieterplein gelopen. Hier is heel veel politie op de been. Als je naar binnen wil moet je een scanapparaat. Ik moet zelfs mijn kar gedeeltelijk uitpakken. Het is hier zo druk , je kan bijna over de hoofden lopen.Het overnachtingadres watik heb is vol . Het volgende adres kan ik niet vinden en als ik het vraag weet niemand waar het is. Zo heb ik drie uur rond gelopen. Het regent pijpenstelen dus ook het regenpak moet ik aantrekken. Ik had me juist een zonnig einde beloofd.

Dinsdag 26 juli Sutri-Monterosi-Campagno di Roma-Formello-Isola Farnese -La Storta 43 km

Weer vertrek ik in het donker. Het achterlicht aan dan kunnen ze me goed zien hoop ik. Eerst een heel stuk langs de weg . De auto's rijden hier erg hard. Als ik zo langs de weg kijk wat er aan onderdelen ligt dat is ongelofelijk. Opruimen daar hebben ze hier niet van gehoord. Uiteindelijk sla ik een bospad in. Het is wel weer klimmen met 9 % en dalen met 15 %. Dat dalen is erg steil. Mijn knie begint alweer aardig in opspraak te komen. Hier in het bos hoor ik weer vogelgeluiden al is het maar heel sumier. De krekels die hoor je goed. Soms wil je wel eens dat dat stopt. Ik loop hier over grindpaden. het is weer grindglijden vandaag. Voorbij Formello lijken de heuvels hoger te worden.Een lange weg omhoog en dan weer steil naar beneden. De aanwijzingen vind ik vandaag op sommige plaatsen erg slecht. Dus loop je weleens verkeerd. Ongeveer vijf km voor Isola Farnese zet ik de kar aan de kant om wat te rusten en wat drinken. Zit ik net vijf minuten komt er een trekker aan en stopt. De man probeerd me uit te leggen dat ik niet over de brug kan omdat die stuk is. Er liggen alleen een paar keien in het water. Toch heb ik de gok genomen om over die keien te hobbelen. Dat gaat allemaal maar net goed. Maar ik ben aan de overkant. Anders moet ik acht km omlopen. Ik vraag aan de man waar de camping is.Er is daar geen camping. Hij geeft mij een adres van een klooster in La Storta . Dit plaatje ligt drie km verder. Als ik daar aan kom is er nog plaats voor mij . Om half negen lig ik in mijn bed.

Maandag 25 juli Viterbo-Vetralla-Capranica-Sutri 30 km

Vanmorgen vertrek ik als het nog donker is. Mijn achterlicht op mijn tas bevestigen en gaan. Ik heb de weg genomen omdat het pad door het bos en langs het meer Lago di Vico nogal rotsachtig is volgens ingezetene. Dat is wat moeilijk begaanbaar met mijn kar. Als ik in Vertella aankom begint het al aardig warm te worden. Hier even een kop koffie drinken en weer verder lopen. Ik loop nu richting Capranica en hoor de vogels fluiten. Daar wordje vrolijk van en geeft je energie. Even buiten Capranica heb ik het klooster gebeld voor overnachting. Hoe laat bent u er. Tussen 12.30 uur en 13.00 uur zeg ik. Dat is goed wij wachten u op. Sutri ligt boven op een berg op 275 meter. Dus de laatste 200 meter is het nog flink klimmen door de smalle met basalt en porfier geplaveide straatjes. Ik bel aan bij het klooster, en er wordt open gedaan. Een non staat achter een houten raster. De non vraagt om mijn credential. Ik leg het in het draaiplateau en draai eraan. Ze legt de sleutel en een papiertje op het plateau. Of ik mijn naam en nationaliteit wil opschrijven. De kamer die ik kijg heeft vroeger een Nederlandse pater gezeten B Tito Brandsma 1881-1941. De non verteld dat hij hier de universiteit heeft gevolgd.

Zondag 24 juli Montefiascone- Viterbo 18 km

Zonnestralen schijnen al vroeg naar de aarde. Terug lopend door de smalle straten komen de walmen van vers gezette koffie je al tegemoed. Dat ruikt best wel lekker, je zou zo een kop kop koffie gaan halen. Eerst maar een paar uur lopen en dan maar koffie. Na een uur begint de lucht te betrekken en de zon is verdwenen. Vanmorgen hoor ik zelf weer wat vogels fluiten. Rond elf uur ben ik bij het bordje Viterbo. Maar nog niet bij de kerk San Andrea. Dat is even zoeken. UIteindelijk ben ik bij de kerk waar ook het parochiehuis staat. In de kerk is een trouwerij , dus het duurt even voor ik naar binnen mag. Vanmiddag loop ik nog een rondje door de straat en kom ik twee echtparen tegen uit Nederland met hun kinderen. Even een praatje maken en ik geef mijn weblog adres. Dit leverde nog een leuke donatie op. Zij wensten mij een goeie aankomst in Rome en een gezellig samenzijn met mijn vrouw Marian. Vanavond heb ik een kijkje genomen in de kerk San Andrea. De wanden zijn licht van kleur. Aan het plafond enkele fresco's. Het altaar is tientreden hoog. Naast het altaar is een trap naar beneden. Als dan naar beneden ga kom ik in een kleine kapel maar wel heel somber.

Zaterdag 23 juli Bolsena-Montefiascone 16 km

Gisteravond wilde ik naar het meer lopen. Alleen ik werd opgehouden door het belgisch echtpaar die aan dit pad staan. Of ik wat wil eten. Nou, nee dank u ik heb net mijn eten op. Kom zitten dan krijg je een wijntje. De man die zeer slecht loopt heeft er zoveel bewondering voor dat ik deze pelgrimstocht loop. Ik wou dat ik dat kon zegt ie. Ik wilde opstappen maar hij had mijn glas alweer volgeschonken. Om tien uur ben ik opgestapt. Vannacht begon het te regenen. Vanmorgen ben ik in de regen vertrokken. Rond tien uur wordt het droog en kan ik mijn regepak uittrekken. Als ik bijna in Montefiascone ben stopt er een auto naast me. Goeiemorge klinkt het uit de auto. Het zijn de mensen waar ik achter stond op de camping. Het lopen gaat voortreffelijk, van mijn knie heb ik vandaag geen last gehad. Op zoek naar het onderkomen Convento de Capucini is niet moeilijk te vinden. Als ik aankom bel ik het nummer wat op de deur staat. Ik zit achter een pilaar en de persoon staat aan de andere kant van de pilaar. Hoelaat bent u er. Ik ben er al. Ze kijkt achter de pilaar en begint te lachen. Vanmiddag een klein rondje gelopen door dit stadje. Als ik helemaal boven ben kijk ik naar de kathedraal Santa Margherita. Omdat deze kathedraal boven op de berg staat zie het al in de verte. Hij domineerd nogal met zijn grote koepel. Het is wel heel bijzonder zo'n koepel. Als ik naar binnen ga en naar de koepel kijk heb je een prachtig uitzicht. In de gotische vormen van de koepel zie je fresco's. Heel mooi. Achter het altaar is het bekleed met donker houtwerk. De buitenkant van de kathedraal is heel somber en grauw. Als ik een klein stukje naar beneden loop staat er een groot fontein. Dit fontein komt uit de 18e eeuw. Het aftellen is nu echt begonnen, nog 95 km ongeveer.

Vrijdag 22 juli Bolsena 2 km

Niet zo vroeg opstaan is ook best lekker.Mijn knie begint al aardig te herstellen. Tijdens het ontbijt krijgen we allemaal een kalender mee van een zuster. Na het ontbijt heb ik afscheid genomen van Peter. Mijn tocht is vandaag niet zo lang. Ik verhuis van klooster naar camping voor een nacht. Anders ben ik te vroeg in Rome. Op de camping zoek ik naar mijn aangewezen plaats, maar kan het niet zo snel vinden. Een praatje met een belgisch echtpaar die zeggen misschien achter ons.Dat klopt een smalle strook achter de caravans is voor trekkers tenten. Bij de Belgen krijg ik een kop koffie en een croisant. Ook krijg ik nog een donatie, super he'. Vanmiddag word ik gevraagd voor de koffie bij de buren en daarna nog een biertje. Lekker hoor. Heb ik vanavond bijna mijn eten op komt er een andere buurman vragen of ik nog patat wil. O zegt ie ik zie dat je je eten al bijna op heb. Verder heb ik vandaag niet zoveel gedaan. Morgen ga ik weer aan de wandel.

Donderdag 21 juli Bolsena

Om vijf uur staan de eerste pelgrims op. De tassen weer inpakken en de bedden opruimen. Als het zes uur is vertrekken ze. Ik probeer nog wat te slapen. Als om half zeven de twee anderebopstaan ben ik klaar wakker. Dan ga ik er ook maar uit. Ik doe rustig aan omdat ik hier nog een nacht mag blijven. Vandaag loop ik richting het meer. In deze straat naar het meer staan aan beide zijden van de weg hele dikke plantanen met een doorsnee van ruim een meter. Aan het meer kan men zeiboten huren. Verder staan hier kleine pizzeria's en heel veel kiosken. Als ik het meer volg loop ik over een lavazandpad. Dit geeft aan dat hier vroeger een vulkaan moet zijn geweest. Aan dit pad staat heel veel bamboe dat als een boog over het pad hangt. Het geeft wel bescherming tegen de zon, lekker koel. Terug ga ik over de weg weer naar het klooster. Dan ga ik een broodje eten. Als ik aan mijn tweede broodje zit komt een zuster met een bord pasta en geeft het aan mij. Eet maar lekker op gebaard ze. Rond drie uur komt er een pelgrim binnen. Ook hji wil drie dagen blijven, maar dat mag niet. Omdat de zaal waarin we slapen gebruikt gaat worden voor het 24 juli feest van San Christina. Deze pelgrim komt uit Duitsland uit de plaats Wurtsberg. Vanavond hebben we samen pizza gegeten.

Woensdag 20 juli Bolsena

Om zes uur heb ik afscheid genomen van David en Alicia die over een paar dagen in Rome zijn. Gisteravond zijn hier nog twee Nederlanders een man en een vrouw aan gekomen op de fiets. De man komt uit Groet en de vrouw uit Utrecht. Samen ontbijten met een leuk gesprek. Ook zij vinden de Toscane erg zwaar. Dat vind ik ook. Dus of je nu loopt of op de fiets ben het blijft een zware tocht. Vandaag ben ik naar boven gelopen waar nog een gedeelte van en kasteel staat. Nu is dit een museum. Hiervandaan heb je wel een ontzettend mooi uitzicht over de stad en het meer. Het dwalen door de kleine smalle straten is ook heel leuk. Zo kom ik in een atelier met schilderijen. Er hangen landschapschilderijen maar ook een aatal stillevens. Het is best de moeite waard om dit te zien. Overal in deze straatjes staan zowel groen als bloeiende planten. Dat fleurt de grauwe omgeving wel op. In deze stad worden op diverse plaatsen bordessen gebouwd waar 24 juli muziek en theater optredens zijn. Op dez dag is in de 4e eeuw de 11 jarige Christina op misterieuze wijze gestorven in de catacombe van de baseliek. Deze baseliek is door de jaren heen uitgebouwd tot kathedraal. Het bestaat dan ook uit diverse kapellen In 1263 tijden s het H Sacrament druipt er bloed uit de hostie. Het bloed valt op drie van de vier stenen. Dit is het mirakel van Bolsena. Diverse keramische altaar omlijstingen zijn gemaakt door Benedetto Bulioni. Alles in de kleuren wit groen, geel en blauw, wel heel bijzonder. Verder zijn er fresco's te zien en diverse altaars van verschillende ontwerpers. De catacombe is alleen op op verzoek tegen betaling. De buitenkant van de kathedraal ziet er wat somber uit. Dit is in grote lijnen het misterie van Bolsena. Vandaag zijn er negen pelgrims aangekomen. Waaronder een Colombiaan,Italianen,Fransen en een Zuid Afrikaan (een Witman)

Dinsdag 19 juli Aquuapendente-San Lorenco-Bolsena 21 km.

Vandaag is de tocht naar Bolsena. Eerst loop ik een klein stukje over de hoofdweg. Daarna wijk ik af naar een rustig grindpad. Mijn voeten rollen alle kanten op op dat ronde grind. Het loopt erg zwaar. De boeren zijn druk bezig met het ploegen van het land met een bulldozer. Ergens anders wordt er flink beregend in de maisvelden. In deze streek staan ook veel kiwibomen. Aan deze bomen hangen heel veel vruchten. Bij San Lorenzo neem ik even een rustpauze. De schoentjes uit en even de voeten wat ruimte geven en luchten. Nog acht km te gaan. Vanaf San Lorenzo boven op de berg kijk ik naar het kratermeer Lago di Bolsena. Maar dan moet het bordje wel de juiste richting aangeven. Ik loop richting het meer en kan niet verder omdat er een hek staat. Als ik omkeer staat een vrouw van een restaurant mij al op te wachten. Ze vraagt of ik water wil. Nee dat heb ik genoeg bij me. Koffie dan. Nou lekker. Spreekt u Duits, ja een beetje. Loop maar naar achter daar kan je zitten. Hier krijg ik koffie en een cake. Ik vraag wat ik moet betalen. Dat krijg je van mij zegt ze. Er zijn zoveel mensen die verkeerd lopen. we hebben al aan de gemeente gevraagt of dat bord niet verplaats kan worden. Je moet over de hoofdweg naar Bolsena. Nou goeie reis. Eerst wilde ik naar een camping gaan, maar er is hier ook een klooster. Dat ga ik proberen. Ja wel dat lukt. Na twee uur komen David en Alicia ook hier. Alicia die Italiaanse is heeft voor mij gevraagd of ik drie nachten mag blijven. Ook dat mag. Zo dan kan mijn knie weer even tot rust komen.

Maandag 18 juli Radicofani-Aquuapendente 24 km.

Eigenlijk is het ontbijt om half zeven. Omdat ik voor de warmte vroeg wil starten zijn de hospitalero's ook vroeg uit de veren. Om half zes staat het ontbijt op tafel. Deze mensen doen er alles aan om de pelgrims het naar de zin te maken. Dit is heel bijzonder want meestal moet je zelf overal voor zorgen. De eerste zes km is een grindpad met de nodige bulten. Je loop hier door de graanvelden. Althans deze graanvelden zijn bijna allemaal geschoren. De rollen met stro worden opgeladen en afgevoerd. Ik denk dat 85 % al van het land is. Combines zijn overal nog druk het land te scheren. Als je dan over de velden kijk ziet het er erg dor uit. Aan het einde van dit pad ga ik even een kwartier pauzeren. Danvervolg ikmijnweg naar Aquapendente. Nog steeds mis ik de vogels en het geluid wat erbij hoort. Een enkele vlaamse gaai zie ik vliegen. In de berm is het druk van het geritsel van de hagedissen. Dan kom ik aan in het 12e eeuwse stadje. Aan de voordeur van het pelgrimshuis hangt een A4 met telefoon nummers. Een ervan heb ik gebeld en gevraagd of er nog ruimte is voor een pelgrim. Met tien minuten ben ik er zegt de vrouw aan de andere kant van de lijn. Even later komt er een vrouw aan. We stappen naar binnen en ze wijst een kamer aan. Ze kijkt verder in de ruimte en ziet een heleboel rommel van pelgrims die vanmorgen zijn vertrokken. Dit is niet normaal zegt ze. Ik bied aan om te helpen schoonmaken maar daar wil ze niets van weten. Een half uur later staan David en Alicia voor de deur. Deze pelgrims ontmoed ik al een paar dagen.

Zondag 17 juli San Quiro d' Oreia-Castegeone d' Oreia-Radicofani 30 km

Lekker op tijd vertrekken en deze keer wel de sleutel in de brievenbus gedaan. Het beloofd vandaag weer een warme dag te worden. Het eerste stuk gaat uitstekend. Gelijdelijk klim ik omhoog. Als ik na vier km boven op de bult ben, staat daar een driehoekbord met afdaling 15 %. Nou ik kan vertellen dat het regelmatig grindglijden is. Op dit pad kom ik heel veel mooie vlinders tegen. Je moet ook van goeie huizen komen om er een foto van te maken. Gisteren werd me nog verteld dat Castegeone de laatste plaats is waar ik nog drinken kan kopen. Dertig km is best wel lang en zeker met al die bulten en kuilen. Dan moet je zeker voldoende vocht meenemen. Nog steeds op het grindpad lopen zie ik grote hagedissen in het niets verdwijnen. Dit beestje is ongeveer 15 a' 20 cm lang. Razend snel schietten ze weg. Dan loop ik nog een paar km over de weg. Vlak voor dat ik van de weg een ander pad in wil slaan stopt er een auto. Dit is de hospitalero en vraagt om de sleutel want hij mist er een. Ik heb hem in de brievenbus gedaan zoals was afgesproken. O k zegt de man dan zijn het de anderen. Ik sla het pad in wat nog een klein stukje langs de weg loopt. Na 400 meter ben ik omgekeerd en heb ik toch de weg maar genomen. Het pad wat ik zou moeten lopen is een rivierbedding. Acht km over keien en boomstronken lopen zag ik niet zitten. Na 30 km kom ik aan in Radicofani na een aantal keer rusten en wat vocht en fruit naar binnen te hebben gewerkt. In deze plaats kom ik bij een huis voor pelgrims. Hier word ik heel vriendelijk onvangen. Een lekker glas koud water en daarna een grote kom thee. Vanavond heb ik een mis bijgewoond. Daarna gezamelijk eten met nog twee pelgrims. Voor het eten worden onze voeten gewassen. Dit is een ritueel voor reinheid.

Zaterdag 16 juli Buonconvento- San Quiro d' Oreia 22 km.

Vandaag neem ik de weg want van al dat stof haapen heb ik wel genoeg. De heuvels blijven gelijk. Glooiend,lang en hoog. Soms denk ik dat ik er ben. Maar elke keer word ik verrast dan moet je nog een paar km klimmen. Gelukkig is het vandaag niet zo warm, 35 graden maar. Op dit pad ben ik niemand tegen gekomen. Behalve de auto's die met volle snelheid voorbij gieren. Enkele auto's of motoren toeteren en steken hun hand op. Een aantal keer op dit pad zet ik de kar aan de kant. Even wat eten en drinken. Dan kom ik aan in San Quiro d' Oreia wat uiteraard boven op zo'n bult ligt. Op zoek naar Don Gianni, Dat is niet niet moeilijk te vinden. Alleen er is niemand. Iemand van de bibliotheek heeft voor mij gebeld. O, met een paar minuten ben ik er. Een half uur later komt er een man aan. U mag er om half drie in dus u moet u nog even vermaken. Als ik om die tijd terug kom staat de deur open en mag ik naar binnen. Daarna nog even boodschappen doen. Als ik terug kom staan er nog twintig pelgrims voor de deur.

Vrijdag 15 juli Siena-Murlo-Buonconvento 33 km

Omdat ik vijf km van de route Via Francigena af zit wordt de afstand groter. Even was ik van de route af. Maar meneer agent helpt mij weer op de juiste weg. Van het asfalt ga ik een grindpad op. Deze weg is maar twintig km lang. Ook hier ga ik heuvel op en heuvel af. De heuvels beginnen aardig op bergen te lijken. Het is heel veel klimmen al gaat het wel gelijdelijk aan. Met regelmaat komt er een stofwolk voorbij. O nee het is een auto of een vrachtwagen. Ik doe mijn hand voor mijn mond want aan al die stof heb ik geen gebrek. Na dit pad moet ik nog negen km in de brandende zon. Het is hier 41 graden. Dus nog even doorbijten. Als ik dan aankom in Buonconvento zoek ik het parochiehuis op. Hier kan ik overnachten op donativo. Een uur later komen er nog twee oelgrims aan. Deze zijn opweg naar Santiago de Compastella. Een ervan heeft twee hel grote blaren onder zijn voeten. Van de ander krijg ik een aantal overnachtingsadressen met tel. nr. Hier ben ik heel blij mee. Dit zijn adressen voor pelgrims net als in Spanje. Om negen uur kruip ik in mijn mandje want morgen is het weer vroeg dag.

Donderdag 14 juli Monterggioni-San martino-Siena 18 km

Gisteravond maakte ik een praatje met meneer Burger die hier op vakantie is met zijn gezin. Zijn zoontje Lucca Burger wilde weten waarom ik niet met de auto naar Rome ga. Nou omdat ik lopen wel leuk vind zei ik. Het jochie was zo onder de indruk van het verhaal dat hij even later terug kwam met vijf eurovoor de sponsering.Uit mijn eigen spaarpot zegt ie heel trots. Ik heb hem hiervoor bedankt. Geweldig toch. Als ik wegga moet ik eerst vier km terug lopen over het grindpad waar af en toe een auto langs komt. Daarna loop ik op het asfalt richting Siena. Vanaf de camping tot aan de camping in Siena blijf ik klimmen. Er lijkt geen eind aan te komen. Soms een kleine afdaling. Siena ligt op een hoogte van 322 meter. Vanaf de camping ben ik met de bus naar de stad gegaan om informatie te verkrijgen voor pelgrims. Wel te verstaan overnachtingsadressen, bijv. klosters. enz. Op de camping in Monterggioni had ik een folder met het adres gekregen. Intussen is dit bureau verplaatst naar de andere kant van de stad. Dus ga ik met lege handen weg.Even een vluchtige blik in de kathedraal en de binnenplaats van Convento di San Franesco. Diet is ook een gedeelte van de universiteit. Verder nog wat rond gekeken en weer met de bus terug.

Woensdag 13 juli Barberinoval d'Elsa-San Martino-Poggibonsi-Bellavista-Monterggioni 28 km

Gisteravond heb ik mijn wekker op half vier gezet. Zodat ik om vijf uur kan lopen. Dit doe ik om de warmte voor te blijven. Om vijf uur is het al of nog 22 graden. Gelukkig komt er wat wind opzetten. Als ik dan om half zeven in San Martino aankom roept een man naar me "even koffie drinken".O k zeg ik. Ik ga zitten en de man haaldkoffie en een croissant. Van mij zegt de man. Er komt een discussie op gang onder de aanwezige Italianen. Een ervan wilde wel van Rome naar Holland lopen. Hier moet de rest hartelijk om lachen. Ik schud de hand en bedank de man voor het aangebodene. Dan ga ik verder naar Poggibonsi en zie ik onderweg velden met zonnebloemen en natuurlijk ook olijven. Vandaag zie ik wat groenlingen vliegen. Wat zijn dat mooie vigels. Verder mis ik het gefluit en getjilp van andere vogels. Dus zal ik zelf moeten fluiten en zingen. Wel de cascades hoor ik de hele dag. Dit is een kever van zo'n 3 a 4 cm groot een enkele keer zie ik er een in de bomen. Als ik in Monterggioni aankom volg ik het bordje camping. Maar dat valt een beetje tegen. Het pad is vier km en als er een auto aankomt is het stofhappen. Bij de receptie krijg ik wat informatie waar ik verdere overnachtingen kan vinden. Vanmiddag heb ik nog even gezwommen. Daar fris je lekker van op

Dinsdag 12 juli Canciano val di Pesa-Bargino-Tavarnelle-Barberino val d' Elsa 20 kml

Heel stilletjes verlaat ik het hotel. Buiten is het een beetje hijig dus lekker fris. Het is alleen van korte duur want al snel komt de zon. Als ik bij Bargino ben en de kaart pak stopt er een fietser. Problemen vraagt ie. Nou nee ik wil naar Tevarnelle. Dat is die kant op en hij wijst naar links. Jekan ook door naar San Gimignano dat is nog 20 km. Dat moet ik maar niet doen want het wordt al aardig warm. Bij Tavernelle loop ik recht in de zon richting Tavernelle val di Pesa. In deze plaats zoek ik wat verkoeling in een winkel. Even kopje koffie en dan weer verder. Al zoekend naar toerist info loop ik door naar het volgende dorp. Ik kom aan in Barberino waar ik een bordje met camping zie. Dan moet ik wel nog even omhoog. Het landschap is hier wel heuvelachtig maar sommige heuvels zijn nog aardig hoog. In deze omgeving is de wijnbouw weer sterk aanwezig. Net als de olijven. Aangekomen op de camping word ik aangesproken door een Nederlander. Volgens mij heb ik u meer gezien zegt de man. Een leuk praatje volgt waarna ik mijn tent ga opzetten. Vandaag is het ook weer 38 graden. Uitgeput en lusteloos zitten de mensen voor hun tent , net als ik.

Maandag 11 juli Firenze-Casciano val di Pesa 20 km

Het was nogal rumoerig gisteravond op de camping. Voor ik in slaap viel was het zeker twee uur. Ja en dan ben je smorgens ook wat later. Vandaag ga ik richting Siena. De Toscane waar ik nu loop is ook wat heuvelachtig. Hier loop ik gedeeltelijk door bos. Dat geeft wat bescherming tegen de zon. Ook in dit gebied kom ik hagedissen, salamanders en egels tegen. Ontzettend veel dieren worden hier dood gereden. Als ik om twaalf uur in Casciano aan kom is het hier 38 graden. Dus ik ben blij dat ik er ben. Daardoor is het tempo om te lopen niet erg hoog. Hier staat een drinkwaterautomaat waar dankbaar gebruik van wordt gemaakt. Constant staan er mensen met fkessen of jerrycans om die te vullen met water. Mijn knie gaat redelijk na twee dagen rust. Hopelijk blijft dat ook zo. Vandaag heb ik niet veel meegemaakt. morgen misschien wel je weet maar nooit hoe het balletje rolt.

Zondag 10 juli Firenze Rustdag

Vanmorgen heb ik even een rondje gelopen door de stad. Dit moet je wel vroeg doen anders is het te warm. Rond tien uur ben ik alweer terug dan is het hier al bijna 30 graden dus de schaduw opzoeken. Florance is gesticht door Julius Ceasar. De stad lag heel gunstig aan de Via Cassia van Rome naar het noorden. Banken, wol en zijdehandel begonnen te floreren. In de twaalfde eeuw werd florance een vrije commune.De gilden vormden een belangrijken macht. In de dertiende en de veertiende eeuw werd het wat chaotisch waardoor er diverse groepen gevormd werden. Dan in 1348 sterft de helft van de bevolking door een pestepidemie. Vanaf 1434 komt de bankiersfamilie de de'Medici aan de macht. De jonge Michelangelo wordt in huis genomen opdat hij een goeie opleiding zou krijgen. Nu staat zijn evenbeeld boven op de berg naast de camping en kijkt over de hele stad. Duomo is een van de grootste kathedraal van de wereld met zijn mooie koepel. De bouw van deze kathedraal begint in 1296. De kerk is in 1436 gewijd, maar de voorgevel is in 1875 gereed. Verder is er in deze stad nog veel meer te zien, o a musea en Ponte Vecchio kan je haast niet omheen. Een brug met diverse winkeltjes. Ook hier moet je entree betalen om een kerk te bezichtigen.

Zaterdag 9 juli La Cicogna-Firenze (Florance) 6 km

Gisteravond heb ik toch maar besloten om mijn knie te ontzien van het kimwerk. De etappe van La Cocogna naar Monte di Fo zou ik moeten klimmen van acht meter naar bijna duizend meter. Dus ik heb de trein naar Firenze genomen. Ik weet dat het niet zo sportief is. Zonder mankementen thuis aankomen is ook heel belangrijk. Als ik de trein instap ga ik op de verkeerde plaats zitten. Op je ticket staat nl een stoel nummer. Twee plaatsen verder is mijn stoel. In Firenze aangekomen loop je zo het perron af de stad in. Eerst zoek ik rivier Arno op en loop dan richting camping. Deze camping staat boven op een berg. Ik moet dus toch nog klimmen vandaag. Hier is het 35 graden dus te warm om nog wat te ondernemen. In de schaduw is de beste plek.

Vrijdag 8 juli Molineller-S.Martino-Vedrana-Budrio-Castenaso-La Cicogna 28 km

Eerst loop ik richting Budrio om weer op de route te komen. Op deze route is niet veel te zien. Maisvelden een klein beetje wijnbouw en waqt fruitteelt. Erzijn hier van die ontzettend kleine vliegjes die maar al te graag bij je willen zitten. Als je ze wegjaagd ben je al te laat want ze steken direkt. Ondanks het insmeren met antispul. Zo rondom de kraag van mijn sokken is een heerlijke plaats. Vandaag ben ik dus helemaal lek gestoken. Mijn knie wordt er ook niet beter op en zeker met dit warme weer. Dit weer een beetje een saaie dag.

Ferrara-Torre della Fosse-S. Egido-Marrara-Bova-S,Maria-Alberino-Molinella 28 km

Vandaag vertrek ik wat later. Mijn schoenen zijn toe aan nieuwe hakken. Dus rustig aan naar de stad lopen. Deze stad wordt voor het eerst genoemd in 753 jaar . Vanaf de 13e eeuw tot 1598 wordt deze stad geregeerd door familie d Este. In 1391 sticht Nicolo de 2e een universiteit. Toen in 1598 Alfonso 2e kinderloos stierf annexeerde de paus het hertogdom. De familie d Este is daarom uitgeweken naar Modena. Dan sta ik in de straat waar het kasteel Palazzo dei Diamati staat. Hier staat een agente waaraan ik vraag of zij een schoenmaker weet. Zij begint uit teleggen en zegt wacht maar ik loop wel even mee. Deze lieftallige agente brengt me bij een schoenmaker. Sorry zegt de man ik ga met vakantie en repareer niets meer. De agente vraagt naar een andere schoenmaker. Tweehonderd meter verder is er nog een. Kom ik daar is de duer nog vast. Dan eerst maar een rondje lopen. Een half uur later ben ik er weer, ja hij is open.Ik vraag of hij mijn schoenen wil maken. Ja ga maar op de bank zitten. Om half elf verlaat ik de schoenmaker. Hij zegt nog dat ik hele goeie schoenen heb. Bij Marrara begin ik naar onderdak te zoeken, maar helaas. Dan loop ik door en vraag regelmatig voor onderdak of mijn tent in de tuin. Bij Bova vraag ik aan een fruitteler of mijn tent in de tuin mag staan. Nee zegt de man, maar wil je wat fruit en wat drinken. Ik krijg een tas vol met appels,perziken pruimen en abrikozen. Uiteindelijk na nog tien km te hebben gelopen beland ik in een hotel. Vanavond moet ik blaren prikken op mijn hiel en mijn rechter knie wordt wat dikker, en dat is niet zo prettig.

Woensdag 6 juli Lendinara-Fratta-Pincara-Ospitaletten-Occiobello-Ferrara 38 km

Het vroeg opstaan is voor mij geen probleem daar ben ik nu wel aangewend. Als ik beneden kom om mijn ontbijt te nuttigen staat er een verrassing. Op tafel staan twee flessen drinken voor me klaar. Een met water en een met limonade. Na drie uur lopen ga ik even koffie zetten en wat eten. De temperatuur loopt zeer snel op naar ruim 30 Graden. Het valt me al een paar dagen op dat hier geen zonnepanelen op de daken liggen. Je zou toch zeggen dat je dat hier best kan doen met al die zon. Het vogel geluid mis ik hier ook, af en toe hoor ik wat fluiten, maar dat is nihil. Wel heel veel salamanders en hagedissen. Als je door deze streekloop is het net of je door een polder van Nederland loopt. Alleen is het hier een beetje warmer. Bij Ferrara steek ik rivier de Po over. En loop ik richting camping. Daar kom ik gelijk met twee mannen uit Friesland aan. Zij gaan via Rome door naar Albanie op de fiets voor een kerkelijk projekt. Vanavond heb ik mijn tweede meloen gedeeld met deze mensen. Anno Pot en Bouke Deelstra zoals ze heten wisselen hun weblog uit . Zo kunnen we elkaar volgen.

Dinsdag 5 juli Montagnana-Casale-Minotte-Masi-Badia-Rasa-Lendinare 32 km

Het regent pijpenstelen als ik weg wil. Dan moet ik eerst van schoenen wisselen. Omdat ik mijn oude schoenen aangetrokken heb. Die zijn verre van waterdicht. De temperatuur is om zeven uur 19 graden wel lekker om te lopen. In Casele ga ik koffie drinken. Dan kan ik mijn regenpak uittrekken want het is droog geworden. Als ik wil vertrekken komt er een maan naar me toe en vraagt waar ik naar toe ga. Ik leg hem de route voor en zeg waar ik naar toe wil. Wacht even zegt ie dan pak ik mijn fiets en wijs ik je de weg. Hij fiets vijf km mee dan zegt ie aldoor maar rechtdoor en aan het eind links de brug over. Het graan is hier al van het land De balen stro liggen er nog maar wordt hier en daar opgeladen. Wat hier ook een belanrijke teelt is , is soya. Bij Masi steek iuk voor de laatste keer rivier de Adige over. In deze plaats ga ik nog een keer koffie drinken. Ik wordt geroepen door twee vrouwen die willen weten waar ik naar toe ga. Uitgelegd en ik laat mijn papiertje zien waarop staat of ze nog een slaapplaats weten. Er wordt een tekening gemaakt hoe ik moet lopen met een naam erop. Vraag maar in Lendinare naar Chiesa Frati Neri. Daar kan je wel overnachten. Als ik in Lendinare aankom ga ik opzoek nar het klooster. Aangebeld en zeg in het Italiaans dat ik de taal niet goed sprek. Een pater doet open en we proberen te communiceren wat niet echt lukt. Er wordt een ander geroepen die mij verteld dat ik vanavond om half acht naar binnen mag voor de overnachting. Wel eerst bellen

Maandag 4 juli Casotton- Presina-Miega-Caselle-Gazulo-Montagnana 22 km

Stijf en met rugpijn kruip ik uit mijn mandje. Eerst maar wat rek en strek oefeningen doen dan zal het wel weer gaan.Destart is wat traag de eerste paar km. De omgeving is hier vlak en meer landbouw. Alhoewel ik toch ook regelmatig wijnbouw en andere fruitsoorten tegen kom. Verder zie ik hier zonnebloemen, aardappelen en heel vel mais. In de bermen en greppels staan heel veel rietsigaren. Daartussen zie ik met regelmaat ratten wegschieten en ook net als gisteren bevers. Als ik in Gazulo ben zet ik mijn kar aan de kant en ga ik koffie zetten. Even wat rust voor de voetjes. Want het is erg warm tussen de maisvelden lopen. Dan loop ik verder naar Montagnana. Het eerste wat mij opvalt is de Enorme stadsmuur. Binnen deze muur staat het oude Montagnana. Op de binnenplaats is een groot plein met daar om heen allemaal wikels en restaurants. Het is best een aardig gezicht, deze winkels hebben allemaal een muur met bogen. Aan de buitenkant staan diverse uitkijktorens.

Zondag 3 juli Verona-Zevio-Albaro-Ronco all Adige-Albaredo d' Adige-Casotton 33 km

Ik verlaat dez bijzondere camping met overal hele kleine terrasjes. Aan de bomen hangen geplastificeerde A4tjes met de benaming en de oorsprong van de bomen en planten. Dit is wel heel interessant.Het uit de stad lopen verloopt voorspoedig. Toch ben ik een keer verkeerd gelopen maar de afstand valt mee. Als ik bijna de stad uit ben stopt er een auto naast me en blijft miden op de weg staan in een bocht. Deze man zag mij door de stad lopen en vroeg zich af wat ik nou ging doen. Aan deze man leg ik uit wat mijn doel is. Hij kan het bijna niet geloven dat ik vanuit Nederland naar Rome loop. Veel bewondering heeft hij hiervoor. Hij schut mij de hand en wenst me heel veel succes. Het is zondag en erg stil op straat in de dorpen waar ik doorheen loop. De warmte vertraagd het tempo. De temperatuur loop hier op tot ruim 30 graden. Als ik bij Albaro loop kijk ik in de berm en zie ik daar een bever zitten knagen aan wat groene stengels. Even blijft hij zitten maar dan neemt ie de spurt het water in. Dan ben ik bijna in Ronco all Adige stopt er een auto . De man draaid zijn raam open en geeft mij een enorme meloen. Voor onderweg zegt ie en hij vertrekt. Nou daar sta ik dan met twee kilo meloen waar moet ik die bewaren. Eerst loop ik een paar km met dat ding in mijn handen. Uiteindelijk leg ik hem tussen de rugtas op mijn kar. Dan kom ik aan in Albaredo. Geen camping maar ook geen hotels of B en B. Doorlopen dan maar. In Casotton sta ik stil voor een klein kapelletje die je in heel Italie overal langs de kant van de weg ziet staan. Er loopt een man op zijn erf en ik ga er op af. Mag mijn tent bij u in de tuin staan. De man fronst zijn wenkbrouwen en zegt is deze plaats goed. Perfect zeg ik, ik dacht als ik maar ergens kan overnachten. Dus mijn tent opzetten en de spullen er in. Bijna ben ik klaar komt de vrouw of ik aqua kom drinken. Daarna mijn potje gekookt. Wilde ik vanavond koffie zetten komt de man langs of ik bij hun koffie kom drinken of een wijntje. Ik krijg alletwee. De hele familie zit bij elkaar. Alleen versta ik er geen woord van. Dan zit je echt met een taalbariere. Toch met handen en voeten communiceren we. En wat ze wilden weten komt er ook wel uit. Om tien uur zeg ik dat ik wil gaan slapen. En wat denk je. Krijg ik nog zo'n grote meloen. Nu heb ik er twee.

Zaterdag 2 juli Verona Rustdag

De Nederlanders vertrekken vandaag weer na eenrustdag. De fiets van de vrouw heb ik nog helpen omhoog duwen want het is erg steil hier. Vanmorgen ben ik naar de stad gelopen om daar wat rond te kijken. Als ik naar de muren en de bestrating kijk is het een en al Rosso Verona natuursteen afgewisseld met Italiaans porfier. Maar hoe kan het ook anders je zit hier tenslotte in Verona. Rosso Verona is een oranje kleurig marmersoort dat hier gewonnen wordt. Vrachtwagens vol rijden hier met hele grote brokken. Hier staan een aantal kerken en een grote kathedraal. Het is alleen jammer dat je entree moet betalen om de kerken of kathedraal te bezoeken, Wat ik niet doe. Verder is hier nog een arena waar elke avond een opera wordt opgevoerd. De kleine smalle straatjes vind ik nog het leukst. Met de heerlijke kleine cafeetjes met dezelfde prijzen. De bebouwing in deze straatjes buigt wat voorover wat een heel apart effect geeft aan zo'n straat. En dan al die kleuren die de gebouwen hebben, geweldig. De stad op zich is wel de moeite waard om te bezichtigen. Maar ik loop liever in het bos of ergen anders in de natuur. Om een uur ben ik weer bij mijn tent om wat te rusten. Mijn knie moet ik wat ontzien. Die is wat overbelast waarschijnlijk toch door het vele klimmen en dalen.

Vrijdag 1 juli Bardolino-Lazine-Verona 35 km.

Wat een heerlijk weer is het als ik opsta.Als ik een half uur onderweg ben komt er een spatje regn. Ik kijk naar de lucht en het ziet ernaar uit dat ik in zeer korte tijd het regenpak aan moet. Nou vijf minuten duurt het en het begint te gieten. De retauranthouders zijn al druk bezig met de tafels en stoelen weer in orde te maken om half zeven. Ik loop verder richting Verona over het fietspad. Later wordt het weer hoofdweg. Na drie uur in de regen lopen stop ik even om koffie te drinken. Na een kwartier stap ik op en vervolg mijn weg. Het regent nog steeds, maar het begint wat op te klaren. Om elf uur is het droog en de zon doet een poging om door te breken. Al gaat dat nog wat moeizaam. Uiteindelijk kan het regenpak uit. Gelukkig, want het is toch wel warm en benauwd met zo'n pak aan. Rond een uur loop ik het bord Verona voorbij. Mooi dacht ik nog even en dan ben ik er. Helaas ik heb nog ruim twee uur werk. Het wachten bij stoplichten en de langzaam lopende voetgangers stagneerd nogal. Maar ik kom weer uit bij rivier de Adige die nog steeds erg troebel ziet. Als ik hier ben mag ik als afsluiting nog even klimmen. Het zijn maar vier haarspeldbochten. Ik sta hier op een camping boven op een berg en kijk uit over de stad. Een camping met heel veel verdiepingen met allemaal kleine plaatsen voor een paar tenten. Naast mij staan Nederlanders uit het oosten van het land. Vanavond hebben we samen koffie gedronken.

Donderdag 30 juni Brenzone-Pai-Torri del Benaco-Garda-Bardolino 22 km.

Gisteravond nog een hevige onweersbui en uiteraard een fikse regenbui hoort er dan ook bij. Ik heb daar geen last van gehad want ik lag lekker in mijn mandje. Vanmorgen is het wel heerlijk fris dus goed weer om te lopen. Bewolkt is het nog wel maar er komt niets uit vandaan. Het is jammer dat er maar kleine stukjes fietspad zijn dus wordt het over de hoofdweg lopen. Het blijft een hardstikke mooi gezicht naar en over het water te kijken. Je ziet elke keer weer wat anders. Net voor Torri del Benaco mag ik een klein beetje klimmen. In deze plaats heb ik de sleutel die ik nog steeds bij me heb van het hotel uit Grumo op gestuurd. Alleen ik moest eerst een enveloppe halen bij een tabakswinkel want het postkantoor heeft die niet. De mensen van de winkel vragen waar ik vandaan kom. Ik vertel dat ik uit Nederland kom. Te voet vragen ze, ja zeg ik. Bravo bravo en ze staan in hun handen te klappen. Heel veel plezier nog. Als ik door Garda loop wemelt het van de vakantiegangers. Maar ik loop stug door op zoek naar een camping. Tussen Garda en Bardolino kom ik een camping tegen en stop er. Het is al behoorlijk op temperatuur. Ik meld me aan en zet mijn tent neer. Even uitrusten op mijn kar. De buurvrouw komt met een fles ijskoud water aan . Omdat het zo koud is zegt ze. Vanavond vraag ik of ik mijn laptop mag opladen, dat mag. Ik krijg een stoel en een kopje koffie. Hele leuke mensen uit het oosten van het land.

Woensdag 29 juni Nago-Malcesine-Brenzone 25 km

Nago is een grote toeristenplaats. Hotels,restaurants en souvenierswinkels. Het kan ook niet anders want waar een groot meer is heeft aantrekkingskracht op het publiek. Ik loop eerst een stukje langs de hoofdweg. Al snel is er een fietspad wat een stuk rustiger loopt. Mooi langs het water waar kleine golfjes tegen de oever kabbelen. Hier en daar moet ik toch de hoofdweg nemen. Maar de drukte van het bverkeer valt erg mee. Dan komt er en tunnel war ik doorheen moet. Ik zet mijn kar aan de kant en haal mijn achterlicht er uit. Die bind ik vast aan de snelbinder zodat ie goed te zien is en zet hem aan. Zo nu kan ik weer verder. Als het goed is word ik zo gezien. Op deze weg overkomt me dit zes keer. Bij de laatste tunnel is er een voetgangersloopbrug. Alleen de doorgang is te smal voor mijn kar.Als ik over het meer kijk is het druk met surfers en zeilbootjes. Het water ziet helder. Aan de overkant van het meer kijkn ik naar hoge bergen. Het is alleen jammer dat het wat heiig is. Anders zie je zo mooi de weerspiegeling van de bergen in het water. Als ik op de camping kom heb ik eerst maar een biertje gedronken. Het is hier 30 graden. Vanmiddag heb ik in ht meer gezwommen. Dat is heel lekker. Daar fris je erg van op!

Dinsdag 28 juni Villa Lagarina-Rovereto-Mori-Nago Torbole 25 km

Vandaag ga ik richting Lago di Garde (Gardameer) Tot een paar km voorbij Roverto volg ik rivier de Etsch (Adige). Daarna ga ik naar Mori waar ik eerst over het industriegebied kom. Dan loop ik dwars door dit mooie dorp. Smalle heuvelachtige straatjes. Soms moet ik met treden omhoog en omlaag wat heel goed te doen is. De klimmetjes zijn niet zo steil maar wel erg lang. Ook dat kost heel veel energie. Maar als dan naar de omgeving kijk geniet en gaat de rest eigenlijk vanzelf. Hier staan heel veel mooie planten en struiken met besjes. Bij Torbole loop ik door het bos en klim ik wat omhoog. Als ik bijna boven ben en naar beneden kijk zie ik de bomen in het water staan. Hier staat ongeveer een halve meter water in het dal. Verder volg ik de route Lago di Garda alleen het gaat niet zo snel met al die haarspeldbochten. Dan kom ik Nago binnen en sta stil bij een klein kerkje. Even op de stoep kijken hoe het er binnen uit ziet. Deze kerk is heel eenvoudig een paar beelden staan er. Niet zo uitbundig beschilderd met fresco's. Wel een heel mooi altaar met veel houtsnijwerk. Ik loop verder op zoek naar een camping. Even bij toerist info kijken. Alleen ik ben te vroeg of te laat en ik had het kunnen weten om 15.00 uur zijn ze weer open. Even informeren bij een hotel. Daar krijg ik alle informatie. In het hotel mocht ik ook blijven. Zij hebben een aanbieding. Een nacht voor 79 euro i.p.v 119 euro per nacht. Ik ga wel naar een camping zei ik. De dame begreep mij.

Maandag 27 juni St. Cristoforo-Mattarello-Besenello-Villa Lagarina 32,5 km

Het is nog stil als ik de camping verlaat. Alleen de vogels zijn lekker vroeg. Het verkeer komt langzaam op gang, want iedereen moet weer naar het werk. Ik ga richting Bosentino en dat is best wel een aardige klim. Als ik bijna boven ben komt er opeens een slang uit een muur tevoorschijn. Maar met dezelfde vaart schiet het beestje weer terug. Ik weet niet wat voor slang dit is , in ieder geval geen Boa, maar ook geen tuinslang, want die herken ik wel. Daarna daal ik langzaam af naar Matterello. Ongeveer vijf km voor Matterello ga ik koffie drinken. Ik bestel een koffie americano, er zijn mensen die mij aanspreken. Alleen ik versta er geen barst van. Een man begint in het Duits en vertaald het voor de andere aanwezigen. Het is gelijk een gejoel door de hele tent. Bravo bravo. De koffie wordt voor mij betaald. Dat ik wilde opstappen moest ik eerst handen schudden. Wel leuk zulke reakties. Om negen uur kom ik aan in Materello ik ben door gelopen richting Roverto via de Reitsma route. Loop ik ter hoogte van Besenello hoor ik opeens Hela hela. Ik schrik ervan, twee wielrenners komen langs met de duim om. Dat was hun groet. De Etsch (Adige) komt toch weer op mijn pad. Het water begint weer wat helderder te zien. Ook zie ik hier bomen door de kracht van het water bijna horizontaal liggen. Uiteindelijk bereik ik Villa Lagarina en besluit om hier te stoppen. Het is kwar over twee en het wordt heel erg warm. Een B en B is mijn onderkomen .

Zondag 26 juni Rustdag St. Cristoforo

Deze nacht heb ik heel goed geslapen alhoewel ik om half vijf wakker ben. Dus nog maar een paar keer omdraaien en om half zeven het bed maar uit. Om half acht eerst even naar de bakker om brood en wat beleg te halen. Ik voel me al een stuk beter en alles begint weer te smaken. Gelukkig maar want ik wil morgen weer aan de wandel. Vanmiddag heb ik een klein wandelingetje gemaakt. Ik sta bij een klein kerkje uit 1236 dat boven op een heuvel staat. Dan volg ik een voetpad richting Canale. Daar vandaan maak ik een klimmetje door het bos. Als ik boven ben kijk ik over Lago di Galdonazzo. Een heel mooi uitzicht. Dan loop ik door de fruitvelden met appels en kersen. Er staan zelf nog jonge kersenbomen in bloei. Langzaam daal ik af en kom ik bij het stand weer uit en loop ik door naar de camping. Deze route duurde ongeveer een uur en tien minuten. Na deze wandeling heb ik koffie gezet en een lekker tukkie gedaan. Vanavond heb ik bij Patricia en Collin spaggetti gegeten. Heel erg lekker. Deze mensen hebben dit weekend heel goed voor me gezorgd.

Zaterdag 25 juni St Cristoforo Rustdag

Je moet af en toe wat rust nemen. Maar vandaag lig ik in de ziekenboeg. Een groot deel van de dag maar ook de nacht heb ik doorgebracht op het toilet. Ik ben vandaag wel drie keer bij de bakker geweest om brood te halen. Mijn maag blijft maar leeg. Deze dag is geheel aan mij voorbij gegaan. Wel jammer want de omgeving is best heel mooi. Morgen hoop ik op een betere dag.

Vrijdag 24 juni Grumo-Zambane-Lavis-Trento-St. Cristoforo 30 km

Om zes uur ben ik klaar voor vertrek. Maar om half acht is er pas ontbijt. Ik kan ook niet bij mijn kar komen want die staat in een ander vertrek wat op slot is. Uiteindelijk vertrek ik om half negen uit het hotel. Vanaf Grumo loop ik een kein stukje door het bos. Daarna neem ik het fietspad omdat het pad in het bos steeds smaller wordt. Als ik bij Zambana ben zie ik daar een nieuwe tuibrug en hier ga zig zag door het land. Dit moet wel want er zijn wegwerkzaamheden aan het fietspad en is dus afgesloten. Ruim een uur kijk ik naar de zelfde berg. Dan opeens ben ik die berg uit het oog verlioren. Twee km verder loop ik langs Lavis. Het wordt steeds warmer. Na de wegomleiding kom ik uit bij rivier de Etsch en volg deze tot in Trento.Deze rivier mond uit in de Adriatische zee.In Trento ga ik op zoek naar toerist info en volg de bordjes. Opeens zijn de bordjes op. Dan maar vragen waar het is. Ik probeer mensen aan te houden, maar helaas ze doen net alsof ze je niet horen. Sommige mensen schudden met hun hoofd. Na ruim een uur is zoeken sta ik voor een toerisinfo kantoor, maar deze staat leeg. Ik loop naar de volgende straat waar ik een piep klein bordje zie met de letter I. De vraag of hier een camping of hier een camping is krijg ik als antwoord, nee hier in deze omgeving zijn geen campings. Een kaart met diverse campings krijg ik mee. Ik stap op de trein naar St Cristoforo. Daar vlakbij het station is een camping. Op deze camping werkt Collin met zijn vrouw uit Winkel die een plaatsje voor mijn tent hebben geregeld. Ik word heel goed verzorgd. na een dag wandelen zonder te eten is niet zo goed. Maar ik voelde me de hele dag al niet zo lekker. Er worden broodjes voor me klaargemaakt met lekkere dingen. Daarna heb ik toch maar een biertje gedronken met deze vriendelijke mensen. De tocht is vandaag niet zo spectaculair.

Egna(Neumarkt)-Lagetti-Salorno-Mezzocorona-Grumo 30 km

Vanaf Egna (Neumarkt) tot aan Salorno loop ik langs rivier de Etsch (F.Adige) dat is ongeveer 15 km. Dit is een rechte weg met aan de ene kant de rivier en de andere kant fruitbomen. Bij de brug van Salorno heb ik koffie gedronken. En wat voor koffie, je maag komt gelijk in opstand. Het is maar goed dat je er een glas water bij krijgt. Hier begint ook de taalgrens van Duits naar het Italiaans. Dat is wel even wennen. Maar ook dat zal wel lukken. Ik steek de brug over en loop richting Mezzocorona. Eerst een paar km langs de hoofdweg daarna door de fruitbomen. Wel kijk ik naar de vreselijke hoge bergen. Hele stukken berg zijn recht met hier en daar wat begroeiing. Verder zijn de bergen erg kaal. Zo nu en dan verdijnen deze bulten tot halverwege in de wolken. Als ik een tijd naar zo'n kale berg kijk zie ik er diverse tekeningen in van gezichten tot diersoorten.Dat is best wel grappig. Als ik aan kom in Mezzocorona zijn alle ogen op een terras gericht op dat mannetje met kar. Dat is nek verrekken voor de mensen. Ik loop door en even verder wilde ik aan iemand vragen waar de toeristeninfo is. Deze man vraagt allerlei dingen aan mij wel in het Duits.Er is geen speld meer tussen te krijgen.Een camping vraag ik. Nee die is hier niet. Dan een heel goedkoop overnachtingsadres. In Grumo zegt ie daar moet je zijn twee km verder. Hij legt uit hoe ik moet lopen en maakt ook nog een schets hiervan. De afstanden die men hier geeft moet je maar niets van aantrekken. Het is bijna altijd langer dan ze zeggen. Dus als men zegt twee km doe ik er nog twee bij dan zit ik aardig in de richting. Zo ook vandaag.

Gretl am See-Termeno- Egna 17 km

Vanaf de Kaldersee zijn de eerste km vlak. Daarna mag ik klimmen omdat ik de route neem. Over dit pad past netaan mijn kar. Het is weer keienstappen en boomstronkstruikelen en alles wat ik nog meer tegen kom. Door het bos klimmen en klauteren is best heel mooi maar erg zwaar. Van hieruit kijki ik van boven af naar de fruitbomen. Wat een prachtig uitzicht heb je hier. Soms gaat het erg steil naar beneden en dus ook steil omhoog. Een paar keer moest ik mijn kas voor me houden uit veiligheid. Anders zou ik voorover vallen zo steil is het. Een stap en dan een meter glijden zo ga ik naar beneden. Dit gaat goed als je hget maar rustig aan doet.Na het klimmen en afdalen ben ik drijfnat. Het is erg warm vandaag.Vijf km voor Egna steek ik rivier de Etsch over en loop tot aan Egna langs de rivier. Het water is nog niet veel veranderd. Nog steeds ziet het water erg troebel van de modder. In Egna zit ik in een gasthaus van een fruitteler.Vanmiddag ben ik met de trein naar Bolzano geweest. Op zoek naar een sportwinkel. Daar zijn mijn stokken gerepareerd. O zegt de man alleen een nieuw stuk ertussen dat is alles.Ondertussen is het beginnen te regenen, een buitje van 'n uur.

Dinsdag 21 juni Nalles-Adriano-Appiano-Caldaro-Gretl am See 25 km

Lekker als je alles droog in de tas kan inpakken. Direkt mag ik klimmen van 300 meter naar 550 meter over 2 km. Zo'n heuveltje krijg ik nog een keer achteraan. Hier zie ik ook alleen maar appelbomen. Langzamerhand komen er wat druivenvelden. Als ik door Adriano loop kijk ik tegen een enorme krijtberg aan.Wat een imposant gezicht is dat. Verder loop ik een paar km door het bos wat heerlijk rustig loopt.Het ruisen van de bomen en al die mooie bosgeluiden. Geritsel hier en getjilp daar lekker om daarnaar te luisteren. Als ik richting Appiano ga loop ik weer tussen de fruitbomen.Nu zie ik steeds meer druivenranken, het krijgt hier zelfs de overhand. Bij Appiano sla ik de verkeerde weg in. Hier kom ik na een km achter omdat ik hier moet klimmen . Maar volgens mijn route moet ik dalen en dan wordt het vlak. Dus dat stukje terug lopen en de goeie weg nemen. Het uitzicht over de fruitbomen en de druiven vind ik heel mooi. Twee km voor Caldaro loopt een Ned. echtpaar en vragen waar ik naar toe ga. Na uitleg geef ik een folder en een flyer mee. Ze wijzen mij de weg naar de camping. Ondertussen is het erg warm geworden. Dus ik ben blij dat ik mijn tent kan opzetten. Vanavond komt er een Duitser naar me toe en vraagt of ik bij hem en zijn vriendin een biertje wil komen drinken. Dat heb ik gedaan. deze mensen komen uit Dusseldorf. Hij is student in de elektronica en zij is tandartsassistente. Zij zijn met een caravan die is beschilderd met diverse hoofden. Dit is een erg leuk gezicht en lekker appart. Na een fles bier ben ik in mijn mandje gekropen want het is morgen weer vroeg dag. Ik moet wel wat improviseren want de fiberstokken breken stukje bij beetje af. Al een paar dagen ben ik op zoek naar stokken of een nieuwe tent. Tot nog toe zonder resultaat. Morgen misschien.

Maandag 20 juni Merano-Marlengo-Cermes-Lana-Tesimo-Nalles. 20 km

Het is al warm als ik vertrek. De lucht ziet stakblauw en de vogels fluiten er lustig op los. Vandaag is de route weer over een fietspad. Het is wel lekker lopen en ook hier loop ik gedeeltelijk langs een kunstroute. Marmeren sculpturen en houten personages. Dit staat op plaatsen waar je het eigenlijk niet verwacht. Van rivier de Etsch heb ik afscheid genomen. Het water lijukt wat helderder te worden. Wel loopt deze rivier evenwijdig met de route. Er zit maar een paar honderd meter tussen. Tot Lana is het redelijk vlak met hier en daar een heuveltje. Net voor Lana daal ik zo'n 150 meter. Dan ben ik op klein 300 meter. Waarna ik na drie km naar 650 meter mag klimmen over drie km.Lana is een uitgestrekte plaats met 10000 inwoners. In de 19e eeuw verdienden ze hier hun levensonderhoud met de wijnbouw. Later ging men hier over op de appelteelt. Door deze boomgaarden heb ik bijna de hele route gelopen. Net voorbij Lana loop ik langs Ruine Brandis. Dit was een Slot uit de 12e eeuw. Het is bewoond geweest tot 1807 waarna het in verval is geraakt. Dan loop ik door naar Nalles. Dit is een klein dorpje met heel veel hotels en gasthauses, maar ook een kleine camping.

Zondag 19 juni Laces-Ciardes-Naturno-Lagundo-Pacines-Merano 26 km

Gelukkig het is droog en mijn tent ook. Lekker op tijd starten en nog steeds langs de rivier Etsch. Nog steeds ziet de rivier als een modderstroom. Met geweld stroomt het water naar beneden. Het is een oorverdovend lawaai. De vogels kemen met hun gefluit en getjilp niet boven dit lawaai uit. Maar wat een prachtig gezicht is dit. Als het water naar beneden valt is het net of het weer terug wil. En wat een kracht maar enorm gevaarlijk. Langs de hele weg staan dan ook waarschuwingsborden met ''NIET IN DE RIVIER'' . Als ik bij Naturno ben wordt het water wat kalmer omdat het hier wat vlakker is. Er schieten hier regelmatig hagedissen de weg over. Als je geluk hebt kan je er een op de foto zetten. In Naturno wilde ik eerst naar een camping. Dat vind ik nog wat vroeg ik ben hier om half negenal en 13 km gelopen. Dus ik heb maar besloten er nog 13 km aanvast te plakken en stop ik in Merano.Bij Lagundo daal ik zeer snel waardoor de rivier ook al wilder wordt. Ik loop hier de hele weg al door en langs fruitboomgaarden. De boeren zijn druk bezig met het uitdunnen van te veel appels aan de boom. Zodat de anderen de kans krijgen om groter te groeien.Rond tien uur belt Marian mij om mij te feliciteren met mijn verjaardag. maak er een leuke dag van zegt ze. Ook in deze streek vanaf Mals wordt er wit marmer gewonnen. Met regelmaat zie ik brokstukken waar een gezicht of ander tafereel is uitgehakt. Dit is ontzettend mooi. Maar met hout zijn het hier ook kunstenaars. De huizen met houten veranda's zijn mooie sierlijke kunstwerken. Bij Parcines koop ik wat fruit bij een stalletje en wil weer verder lopen. Ik word terug geroepen door de fruitman.Daar kan je niet lopen en ook niet fietsen, veel te gevaarlijk daar. Je moet naar de overkant van de weg dat loopt ook nog mooier. Zo gezegd zo gedaan. Ik volg die weg en als ik een klein klimmetje maak en boven kom is het net of ik naar de tv of film kijk. Wat een mooi panoramisch gezicht is dit. Na tien minuten rond kijken ga ik berg afwaards. Met groot geweld zie ik de rivier de berg afklotsen. dit moet je zien , dit kan ik allemaal niet verwoorden.Vanavond ben ik nog een paar keer gebeld. allemaal met de felicitaties.

Zaterdag 18 juni Lasa-Silandro-Vezano-Coldrano-Laces. 18 km

Vanmorgen werd ik wakker geschoten. Grote knallen als of ze een onweersbui aan het weg schieten zijn. Misschien was het wel in de marmergroeve waar ze met dynamiet weer wat opblazen. Maar ik ben in iedergeval wakker. Vanaf de Rechensee loop ik langs rivier de Etsch. Daar vandaan is het water glashelder tot Lasa aan toe. Vanmorgen loop ik weer langs deze rivier richting Laces en als ik naar het water kijk lijkt het wel een modderstroom. Het zal wel met de regenval te maken hebben. Al die kleine en grotere bergstroompjes nemen heel wat mee naar beneden. Het fietspad is ook een heel groot gedeelte van de route. Dus ik blijf het fietspad volgen. Als ik rond de middag in Laces aankom begint het te regenen. Dat wordt dus de tent opzetten in de regen, natte boel hoor. Om half acht is het droog. Snel even soep koken en de nassie. Als ik mijn eten op heb begint het weer te regenen. Vroeg naar bed dan maar.

Vrijdag 17 juni Mals-Schluderns-Oris-Lasa 18 km

Gisteravond was ik mijn laptop aan het afsluiten staat er een man voor mijn tent. Of ik Duits spreek vraagt ie, een beetje zeg ik. O u bent een Hollander en vraagt hoe of die kar nou werkt. Ik vertel het een en ander. Mag ik u een kop koffie aanbieden. Deze man en zijn vrouw komen uit Abbekerk.Hij, Klaas heet ie heeft nog geprobeerd om foto's naar huis te sturenmaar helaas dat lukte niet. Na de koffie nog een biertje, erg lekker maar het wordt gelijk weer zo laat. Nou ja het wqas wel gezellig. Mijn kleren mocht ik aan de waslijn hangen achter de caravan oder een luifel. Als ik dat maar niet vergeet. Vanmorgen vroeg op, eten en de boel inpakken. Om kwart voor zes heeft Klaas al thee gezet en twee plakken ontbijtkoek voor me neergelegd. Wat een heerlijke mensen. Bij vertrek heeft Klaas nog enkele foto's gemaakt. Die stuurd hij per email naar huis. Vandaag heb ik het fietspad gevolgd richting Merano. Dan loop ik langs een klein riviertje de Etsch. Het is een heel stuk vlakker dan de route die ik eigenlijk zou moeten volgen. maar het loopt wel lekker.Het is een heel gek gevoel en gezicht als ik naar het water kijk. Meestal loop ik stroomopwaards. Maar nu loop ik net als het water stroomafwaards. Eerst dacht ik dat ik verkeerd liep. De kaart erbij gepakt en het klopt. Want ik ga van 1300 meter naar de 900 meter. Als ik bij Oris ben komt er een Duitser op de fiets aan en zegt ik heb de regen afbesteld hoor. En lachend fiets hij door. Heel veel mensen op de fiets gaan mij voorbij. En meestal krijg ik te horen''Goeie reis''. Somige mensen maken een foto van mij met kar. Ik stop in Lasa. Hier wordt heel veel wit marmer bewerkt. Op heel veel hoeken van de straat en op pleinen staan marmeren kunstwerken. Zelfs de straat is geplaveid met marmer. De berg waar ik vanuit mijn tent naar kijk is 3375 meter hoog. Hier ligt nog sneeuw op. Soms verdwijnd de top van deze berg in de wolken wat een prachtig gezicht is.

Donderdag 16 juni St. Valentin-Dorfl-Alsack-Planeil-Mals 17 km

Gisteravond komt er een jonge vrouw naar me toe en vraagt hoe haar brander werkt. Hij gaat aldoor uit zegt ze. Na een paar keer proberen lukt het ook mij niet. Neem die van mij maar mee zeg ik. Een half uur later komt ze hem weer terug brengen en bedankt me. Het is mooi weer als ik vertrek. Maar een kwartier later wordt het zo mistig dat je nog geen 20 meter ver kan kijken. Dat is heel jammer want over twaalf km ga ik over het hoogste punt van de Rechenpass. En het schijnt dat je daar vandaan een heel mooi uitzicht hebt. Hier ligt nog heel veel sneeuw op de bergen en vanaf de camping is dat een heel mooi gezicht. Als ik door Dorfl loop is de weg afgesloten dus moet ik van de route af. Wel loop ik hier aan de rand van het bos. Ik zie hier de kleine bonte specht te hameren tegen een boom. Een prachtig gezicht is dat. Dan loop ik door naar Alsack nog steeds klimmend. Door Planeil lopen is ook heel leuk. Als ik bijna boven ben aan de rand van het dorp komen er een aantal boeren met melkbussen op een steekwagen aanlopen. De melkbussen worden op een verzamelplek neergezet. Dat is lang geleden dat dat bij ons nog zo was. De huizen waarin de boeren wonen staan onderaan de koeien en boven wordt gewoond. Mestplaatsen op een hoek van de straat is heel gewoon. Bij Planeil ben ik op het hoogste punt ruim 1600 meter maar het is nog steeds mistig. Hiervandaan daal ik zeer snel naar de 1200 meter en kom ik aan in Mals waar ik blijf. Want na 1310 meter klimmen en 760 meter dalen vind ik het voor vandaag welletjes. Rond een uur of elf begint de zon door te breken. vanmiddag af en toe nog een buitje maar verder wel goed weer. Mals is een klein dorpje met heel veel hotels en gasthauses dus helemaal geent op de toeristen. Zowel in de zomer als in de winter.

Woensdag 15 juni Hochfinstermunz-Nauders-Rechen-St.Valentin. 31 km 7 km per bus

Als ik wegga van de camping in Kajetanbrucke ben ik na een km in Zwitserland. Hier loop ik nog steeds langs rivier Inn. Na vier km verlaat ik Zwitserland en ben ik weer in Oostenrijk. Na een behoorlijke klim over los grind ben ik boven bij Hochfinsterminz. Dan zie ik net de bus voor m'n neus wegrijden. Een uur wachten op de volgende bus. Ik mag niet verder lopen omdat het te gevaarlijk is door een tunnel te lopen. En er wordt geadviseerd om de bus te nemen naar Lauders. Deze zes km die ik heb gelopen is ontzettend mooi. De rivier wordt smaller en ruiger, welgoed om te raften. Halverwege steek ik de rivier over via een houten brug waar nog resten van een fort is te zie en een kleine kapel. Hierna mag ik naar boven klimmen wat zwaar loopt door de prut en dan weer grind. Na een uur wachten stap ik in de bus , dit is wel ontspannend. In Nauders ga ik eerst naar het postkantoor om wat ballast naar huis te sturen. Dan wil ik naar een camping net voor de Italiaanse grens. Geen camping te vinden. Nou dan loop ik maar door naar Rechen. Ik loop nu aan het begin van de Rechenpass en kom uit bij de Rechensee. Wat een prachtig uitzicht heb je hier. Nog twaalf km en ik ben in St. Valentin. Bij Graun staat er een kerktoren in het water. In 1355 was hier een overstroming waarbij het hel dorp ten onder ging. Nu staat alleen de kerktoren er nog. Tenslotte arriveer ik in St Valerin waar ik bij toeval langs een camping loop, waar nu mijn tent staat.

Dinsdag 14 juni Prutz-Ried-Tosens-Lafairs-Pfunds/Stuben-Vorderrauth 20 km

Het is droog, de tent is nog nat maar het is niet anders inpakken maar. Eerst mijn poezelige voetjes insmeren en dan in de beentjes na twee rustdagen. Het is wel lekker wat rust maar mijn voetjes worden er wel wat onrustig van. Als ik start ga ik heel gelijdelijk omhoog dat is wel lekker niet gelijk zo'n grote bult voor je neus. Vijf km voor Lafairs wordt het meer heuvelachtig en een keer een stevige klim. Drie km verder mag ik twee keer achter elkaar behoorlijk klimmen. Hierna wordt het weer wat vlakker. Het is vandaag jasje aan en jasje uit. Dat is niet zoprettig het stagneerd het tempo. Al een paar dagen loop ik langs rivier Inn. Aan het begin is het een rustige rivier met af en toe een stroomvcersnelling. Maar nu ik regelmatig van 900 meter naar 1200 meter loop wordt de rivier steeds wilder. Al meer zijriviertjes komen er hier op uit. Wat een heel mooi gezicht is. Vogels die vlak over het water scheren en op rotsen in het water landen. Bij Kajetenbrucke is een camping waar ik bivakkeer.

Maandag 13 juni Rustdag

Als ik vanmorgen mijn tent uit wil om mij te wassen moet ik wel eerst mijn regenjas aantrekken.Door de stromende regen naar de douche. Daarna ontbijt en maar wachten tot het droog wordt. Helaas vandaag zit ik opgesloten in mijn tent. Ik kan zelfs geen bakkie zetten zo hard regent het. Om tien uur belt Marian en feliciteerd mij met onze trouwdag. Van te voren had ik bloemen geregeld. Het is elf uur en heb toch wel trek in een kop koffie. Dus door de regen naar de kantine. Daar komt ook een duits echtpaar die met hun camper tegenover mij staan. Achter de camper hebben zij een paardentrailer en ik vraag of ze ook een paard mee hebben. De man moet er hartelijk om lachen. Nee zegt ie daar staan twee motoren in. O zeg ik, ik dacht al. Om vier uur is het eindelijk droog. Wel jammer zo laat want ik wilde eigenlijk de bergen in om naar de gletjers te kijken. Later in de middag maak ik een praatje met een echtpaar uit Drente. Hier word ik uitgenodigd om wat te drinken. Zo, snel eten koken want het begint wer te regenen. Ik hoop maar dat het morgen droog is.

Zondag 12 juni Prutz Rustdag

Vandaag heb ik lekker uit geslapen. Eerst ben ik mijn normale tijd wakker om half vijf. Nog een keer omdraaien en het is half negen. Dan mijn broodjes ophalen bij de receptie en opeten uiteraard. Daarna even lekeer douchen. Zo dan kan ik vandaag ook mijn kleren welwassen. Dus even een een muntje halen bij de receptie maar daar is geen zeep bij. Ja daar moet u zelf voor zorgen. Maar dat heb ik niet bij me zeg ik tegen de dame. Een moment zegt ze. twee minuten later komt ze met een beker met wat waspoeier erin. Dit krijg je van mij zegt ze. Dus de kleren in de wasmachine en als het klaar is buiten drogen . Dat kan vandaag want het is droog en een lekker windje. Vanmiddag heb ik de tas van mijn kar weer dicht genaaid. De naaden zijn los gegaan omdat hem ook gebruik als stoel. Al metal een klusjesdag vandaag. Ik plak er nog een rustdag aanvast.

Zaterdag 11 juni Landeck-FlieB-Prutz 15 km

Het regent als ik uit mijn tent kom. Nou dan de tent maar nat in de tas hij droogt wel weer op de volgende plek. Bij de start mag ik direkt 350 meter omhoog klimmen over twee km. In het begin loop ik over een smal weggetje wat naar Slot Landeck gaat. Dit Slot is een museum en is nog dicht als ik daar ben. De weg gaat over in een bospad en is wat rul wat zwaarder loopt. Als ik ruim een uur heb gelopen kijk ik nog steeds uit op Landeck. Nu moet ik ook de regenbroek aantrekken want het gaat steeds harder regenen. Na drie en een half uur ben ik eindelijk op het hoogste punt. En zit ik op 1100 meter na acht haarspeldbochten en twee km verder. Vanaf dit punt maag ik slalommend om de koeienvlaaien door het weiland. Na een km zit ik weer op de weg.Na vier km kom ik aan in FlieB. Niemand op straat te zien met al die regen. Hier moet ik over een drukke hoofdweg. Ik ben weer blij dat ik op het fietspad kanlopen. Als ik de rivier Inn via een Pontlezbrug oversteek loopt dat heerlijk rustig aan de rand van het bos. Zo loop ik Prutz binnen en kom ik uit bij een camping. Eerst een kop koffie en dan de tent opzetten. Het vermoeide lichaam is aan rust toe na al het klimmen en in de regen lopen. Allemaal prettige Pinster dagen

Vrijdag 10 juni Imst-Mils bei Imst-Schonwies-Landeck 23 km

Mijn buren op de camping komen uit de Oekraiene. Dit kwam hij gisteravond vertellen en is op doorreis naar Frankrijk. Daarna Italie en dan weer naar huis. Wat ik hier veel zie zij grote bruin witte slakken die een enorm groot huis met zich mee nemen. Ik heb ze nog nooit zo groot gezien. Gisteravond loppt er een Nederlands echtpaar op de camping richting mijn tent. We maken een praatje en ik werd uitgenodigd voor de koffie in hun caravan. Deze mensen komen uit Krommenie. De man is leraar schilderenen handenarbeid geweest en geniet nu van zijn AOW.Een donatie werd in mijn handen gedrukt. We hebben nog een glaasje rose' gedronken, wel heel gezellig. De jas kan uitblijven en loop Imst uit de berg af. Net buiten Imst loop ik langs rivier Inn tot aan Schonwies. Daar ga ik het bos in maar ik hoor het ruissen van de rivier wel. In Schonwies ga ik koffie drinken in een cafe'. De eigenaar is van Turkse afkomst. Deze man vraagt zich af waarom de moslims op vrijdag bidden en de katholieken op zondag. Er is niemand die daar antwoord op heeft. Verderop zie ik aan een schuur stokken met soms een en soms twee stokjes erdoor. Ik vraag het aan een man wat dat voor dingen zijn. O zegt ie daar wordt hooi opgedroogd, net als vroeger bij ons de ruiters. Tevreden met dit antwoord loop ik verder richting Zams en kijk naar de bergen. Daar zie ik regelmatig weer guelen waar het smeltsneeuw naar beneden komt, maar ook wat het allemaal meeneemt. Zoals grote keien en heel fijn grind. Soms denk ik is hier een soort aardverschuiving geweest. Bij Zams word ik door een oud militair de weg gewezen en hij loopt zelfs een stulje mee. In Landeck sta ik op een kleine camping. Zit ik net te eten komt er een invasie Tjechen aan die in Frankrijk aan het raften zijn geweest. Dit gaan ze nu ook nog een dag in Landeck doen. Het eerste wat ik krijg is een origineel Tjechisch blikje bier.

Donderdag 9 juni Nassereith-Strad-Tarrenz-Imst 17 km

Als ik het Gasthaus Maria verlaat komt er af en toe een spatje regen uit de lucht vallen. Ik loop richting Dormitz en maag gelijk een beetje omhoog. Na Dormitz neem ik de route en loop ik aan de rand van het bos. Soms loop ik door het bos dat is wel lekker want dan hoor ik het verkeer niet zo erg.Opeens heb ik een heel stel meiden achter me aan. Allemaal met een bel om hun nek tot ik door een hek moet en daar mogen zij niet door. In het bos zie ik een zwarte eekhoorn die razend snel de boom in klimt. Niet meer te vinden. Dan al die prachtige varens van 60 cm tot wel 1 mter hoog. En al die verschillende mossen. Wat een pracht allemaal. Het plaatsje Strad telt ongeveer vijftien huizen. Hier vandaan loop ik naar Kneippenlage waar een rekonstruktie is gebouwd van een waterbron. Door lopen langs Tarrenz naar Imst. Ik zoek eigenlijk naar een Gasthaus maar kom een camping tegen. Ga ik de camping op of loop ik door omdat het net begint te regenen. Uiteidelijk ben ik de camping opgegaan.

Woensdag 8 juni Biberwier-Fernpaas-Fernstein-Wendelin-Nassereith 18 km

Mijntent is helemaal nog droog dus de boel snel inpakken want het dreigt wel naar regen. Als ik een uur wandel moet ik de jas toch aan doen. Ik loop langs een paar postedende politieagenten die erg geinteresserd zijn in mijn kar en vragen waar ik naar toe ga. Ik vertel het ze en vraag gelijk of ik de goeie kant opga. Ja wel zegt een agent maar je mag je regenbroek ook wel aantrekken want het gaat de hele dag regenen en de rest van de week ook. Even later trek ik toch de regenbroek maar aan want het wordt toch wel erg nat. Voordat ik de Fernpass beklim loop ik eerst langs de WeiBensee. Als ik daar naar kijk van boven af ziet het water hemelsblauw.Dit zelfde zie ik ook bij de Blindsee net voor de Fernpass. In het begin loop ik de route. Maar een km voorbij de Fernpass neem ik toch de weg. Dit is niet zo leuk lopen als door het bos. De Fernpass is 1215 meter hoog. Het afdalen gaat als een speer. Ik er zelfs omdenken dat ik niet te snel loop, anders zou ik nog kunnen vallen.Een paar km voor Wendelin loop ik langs een water kletterend riviertje Rossbach. Dit riviertje is niet breder dan hooguit 1 1/2 a' 2 meter breed met glashelder water. Je zou er zo van kunnen drinken. Als ik Nassereith binnen loop zie ik aan mijn linkerkant een Gasthaus Maria. Hier overnacht ik vandaag.

Dinsdag 7 juni Reutte-Heiterwang-Bichlbach-Lahn-Lermoos-Biberwier 24 km

In alle vroegte vertrek ik van de camping. Het weer is goed wel een beetje fris maar dat vind ik niet zo erg. Het wordt een klimdag vandaag. Al na een km ligt er een bult voor me en mag ik naar 1050 m klimmen. Dit klimmen mag ik over een los grindpad doen. Af en toe glij ik naar beneden. Op dit pad kom ik zwarte hagedissen tegen. Eerst dacht ik dat ze opgedroogd waren, opeens begint er een te bewegen. Ik lop toch weer door het bos waar ik veel mooie bloemen en planten zie. Richting Heiterwang daal ik een klein beetje. Maar de volgende zeven km ga ik wee omhoog naar 1150 meter. Halverwege ga ik op een bankje zitten een broodje eten. komt er een trekker langs met die een enorme rookwolk produceerd. Nou lekker dacht ik. De laatste twee km gaat het van heuveltj op en af. Hier heb ik me vergist want de laatste km moet ik eigenlijk steil naar beneden over een heel smal pad om in Lermoos te komen. Dit heb ik niet gedaan en ben terug gelopen. Ik heb het pad naast de hoofdweg genomen en zo naar Lermoos gegaan. Hier nog wat boodschappen doen en op naar de camping in Biberwier waar ik om twee uur ben. Tot 15.00 uur pauze staat er op een briefje maar zoek zelf maar een plaats. Dat heb ik gedaan.

Mandag 6 juni Osterreinen-Flussen-Pinswang-Pflach-Reutte 23 km

Dat ik vanmorgenvertrok was het maar net aan droog. Eerst dacht bik nog om het regenpak aan te trekken. Maar al gauw veranderd het weer. Na een uur lopen kom ik aan in Flussen en heb wel trek in een bakkie. Ik stop bij een cafe' waar twee naderlanders ook aan komen lopen. We begroeten elkaar en ik ga op een stoel zitten. Dus u komt ook uit Nederland zegt de man, ja zeg ik. Mogen wij erbij komen zitten, van mij wel neem plaats. De man dacht eerst dat ik de straatveger was van Flussen omdat ik met een karretje loop. Het zou kunnen zeg ik maar ik ben onderweg naar Rome. Toch nit te voet zegt de ma. Hij besteld koffie en rekend ook mijn koffie af. Heel interessant vind ie het.Zij wensen mij een goeie reis en nemen afscheid. Nog een beetje rond dwalen door de stad kom ik bij een kloosterkerk. Hier ben ik even binnen wezen kijken. Marmeren pilaren aan de zijkant. De rosetten in het bgotischplafond zijn schilderingen van diverse figuren en heiligen. Boven het altaar hangt een kruis van glas net als de tafel op het altaar. Op het koor staat een heel groot orgel. Biechtstoelen zijn ook nog aanwezig en bij een ervan hangt een kaartje wie er dienst heeft. Op de een of andere manier tekt de kerk me wel. DE stilte en het misterieuze is wat mij toch wel rust geeft. Het komt misschien ook wel omdat ik alleen ben. Na het verlaten van de kerk loop ik langs de Lech en kom ik uit bij een waterval . Dit is wel een heel mooi gezicht. Alleen om er te komen moet ik 35 treden naar beneden. Omhoog wordt straks moeilijker, maar een man komt te hulp. Hij pakt de achterkant vast en zo klimmen we naar omhoog. Langs de Lech lopen is best heel mooi maar het water staat erg laag. Op sommige plekken is het net een klein stroompje dan kan je zo naar de overkant lopen. Als ik bij Pinswang loop en ik kijk naar de bergen zie ik diepe groeven waar het smeltwater van de sneeuw doorheen gaat. Kom ik aan op de camping in Reutte en zet mijn tent neer. Het lijkt wel een dagelijks ritueel want om vier uur begint het te onweren en heel hard te regenen. Na een uur lijkt het wel wat te regenen. Ik doe mijn tent open staat er een man de poten van zijn caravan naar beneden te draaien. Dit echtpaar komt uit Heerhugowaard en is op weg naar Italie zegt de man. Ik ook zeg ik. Ben je met de fiets. Nee lopend. Loop je dan ergens voor. Ja zeg ik en geef wat informatie mee. Als ik terug kom zal ik gelijk wat overmaken zegt de man. Maar eet je wel goed want je verbrand nogal wat. Dat zit wel goed zeg ik

zondag 5 juni Lechbruck-RoBhaupten-Dietringen-Osterreinen 18 km

Als ik uit mijn tent kom staat er een Duitse man en maakt een praatje met me. Hij had gehoord dat ik vanuit Nederland naar Rome loop Hij nvind dit super en hij wenst me een hele goeie reis. Het weer is prachtig, geen wolkje meer aade lucht. Ik loop richting RoBhaupten door het heuvelachtige landschap. In de verte zie ik hoge bergen met hier en daar nog wat sneeuw. Vanaf RoBhaupten loop ik langs de Foggensee. Dit is een heel groot meer waar de Lech op uitkomt en bij Fussen weer als rivier verder gaat. Hier zijn wel grote veeteeldbedrijven. Diverse koeien hebben een bel om hun hals. Als ik langs deze beesten loop springen ze weg en hoor je de bellen op grote afstand. Heel veel weide vogels zie hier net als de valken. In dit mooielandschap zie ik ook wat grotere salamanders.Razen snel verdwijnen ze. Vandaag heb ik een groot deel van de Via Claudia Augusta route gelopen. Dit is een grindwandelweg. Het loopt wel wat zwaar maar heel goed te doen.Ik ben al vroeg op de camping en geniet van de zon . Maar om vijf uur begint het weer te onweren en spoelen van de regen. Omdat ik mijn luchtrooster open heb gezet zit ik nu met een plasticzak over mijn laptop mijn verhaal te typen.

Zaterdag 4 juni Burggen- Bernbeuren-Lechbruck 18 km

Om half negen verlaat ik het gasthaus in Burggen. Het begint goed met een lekker zonnetje en niet al te warm. Na een uur kan ik mijn trui uittrekken en de pijpen van mijn broek ritsen. Ik loop door kleine dorpjes die bij mij neit op de kaart staan. Dit zijn dorpjes waar meer de rijkeren wonen. Dat kan je wel zien aan de prachtige huizen en de auto's die er bij staan en keurig verzorgde tuinen. Er is hier veel veeteeld maar als ik de koeien in het land tel kom ik niet verder dan hooguit dertig koeien. Daar zou je bij ons niet van kunnen leven. Maar ik denk dat de boeren er hier nog een brandhouthandel bij hebben. Ik zie steeds trekkers met een kloofmachine in werking. Dit hout wordt verpakt per m3 gestapeld op pallets. Soms zit er ook nog een netje omheen. Bij Haslach zie ik een meer aan de bosrand. Dit plaatsje bestaat uit vijf huizen. Doorlopen naar Bernbeuren moet ik toch nog wat omhoog maar het valt mee. Zo nog vijf km dan ben ik in Lechbruck. Maar dan ben ik nog niet op de camping. Die ligt net als andere campings een paar km buiten de plaats zelf. Mijn tent opgezet, zit ik net goed en wel in de zon begint het te regenen. Dit duurd een uur dan is het weer droog. Maar om vijf uur begint het te onweren en heel hard te regenen..

Vrijdag 3 juni Epfach-Kinsau-Hohenturch-Schogau-Burggen 24 km

Ik kom uit mijn bed met een toch wel zere en stijve schouder. Waarschijnlijk van het Tarzan spelen en onderuit glijden gistermorgen. Maar het zal wel weer overgaan, hoop ik. In iedergeval met de benen gaat het wel goed en daar moet ik tenslotte mee vooruit zien te komen. Als ik buiten kom en van start ga is het nog erg bewolkt en af en toe een spatje regen. Het is meer een beetje natte wind. Bij Epfach is een stuwdam. Het verval is hier zeker acht meter. Van Epfach naar Kinsau is redelijk vlak maar dan mag ik van 600 meter naar 750 meter klimmen op 2 km. Findlingen zijn grote bruin gijze zandstenkeien die zijn meegevoerd door de Lech in de ijstijd. Regelmatig kom ik deze keien tegen langs de kant van de weg bij Hohenturch. Naar Schongau lopen mag ik weer kleinere pasjes maken omdat ik nu naar de 850 meter moet klimmen. Voor de veiligheid heb ik vandaag maar gekozen voor het fietspad en niet voor het bos. Want eenkeer onderuit vind ik wel genoeg. Als ik dan door Schogau loop, loop ik richting de Altstadt. Hier staat nog een grote lange stadsmuur met een toren erop. De doorgang is onder de toren en loop ik Altstadt binnen. Hier staat een raadhuis met een trapgevel. Verder loop ik door naar Burggen en komt er een man naar me toe net buiten Schongau. Deze man vraagt waar ik naar toe ga en hij vind mijn kar zo praktisch. Zelf heeft hij een keer de camino gelopen vanuit Duitsland. En een keer vanaf St. J P de Port. Hij wil wel weer een pelgrimstocht maken maar heeft wat rugklachten. Hij noteerd de website die op mijn wheelie staat. Hij zegt in Lechbruck is een camping. Dat weet ik maar dat is me vandaag te ver. Of ik bier lust vraagt ie, ja zeg ik. Dan kom ik dat zo langs brengen. Twee km verder stopt er een auto, de man stapt uit. Kijk zegt ie hier twee flessen bier (2 x 0,5 ltr en een fles rode wijn voor op de camping. Als ik niet uitkijk kom ik staks terug als alcoholist. ( ha ha ) Met regelmaat krijg ik een biertje aangeboden. Aangekomen in Burggen zie ik een gasthuis boven op een berg met een heel mooi uitzicht.

Landsberg am Lech-Pitzling-Mundraching-Epfach 20 km

De regn lijkt niet op te houden. De spullen zo snel mogelijk in de kar en tas. Vandaag begin ik aan de route van Via Claudia Augusta. De eerste zeven km gaat uitsrekend. Lopend langs de rivier de Lech. Intussen is het droog geworden dus de regenbroek kan uit. Alleen hier was ik wat te vroeg mee. Een km later loop ik door het hogr gras en wordt mijn broek drijfnat. Na het gras mag ik wat klimmen over een smal bospad hier past net mijn wheelie op. Dit klimmen wordt meer klauteren ofwel boomstonk struikelen. De paden worden steeds smaller en steiler. Het is glad en glij ik soms weer met dezelfde vaart naar beneden als dat ik omhoog ga. Ik moet over bruggetjes lopen die met losse plankjes op boomstammen liggen. Het klimmen duurd voort tot een hoogte van 700 meter. Nu moet ik ongeveer acht meter steil naar beneden en dat valt niet mee. Ik lijk nu wel wat op Tarzan. Met een hand een boomtak vasthouden en de andere hand mijn kar inbedwang houden. Zo ga ik van tak naar tak naar beneden. Eigenlijk is dit levens gevaarlijk om dit alleen te doen. De laatste paar meter ben ik naar beneden gegleden. Ik zie er niet uit en lijk meer op een moddermannetje. Verder lopen richting Mundraching gaat het weer beter . Het pad is nu weer breed en komt uit op een weg. Hier vandaan heb de weg gevolgd. Vier km voor Eplach kom ik weer een bordje tegen van Via Cl Aug.. Dit bord heb ik gevold en kom ik aan in deze plaats.

Wo3nsdag 1 juni Snipperdag Landsberg

Om vijf uur werd ik wakker. Het regende zo hard dat ik besloten heb om nog maar een dag te blijven. Dus neem ik vandaag maar een snipperdag. Na gisteravond zeven uur is het niet meer dr4oog geweest. Ik heb geen zin om de boel in te pakken met dit natte weer. Om elf uur wordt het weer wat beter, het is nog niet droog maar het is goed te doen om naar de stad te lopen. Regenpak aan en daar even rond hobbelen. Het eerste wat mij opvalt is het klooster der Urselinen. Dit klooster is aan de buitenkant beschilderd met diverse figuren. Verderop in de stad staat een grote kerk. Deze kerk is gebouwd in de 15e eeuw als een pilarenbaseliek van Matthaus von Ensingen in barok steil. De mooi gotische glas in lood ramen zijn van Hans Multcher(1430/1440). Het houtsnijwerk is van de beeldhouwers Lorenz en Johann Luidl. Als ik naar het plafond kijk zie ik diverse fresco's. Het is allemaal pracht en praal. Heel indrukwekkend om er naar te kijken. Een restaurateur is hier bezig een tafereelte herstellen met penseel. Ik heb hier zeker wel een uur rond gekeken, en het is zeker de moeite waard. Deze stad heeft diverse stadspoorten. Sommige staan boven op de berg aan de stadsmuur. Verder in Landsberg am Lech zijn er heel veel terrasjes op leuke pleintjes. Ook is hier een waterval waar het water ongeveer vier a vijf meter in etappes naar beneden kletterd. Het geeft ontzettend veel lawaai maar wel een heel mooigezicht. Als ik om half vijf terug kom op de camping regent het nog steeds. Nou dan ga ik eerst maar een biertje halen. Volgens de eigenaar wordt het morgen mooi weer. Ik hoop het maar.

Dinsdag 31 mei Bad worishofen-Jengen-Waal-Erphing-Landsberg am Lech 32 km

Gisteravond had ik nog een discussie over de afstand naar Landsberg am Lech. Volgens de recepsioniste is het 45 km. Ik kom niet verder dan 32 km. Nou zeg ik dan loop ik naar Waal, dat is 25 km zegt ze. Van haar kreeg ik een paar adressen van pensions in Waal. Waal is een kunstenaarsdorp waar één keer per jaar op straat produkten worden tentoongesteld vertelt ze. Vannacht werd ik wakker van het getik van de regen op mijn tent. Ik hoop maar dat het straks droog is. Gelukkig is het droog als ik om 5 uur opsta. Maar daar is het ook mee gezegd. Ik ben een half uur onderweg als het begint te regenen. De jas aan maar gelukkig valt het mee. Om half tien ben ik al in Waal en zie ik een bord: 10 km Landsberg. Nou dacht ik, dat moet lukken. Eerst even koffie drinken en een hapje eten. Een paar uur later ben ik in Landsberg. Even vragen waar ik de camping kan vinden. Deze dame weet het niet. Dus doorlopen de stad in. Aha, een boekwinkel. Die zullen het wel weten. Inderdaad, ik word langs de rivier de Lech gestuurd. Het is niet zo ver hoor, 3 km dan bent u er. Kom ik aan op de camping, is er van 13.00 tot 15.00 uur pauze. Er staat hier een doorgezaagde boom als bank. Daar heb ik een uur op geslapen. Zachtjes begint het te onweren in de verte. Het is drie uur en de balie gaat open. Inmiddels is het beginnen te regenen. Aanmelden en mijn tent in de regen opzetten. Snel alles naar binnen. Mooi zo, dan kan ik mijn verhaal even schrijven, op het terras. Daar zit ik tenminste droog. In mijn tent ook wel maar dit gaat wat gemakkelijker. Zit ik net te schrijven, is het me toch een gedonder en gebliksem! Grote klappen, ik word er bijna bang van. Het spoelt van het water. Er rijden hier auto's met de bumper in het water. De afvoer kan het water niet aan. Wat een water!

Maandag 30 mei Kirchheim-Tussenhausen-Bad Worishofen 23 km

Na een heerlijk ontbijt en afrekenen ben ik om kwart over zeven vertrokken. Al snel gaat de trui uit en de pijpen van mijn broek ritsen. Voordat ik bij Morgen ben is het al behoorlijk op temperatuur. Weer loop ik langs de rand van het bos in het glooiende landschap. Een enkele keer zie ik een eekhoorn snel de boom in klimmen. Dat doen ze razend snel. Het beestje proberen te volgen lukt niet maar na goed turen zie ik er toch een zitten. Aan de andere kant van de weg loopt een klein stroompje dat Lettenbach heet en overgaat in Flossach. Aan het einde van Tussenbach ga ik langs de kant van de weg zitten. Eerst even wat drinken en een fruitje eten. Als ik bij Rammingen ben loop ik langs een skyline park. A;s ik er al naar kijk word ik al duizelig, voor geen goud zal ik daar in gaan. Nog zeven km te gaan alleen een bordje met vijf km kom ik na een uur lopen nog tegen. Vooraan in Bad Worishofen is een camping gevestigd aan de rand van een groot winkel park. Vanmiddag heb ik een nieuwe draadloze muis gekocht omdat de cursor op mijn laptop geen kant op wil. Instaleren en de cursor komt weer in beweging.

Zaterdag 28 mei Breitenthal-Krumbach-Breitenthal 15 km

Vanmorgen moest ik eerst gas halen in Krumbach. Dus zeven en een halve km heen en ook weer terug. Ben ik net terug op de camping begint het te regenen. Maar het valt mee het is maar een klein buitje.Wel is het bewolkt. Later in de middag wilde ik proberen mijn weblog bij te werken. Helaas, het verhaal van zondag heb ik vier keer ingetikt. Ben ik klaar om te verzenden wordt de verbinding verbroken. Grommel de grommel. De camping eigenaar zegt dat het hier heel moeilijk gaat. Dit is een camping aan een groot meer. Hier wordt gezeild en gesurft. Bootjes en surfplanken kan je hier huren. Het is druk op het water maar voor het mooie staat er te weinig wind.

Zondag 29 mei Breitenthal-Ebershausen-Waltenhausen-Hasberg-Kirchheim 25 km

Rustig aan van start vandaag. Ik krijg een mooie route mee op de camping. Een stukje door het bos en verder door het mooie glooiende landschap. Koeien en ander jong vee lopen in de wei. Als ik er langs loop worden die beesten erg nieuwsgierig. Ze hollen langs het hek mee tot ze niet verder kunnen. Op deze route kom ik langs enkele kleine watervalletjes. Erg leuk om hier naar te kijken. Het geeft mij een rustgevend gevoel. Net voorbij Waltenhausen moet ik toch de weg vragen voor ik de verkerde kant oploop. Gelukkig ben ik op het juiste pad. Als ik dan in Kirchheim arriveer vraag ik aan iemand naar een camping. Hier is helemaal geen camping zegt de vrouw. Ik zeg maar in het ADAC boek staat toch echt dat hier een camping moet zijn. Oo zegt zegt ze mar in Duitsland zijn zoveel plaatsen met de naam Kirchheim. Nou daar ben ik lekker mee zeg ik. Op zoek nar een hotel leverd een pension op met restaurant en ijssalon. Het val me steeds meer op hoe zuidelijker ik kom des te meer zonnenpanelen er op de daken liggen. Sommige daken hebben geen dakpannen maar alleen zonnenpanelen. Volgens mij is dit een hele invstering maar het zal uit kunnen.

Vrijdag 27 mei van Limbach naar Breitental 28 km

Het weer is goed als ik vertrek van de camping midden in het bos. Ik moet alleen 4 km teruglopen. Al een paar dagen kan ik geen verbinding krijgen op mijn laptop. Zelfs gisteren op de camping had ik geen verbinding en ook geen telefoon aansluiting. Nu loop ik in Ebersbach en kijk ik op mijn telefoon. Die heeft weer een normaal bereik. Vanaf Ebersbach is het een lange rechte wat heuvelachtige weg. Ongeveer 6 km voor Krumbach zo rond een uur of 11, begint het zacht te regenen. In Krumbach regent het hevig. Eerst maar boodschappen doen dan sta ik tenminste droog. Maar ik moet toch het regenpak aan en de kar inpakken. Als ik dan Krumbach wil verlaten ga ik de verkeerde kant op. Ongeveer 100 meter. Eerst maar even naar de weg vragen. "Falsche Richtung" zegt een vrouw. Ü moet bij het tweede stoplicht rechts" Hier zie ik een bord "6 km naar Breitental" Dat is een tegenvaller want ik dacht dat het nog maar 2 km was. Nou, dan maar door de regen lopen. Nu de tent nog opzetten in de regen en alles maar gauw binnenzetten. Vanavond om 9 uur is het weer droog.

Donderdag 26 mei van Riedheim naar Limbach 24 km

Vannacht ben ik twee keer wakker geschrokken omdat ik dacht dat er iemand aan mijn tent zat. Met de tenthamer in de hand doe ik mijn tent open. Gelukkig, niemand te zien. Als vroeg hoor ik de kikkers kwaken. Wat kunnen die een herrie maken! Ik loop richting Günsburg en via een brug ga ik over de Donau. Daar aangekomen is het even zoeken. Een studente leidt mij naar het centrum van Günsburg. Hier ga ik koffie drinken bij een Italiaan. Een Nederlands echtpaar begint een praatje over mijn kar. Ze hadden zo'n ding nog nooit gezien. Ik geef ze een flyer en een folder mee. Ik krijg van hun een visitekaartje. Deze Nederlanders wonen in Italië en als ik in de buurt ben mag ik bij hun overnachten. Ik vervolg mijn weg en loop door een straatje waar een schoenmaker is. Even vragen of hij tijd heeft om mijn hakken te vervangen. "Ein moment bitte eerst even dit afmaken" Hij kijkt naar mijn schoenen. "Ja das ist kein problem" zegt hij. "koffie heb ik in de keuken maar als er sleutels gemaakt moeten worden dan gaat dat voor" OK zeg ik en hij begint aan mijn schoenen. Zo, nu kan ik weer 1.000 km lopen. Na een paar uur lopen kom ik een bordje "camping" tegen. Nou dan ga ik daar toch naar toe? Het is dus nog wel 6 km lopen. Kom ik op de camping aan is alles vast. Bordje voor het raam: Open van 17.00 uur t/m 18.30 uur. Ik loop een rondje over het terrein en daar zie ik een man. "Ja", zegt de man "zet je tent maar neer en meld je maar om 17.00 uur" Nou, dat heb ik maar gedaan.

Woensdag 25 mei. Van Ulm naar Riedheim 28 km

Om 4 uur vannacht was de jeugd al wakker en ging hollend en gillend door de gang. Na een aantal keren omdraaien ben ik om 5.15 uur maar uit bed gegaan. Ook één van de andere pelgrims komt er al snel achteraan. Na het ontbijt loop ik naar de Donau. Eerst komt de Iber die in de Donau uitmondt. Als ik dan eenmaal langs de Donau loop moet ik wachten om over te steken omdat het zo druk is. Er staat een infobord. Op dit bord staat te lezen dat in 1832 gastronoom Frederich Pfeiffer hier een veerpont liet varen van de ene naar de andere kant. In 1912 liet de burgemeester een brug bouwen. Deze brug is opgeblazen in 1945. 5 jaar later, in 1950, is er een nieuwe betonbrug gebouwd. Aan de andere kant van de weg zie ik een supermodern maritiem gebouw staan. Verder loop ik nog 5 km langs de rivier waarvan het water met kleine stroomversnellinkjes wegkabbelt. Aan het eind van Interfallheim komt een fietser mij tegemoet. "Goede morgen" zeggen we allebei. Even later komt hij terug en vraagt of ik een pelgrimstocht loop. "Ja" zeg ik, "ik ga naar Rome" Hij fietste wat door Duitsland en is op weg naar Düsseldorf. Deze man komt uit de USA en geeft daar Duitse les. Nog 5 km dan ben ik weer op een camping in "the middle of no where" Ik krijg een kop koffie aangeboden. Dat heb ik wel verdiend vind de receptioniste. "voor iemand die zoveel loopt"

Dinsdag 24 mei van Achtholzheim naar Ulm 30 km

Om 5 uur sta ik oog in oog met de zon. De tent is kletsnat van de ochtenddauw. Na 3 km kort ik mijn broek in en doe ik mijn trui uit. Het is super weer om te lopen. Aan de ene kant van de weg de bosrand en aan de andere kant landbouw. Heuvelachtig is het hier. Een prachtig gezicht met al die kleuren groen van de gewassen. Tarwe, rogge en andere gewassen. Als ik er overheen kijk is het net een zachte deken. In Blaustein heb ik wat boodschappen gedaan. Vanaf Blaustein heb ik over een fietspad gelopen parallel aan de hoofdweg. In Ulm toch maar even de weg vragen. "U loopt langs de Blau, dan komt u langs een klooster en een kerk". De Blau is een klein riviertje. Als ik halverwege ben loop ik langs een schoepenrad in werking. Hier staat een heel groot klooster maar overnachten kun je er niet. Op zoek naar een camping wordt een jeugdherberg. Veel te vroeg arriveer ik hier. Er staat een schoolklas die gereserveerd heeft. "Vanaf 3 uur kunt u zich aanmelden" nadat de school naar binnen is gelaten komt de man naar me toe en zegt "kom binnen" Voor het eerst op mijn reis komen er nog 2 pelgrims binnen. Eén op weg naar Santiago de Compostela en de ander loopt 4 weken door Duitsland.

Maandag 23 mei. Van Greibingen naar Achtholzheim. 25 km

De start is wel goed alleen loop ik een rondje van 1,5 uur door het bos en kom ik op dezelfde plek weer uit. Nog een keer een andere weg proberen en nu gaat het goed. Door de Schwalbische Alpen lopen is ontzettend mooi. Diverse soorten bloemen staan hier langs het pad en in de weilanden. In Wiesensteich drink ik koffie bij de bakker. Hier hangt een spandoek boven de straat met de tekst "1.150 jaar ontstaan in 815" Ik loop door richting Westereheim. De bulten op mijn weg worden steeds hoger. Hier ben ik in een skigebied. Over de hoofdstraat lopen is niet altijd een pretje. Sommige automobilisten toeteren en wijzen naar hun voorhoofd maar de meesten steken hun duim omhoog. Dat is een beter gebaar. Tussen Leichingen en Machtelsheim loop ik op een landpad. Even vragen of ik goed ga aan de auto die eraan komt. "Ja, ja, je gaat de goede richting op". 4 km verder komt diezelfde auto me achterop rijden en hij stopt. De man doet zijn raam open en hij zegt "je moet over die brug en direkt aan het einde rechts en dan nog 300 meter dat is de camping" Toch aardig van die man. Wilde ik avondeten gaan maken komt er een man een praatje maken. Na het praatje zegt hij: "ik ga vanavond uit eten bij de Italiaan hiernaast" "Nou"zeg ik, "ik maak zelf wel wat" Een kwartier later komt hij terug met een pizza. Hij doet de doos open en zegt "snij maar door midden en eet maar lekker op"

zondag 22 mei van Adelberg naar Greibingen 30 km

Ik was al vroeg wakker maar ik moet heel voorzichtig doen. Niet teveel lawaai maken anders wordt Judith wakker. Ik had me beter nog een paar keer kunnen omdraaien. Om zeven uur komt ook Judith uit bed. "Goed geslapen?"vraagt ze. Ik wel, zei ik. De slaapzak en mijn matje even opruimen en de boel inpakken. Judith komt met van alles en nog wat aanzetten. "Voor onderweg" zegt ze. Samen eten we ons ontbijt met zelfgemaakte jam op een geroosterd broodje. Om 8 uur wilde ik opstappen. "Nee, nee, rustig aan, het is zondag" zegt Judith. "We lopen deze afstand in 6 uur. Als je het goed vind wil ik met je meelopen naar mijn zwager en schoonzuster" Mijn Wheelie, die beneden staat ga ik inpakken en vervolgens weer terug naar boven. Judith is nog even bezig en ik kijk wat rond in de kamer. Er staan diverse bekers in de kast van marathons die ze heeft gelopen. Judith woont in een appartement wat vroeger een klooster is geweest. De muur staat nog om het complex heen. Om 9 uur vertrekken we en lopen de berg af, die ik gisteren heb beklommen. De volgende berg ligt vrijwel direkt voor ons. Ook dit is een uitputtingsslag. Het is een helling van tussen de 14 en 18 procent. We lopen over weggetjes en paden die ik nooit zou hebben gevonden. We komen in Bad Bol, waar veel conferenties gehouden worden. Het begint te regenen dus de jas maar aan. 300 mtr verder begint het harder te regenen en ik ga op zoek naar mijn broek. Die ligt uiteraard helemaal onderin de tas. Om half drie komen we aan in Greibingen. Hier wonen een zwager en schoonzuster van Judith. Eerst krijgen we een glas water met koolzuur, wat ik niet echt lekker vind. Later wordt er een grote kom soep voor mijn neus gezet. De soep is op en er komt koffie op tafel. Ook wordt er appeltaart en cake en een grote kom met slagroom geserveerd. "Eet er maar goed van" zegt de schoonzuster. Na twee uur heb ik 4 punten appeltaart en een plak cake naar binnen gewerkt plus de nodige koffie. We stappen op en Judith brengt me naar de camping. Ze helpt mee de tent opzetten. Daarna krijg ik een zoen en laat ze een traantje. Ik bedank haar voor alles wat ze voor mij heeft gedaan. "Als je maar goed om jezlef denkt en weer gezond thuis komt" zegt ze. En ze vertrekt.

Zaterdag 21 mei Welzheim-Pfahlbronn-Lorch-Waschenbeuren-Birenbach-Adelberg 33 km

Om half acht verlaat ik het hotel en loopmik oostelijke richting zoals mij is verteld. Dan loop ik een straat in die doodloopt, nou pech omkeren maar. Vrag en de juiste weg is vanmorgeneen probleem. De mensen hier zijn niet echt hulpvaardig in deze omgeving. Uiteindelijk toch op de juiste weg. Via Walkersbach wil naar Lorch. Als ik geen aanduidingsborden tegen kom loop ik tweeen een halve km te ver. Nou dan maar een andere weg inslaan ik loop maar een kmm om dus het valt mee. Door het bos lopen is best heel lekker en rustgevend. Vogels waterloopjes en het ruisen van de bomen. In Lorch aangekomen word ik aangesproken door een man die zijn straatje aan het vegen is. We maken een praatje en hij wenst me een goeie reis. Om van Lorch naar Waschenbeuren te komen moet ik weer bergbeklimmen. Dit kost heel veel inspanning en heel veel zweetdruppels. Veel drinken dan maar. Eenmaal boven heb ik eerst maar wat gegeten. Als ik door Birenbach wandel zie ik een agent die bezig is een foto te maken van een klein ongelukje . Vraag ik aan de beste man of hier nog een camping is. Ja zegt ie , er is er een in Adelberg dat is over zes km. Kom ik aan in Adelberg op de camping. Camping gesloten. Nou dan maar wat anders zoeken. Op weg naar de camping kom ik een vrouw tegen en die maakt een praatje met me. Zij verteld dat zij naar Boedapest is gelopen. De weg terug kom ik deze vrouw weer tegen, wat nu . Nou zeg ik de camping is gesloten dus moet ik maar een hotel zoeken. Nou zegt ze je kan wel bij mij overnachten, alleen ik ben klein behuisd. Ik ga met haar mee en inderdaad een kleine woning. Ik mag me douchen en kleren wassen, en itusen is zij aan het eten koken. Als ik klaar ben is het eten ook klaar, een grote kom groentensoep. Bijna alles van eigen tuin.

Vrijdag 20 mei Murrhardt-Kaiserbach-Welzheim 20 km

Om op de juiste weg te komen moet ik eerst vier km terug lopen. Ik loop door het mooie glooiende landschap en bos richting Kaisersbach. Als ik hier ben heb ik toch een klimmetje gemaakt. Hier ben ik op een hoogte van 565 m. Dus tijd voor een hapje en een fruitje. Langs deze weg kom ik weinig fietsers of wandelaars tegen wel veel auto's. In het weiland nabij Kaisersbach lopen een heel stel mooie paarden in diverse kleuren. Deze beesten zijn erg nieuwsgierig en lopen zover als ze kunnen met me mee. Als ik denk dat ik nu snel ga dalen dan heb ik het mis. Af en toe ligt er toch nog weer een bult op mijn pad. Het is een beetje een saaie tocht vandaag, warm en erg benauwd. Dan loop ik Welzheim binnen en de eerste indruk een leuk stadje. Ver genoeg voor vandaag dacht ik zo. Op zoek naar onderdak valt niet echt mee. Geen B en B, nou dan vandaag maar een hotel. Vanmiddag heb ik nog een rondje gelopen om te kijken of er nog byzonderheden zijn. Buiten een argeologosch park is hier niet veel te bezichtigen. O ja ik heb vandaag nog gebeld met Vodafone, omdat ik al een paar dagen geen verbinding had. Nu schijnt het goed te komen. Dus sorry volgers voor het ongemak.

Donderdag 19 mei Lowenstein-Spiegelberg-Sulzbach- Murrhardt 38 km

Om zes uur ben ik in de beentjes. dan ben ik misschien voor het heetst van de dag in de volgende overnachtingsplaats. Als ik vertrek ligt er vrijwel direkt een berg voor mijn neus. Dit is weer een echte conditietest. Ik mag naar 501 m klimmen. Ben ik eenmaal boven en ik kijk achter me dan lijkt het net of ik nog niet zoveel heb gelopen. Doorlopend naar Spiegelberg klim ik lanzaam naar 533 m. Het uitzicht is wel ontzettend mooi. Aan de rand van Sulzbach heb ik koffie gedronken bij de bakker. Bakkers zijn hier allemaal vroeg open en veel van hen hebben wel een koffiehoek. Nu ben ik gedaald naar 459 m en loop ik langs een klein riviertje de Mur. Het is meer een bergstroompje. Richting Murrhardt lopen is alleen maar dalen met af en toe een heuveltje. Het wordt warmer en warmer maar ik moet het nog acht km volhouden. Dat lukt heel goed met regelmatig eten en drinken. Zelf had ik ingeschat dat ik er om twee uur zou zijn, maar ik ben er een kwartier eerder. Om drie uur begint het te onweren maar er komt niets van.

Woensdag 18 mei Neckar Sulm-Erlenbach-Weinsberg-Ellhofen-Lowenstein 20 km

Na de roete discussie van gister heb ik toch mijn eigen route maar gevolgd.Heuveltje op en heuveltje af. Aan het begin van Weinsberg kom ik een vrouw tegen en ik vraag of ik links of rechts moet gaan. Het kan allebij, de ene is de hoofdstraat en de ander is een landweggetje. Samen hebben we koffie gedronken. Hier boven op de berg staan de resten nog van een vrouwen gevangenis. Deze vrouwen mochten een ding of iets meenemen zolang ze het zelf maar konden dragen. Veel van deze vrouwen namen hun man mee de berg op. Maar daar is niets meer van terug gevonden verteld deze vrouw. Dit is een hele leuken legende. Na de koffie neem ik het landweggetje, lekker stil. Alles wijngaarden of eigenlijk druivengaarden. Want wijngaarden bestaan in mijn inziens niet. Het wordt pas wijn als men de druiven heeft geplukt, in een ton gedaan en met blote voeten het sap eruit perst. Wil men rode wijn dan blijft de schil erin en voor witte wijn haalt men de schil eruit. In deze streek heeft men uitstekende rode wijn. Ik loop door naar Breitenauer See en kom op een heel mooi park. Als u deze weg volgt komt u vanzelf op de camping wordt mij verteld. Drie km loop ik langs het meer en dan een bord campingplatz. Het bord gevolgd en jawel het hek is dicht. De volgende weg dan maar dit hek staat wel open en loop het terrein op. Kom ik bij de receptie vraagt een vrouw waar ik vandaan kom. Via het hek zeg ik, maar u had moeten omlopen. Nou dan had ik nog vier km te bgaan. Het is half een en ontzettend warm dus ik ben blij dat ik er ben. De poort gaat morgenochtend om zeven uur open maar als u eerder weg wil doet u het pasje maar in de brievenbus. Zit ik aan mijn avondmaal komt er een man en vraagt het een en ander. Na dit praatje zegt ie ik kom je straks halen dan gaan we bier drinken. Vijf minuten later komt een medewerker van de camping en vraagt of ik een intervieuw wil geven voor de plaatselijke krant. Deze man had ik vanmiddag al gesproken en hij vond het heel interessant dat ik vanuit Nederland naar Rome loop. Om zeven uur is de verslaggever bij mij en maakt foto's van mij met kar en de Jacobsschelp. Een gesprek op het terras onder het genot van een biertje. Al met al duurde dit zo'n drie kwartier. Deze verslaggever doet ook nog een donatie. hij vind het geweldig wat ik doe. Een copy van zijn verhaal voor de krant krijg ik in een p d f bestand via mijn email toe gestuurd. Ik vond het erg leuk al is het soms wat lastig om goed je verhaal te kunnen vertellen in een andere taal. In tusen komt die andere man kijken of ik nog bij hem en biertje kom drinken en ik werd uit genodigd om oo nog wat te eten. Acht kipvleugels kreeg ik op mijn bord en een fles bier. Om negen uur ben ik mijn slaapzak in gekropen en ben ik gaan slapen.

Dinsdag 17 mei Gundelsheim-Offenau-Bad Friedrichshall-Neckar Sulm 19 km

Als ik mijn ogen open en hoor het merel gezang word ik vrolijk en zeker als het zonnetje dan ook nog begint te schijnen. Van Gundelsheim wandel ik naar Offenau. Op deze weg zie ik regelmatig borden tegen met wat informatie uit en over deze streek. Op info borden staat te lezen dat hier kalk en cement gewonnen wordt. Maar ook anhydriet en andere mineralen. Bijvoorbeeld bij Murtelstein haalt men deze mineralen 60 m onder de Neckar waterspiegel vandaan. Het meeste van deze mineralen wordt gebruikt in de bouw. Bij Offenbach ga ik via een loopbrug naar de andere kant. Omdat het einddoel van vandaag aan die kant is wordt mij verteld. Nabij Bad Friedrichhall steek ik de Jagts over . Dit is een klein riviertje of een stroompje wat in de Neckar uitmond. Vier km voor Neckar Sulm Moet ik toch weer via een loopbrug naar de overkant. Van dez3 vier km wandel ik bijna twee km langs pijplijdingen van de K S fabriek. Wat een inmens grote fabriek is dit. Deze fabriek maakt onderdelen voor auto's, o a zuigers heb ik mij laten vertellen. In deze plaats worden ook diverse audi's geproduceerd. Een gesprek met een Duitser heb ik over mijn route. Hij verteld als ik de Neckar blijf volgen heb ik een hele mooie route. Dan kom je door Dusseldorf en Esslingen. Maar ik probeer de grote steden te ontlopen, omdat er geen doorkomen aan is. Maar ik zeg dan kom ik geen camping tegen en dat is wat ik wil.

Maandag 16 mei Gundelsheim Rustdag

Na de onweersbui van gisteravond is het vanmorgen goed weer. Het zonnetje schijn maar het blijft wel bewolkt. Eerst ben ik om boodschappen geweest omdat mijn tas leeg is en die moet weer gevuld worden. Vanmiddag ben ik het stadje ingegaan. Hier staat Slot Horneck. Oftewel voluit genaamd KOnrad Her Van Der Burg Horneck. In 1346 kreeg men hier stadsrechten. En in 1805 valt slot Horneck van Gundelsheim in handen van Wurtenberg. Sinds 1960 is het opgedeeld in een verpleeghuis, cultureel centrum, Archieven en bibliotheek, en museum. Verder loop ik door dit stadje en kom ik langs drie beelden naast elkaar. Op de voet van het linker beeld staat te lezen Sancte Francisce Orapronobis. Op het rechter beel staat Sancte Antoni Depadua Orapronobis. Het opschrift van het middelste beeld is niet meer te lezen. Dit is een heel klein stadje er is dan ook niet veel te beleven.Verder blijft het weer toch wel koud en het drijgt de hele dag.

Zondag 15 mei Murtelstein-Hochhausen- HaBmersheim-Gundelheim 20 km

Het is weer droog en het lijkt een stralende dag te worden. Na de regen van gister die tot laat in de avond duurde. Ik wilde vanmorgen de camping verlaten maar de slagboom is naar beneden en op slot. Dan mijn kar er maar overheen tillen, en dat lukte. Zo nu kan ik de camping verlaten die midden in het bos ligt aan de Neckar. Een keurig verzorgde camping. Na een paar km wandel ik langs een kernreactor, kernkraftwerk staat er op het hek. Eerder deze week ging ik ook al langs een kerncentrale in Biblis. Dus als ik terug kom en ik geef licht weet ik waar het van komt. Dit is een weggetje van klimmen en dalen met veel bomen. Net voor Hochhausen zie ik een kraai een valk verjagen. Met veel gekrijs van de kraai geeft de valk zich gewonnen en vliegt weg. Dit is een prachtig schouwspel. In HaBmersheim ben ik met de veerpont naar de overkant gevaren. Van de schipper krijg ik een magazin met de kastelenroute erin. Deze route loopt van Manheim tot Praag. Het lijkt me een leuke route maar ik kom alleen langs of door Heilbron en hier in Gundelsheim waar ik nu bivakkeer en morgen ook . Dus ik denk dat een kijkje ga nemen bij het slot. Morgen heb ik weer een rustdag En dan hoop ik dat het droog is want nu regent en onweerd het.