Ik wordt vanmorgen geconfronteerd met een lekke band, dus mijn eerste werk is de band plakken, dit heb ik in de keuken van de auberge gedaan.
Om kwart voor zes sra ik in mijn schoenen, zij passen nog, gister was een van mijn voeten gegroeid, ik heb een klein blaartje op mijn hiel, dat komt omdat ik een wegloper ben en geen bergbeklimmer en daler met los grind, keien en boomstronken, het is wel heel vervelend.
Het is een kwestie van goed tapen dan ishet heel goed te doen, dus maar opstap het is nog heel donker maar het is al aardig op temperatuur, ik trek al heel snel mijn windstopper uit, na anderhalf uur ga ik een stempel halen en even koffie drinken.
Ik loop door het bos en volg nog steeds de route, dit is allemaal goed te doen, alleen die bulten die ik op mijn pad tegen kom vind ik erg zwaar, steil omhoog maar ook steil naar beneden en dat kost enorm veel energie.
Onderweg ontmoed ik een Spaanse die in Nederland heeft gestudeerd voor fisioterapeut, zij loopt zes dagen dan is haar vakantie om, maar in september gaat zij een maand naar Peru.
Na drie uur lopen van af mijn laatste stop ga ik een kop koffie drinken, nu blijkt dat ik al zes km voorbij mijn geplande rustplaats ben, het nu nog maar 15 km naar S d C , na de koffie ben ik maar doorgelopen naar S d C in de brandende zon.
Bij Labacolla staat een flink uit de kluiten gewassen vrouw gras te maaien met een zijs, dit doet zij met ferme zwaaien, in deze zelfde plaats op de route loopt een Italiaanse jonge uit volle borst te zingen met heel zijn lichaam, het is een klucht om hem te zien acteren.
Om tien uur worden wij allen naar binnen geroepen in de auberge, er staat een verkleedde priester voor een kookpot, hij giet er wijn in en een paar geschilde appels.
hij roet in de pan, steekt het in de brand en begint een spreuk op te zeggen.
Het licht gaat uit , hijn roert nog steeds in de pan, dit hele ritueel is om de ziel te zuiveren, het drankje uit de pan is erg sterk maar wel lekker.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten